Odeszli - by stale być blisko

.

Czy nie mamy wrażenia, że są bliżej niż za życia?

“Myślę, że opłakanie zmarłych jest tą ceną, którą płacimy za miłość” pisze Krzysztof Zanussi. A Thornton Wilder dodaje: “Jest świat żywych i świat martwych. Mostem jest miłość - jedyna prawda, jedyny ratunek, jedyny sens”.

Idziemy na cmentarze szukać kawałka serca. A może cieni tych, którzy odeszli? A może siebie? Zadumani, rozmodleni idziemy na spotkanie, a Oni każą się wyciszyć, wsłuchać i przyjąć ich rady. Wszystkiego już doświadczyli, chcą pouczyć, jak żyć, by zostawić po sobie pamięć dobrego człowieka, jak oswoić myśli o śmierci i przemijaniu.

.

.

- Popatrz, jak szybko mija czas, jak krótkie życie na ziemi. Byłem, kim jesteś i wiem dobrze: wszystko ma sens, i życie, i umieranie; i na nic pragnienie, by zatrzymać czas, osoby czy rzeczy. Nic nie może wiecznie trwać, w każdej chwili musisz o tym pamiętać.

Przeminie życie nasze jakby ślad obłoku

I rozwieje się jak mgła

Ścigana promieniami słońca

I żarem jego przebita (Mdr 2, 1-4) - pisze Mędrzec

.

Psalmista dodaje:

“Dni człowieka jak trawa” (Ps 103,15)

.

Św.Jakub pyta: “Bo czymże jest życie wasze? Parą jesteście, co się ukazuje na krótko, a potem znika” (JK 4,14)

“Życie ludzkie jest przejściem ku ostatecznemu spełnieniu w Bogu” odpowiada Jan Paweł II

.

.

Jest lękiem, dramatem, postrachem. Nie chcemy o niej myśleć i mówić, oddalamy jakby nie dotyczyła nas, tylko innych, jakbyśmy mieli tu wiekować. Kurczowo trzymamy się życia, ratujemy się jak możemy, a ona pozostaje zawsze tajemnicą Boga i nikogo nie ominie. Jest dopełnieniem i nauczycielką życia. Mimo dramatyzmu ma również wiele plusów:

- uczy nas, czym jest miłość i do jakiej miłości jesteśmy zdolni,

- każe nie tracić czasu i doceniać każdą minutę,

- wzrastać w dobroci, mądrości, odpowiedzialności,

- każe już teraz mówić bliskim osobom, że je kochamy, otwierać się na innych.

.

Stawia wyzwanie, byśmy żyli tak, jakby siedziała tuż obok i mówiła: “Tu jestem, tu jestem, tu jestem”. I uczyła, że tylko teraz jest nasz czas i powinniśmy go jak najlepiej wykorzystać. To czas na pomoc, służbę, opiekę, na to, by być blisko, by słuchać, podnieść słuchawkę i zadzwonić do osoby, którą się kocha. Śmierć uczy radości chwili i ulotności czasu, uczy, że jest jakaś granica i że trzeba iść dalej, zachwycać się życiem, radością, pokojem i miłością.

.

.

Miara naszych lat jest dla każdego inna, ale zasady i wartości dla wszystkich jednakie. Ponieważ życie jest krótkie, trzeba je koniecznie wykorzystać dla dobra i miłości.

“Bądź przyjacielem gwiazd i kwiatów, skał i morza, ale przede wszystkim bądź przyjacielem człowieka. Tego człowieka, którego Miłość Przedwieczna wybiera ci za przyjaciela. I tego także, którego postawi ci na twojej drodze życia już dzisiaj lub jutro. Tego, którego ludzie nazywają przypadkowym przechodniem. I niech twoja przyjaźń będzie mocna jak granit i wierna jak góry. Niech będzie mocniejsza niż śmierć i niech sięga w wieczność! Bądź niewzruszonym w dobrym jak góry i stały w miłości jak skała.” (Ks.R.Rogowski)

Do natury miłości należy dawanie. Dawanie siebie i z siebie. Póki jeszcze jest czas - nie skąp ciepłych słów, uśmiechu, spotkania i rozmowy. Nie tylko bierz od życia, ale i dawaj. Dawaj z dobrej woli i chęci, bez oczekiwania czegoś w zamian. “Życie jest pracą na całe życie”. Żyj pełnią życia, zmieniaj siebie wciąż na lepsze. Zrezygnuj z odrobiny siebie na rzecz innych. Zawsze mów życiu “tak”, tak dla zachwytu i radości, ale i dla bólu, rozpaczy, dla wszystkiego, czego nie pojmujesz.

“Nie czekaj z okazywaniem uczuć. Nie jest stracony żaden dzień, w którym dało się komuś coś dobrego”. (L.Buscaglia)

Jak kochasz, to nie zbłądzisz. (św.Augustyn)

W trudzie walki o miłość przez miłość jest sens życia.

“Poświęć czas na to, by być człowiekiem. Poświęć czas na to, by być człowiekiem dobrym. Jest wiele rzeczy, o których nie trzeba mówić, a które trzeba robić”. (Phil Bosmans)

I pamiętaj zawsze: cała nasza możność jest z Boga.

Fragmenty wybrała Zofia Gierczyk