Zamyślenia nad Biblią

.

Psalm 130 od pierwszych słów tłumaczenia łacińskiego zwany De profundis, jest obok psalmu Miserere chyba najbardziej znany. Kościół posługuje się nim w oficjum za zmarłych i w obrzędach pogrzebowych, zalicza się go do psalmów pokutnych, stosuje w oficjum Bożego Narodzenia i Serca Jezusowego, bo właśnie w Chrystusie prośba i wołanie o ocalenie w całej pełni zostały wysłuchane.

Psalmista bardzo trafnie przedstawił nędzę ludzką,(z głębokości nędzy,) ale równocześnie wskazał też na miłosierdzie Boże. Gdyby człowiek miał być sądzony według własnych win, nie mógłby się ostać przed sprawiedliwością Boga, ale miłosierdzie Boże jest większe niż ludzka słabość. U Pana bowiem jest łaskawość i obfite u Niego odkupienie, dlatego nadzieja jest motywem dominującym w tym psalmie.

Psalm 130 rozpoczyna głos wydobywający się z otchłani zła i win (por. ww. 1-2). Wezwania kierowane są przede wszystkim do Boga, za pomocą bezpośredniej formy “Ty": “Jeśli zachowasz pamięć o grzechach, Panie, Panie, któż się ostoi? Ale Ty udzielasz przebaczenia, aby Ci ze czcią służono" (ww. 3-4). Znaczący jest fakt, że bojaźń - a więc szacunek połączony z miłością - budzi nie kara, lecz przebaczenie. Bardziej niż gniew Boga, powinna budzić w nas świętą bojaźń Jego wielka i rozbrajająca wspaniałomyślność. Bóg nie jest bowiem nieubłaganym władcą, potępiającym winnego, lecz miłującym Ojcem, Pokładam nadzieję w Panu, dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie, dusza moja oczekuje Pana. Bardziej niż strażnicy poranka..." (ww. 5-6). Oczekiwanie i nadzieję duszy, która wygląda przebaczenia, wyraża plastyczny, żywy obraz straży czuwającej nocą nad Jerozolimą. (porównanie do warty nocnej, oczekującej poranka, aby wreszcie zejść z posterunku,) Oczekiwanie przebaczenia staje się rodzajem żywej modlitwy skierowanej do Boga Zbawcy, którego powinniśmy kochać nie ze strachu przed karą, lecz za. to, że jest dobry i gotowy przebaczyć. W trzeciej i ostatniej części Psalmu, występuje cały Izrael, lud, który często grzeszy i jest świadomy, że potrzebuje zbawczej łaski Boga: “Niech Izrael wygląda Pana. U Pana jest bowiem łaska, u Niego obfite odkupienie. On odkupi) Izrael ze wszystkich jego grzechów" (ww. 7-8). Własne zbawienie, o które prosił przedtem modlący się człowiek, obejmie teraz całą wspólnotę. Św.Ambroży -w swoich pismach często przypomina racje, które skłaniają nas, by błagać Boga o przebaczenie. “Mamy dobrego Pana, który chce wszystkim przebaczyć", przypomina w swym traktacie O pokucie i dodaje: “Jeśli chcesz zostać usprawiedliwiony, wyznaj swój występek: pokorne wyznanie grzechu przecina węzeł win. (...) Widzisz, jak wielką nadzieję na przebaczenie ci daje, by cię skłonić do wyznania win" (2, 6, 40-41: Sancti Ambrosii Episcopi Mediolanensis Opera - SAERMO, XVII, Mediolan-Rzym 1982, s. 253). Spróbujmy i my korzystać często z tego psalmu, aby uzyskać przebaczenie win.

Opracował ks.Paweł Tyrawski

na podstawie katechezy Jana Pawła II