Listopadowe zamyślenia - przy grobie Teresy Pasoń (1928 – 2010)
Treść
.
LISTOPADOWE ZAMYŚLENIA
przy grobie Teresy Pasoń (1928 – 2010)
Są w życiu takie chwile, kiedy należy działać i takie, kiedy trzeba zatrzymać się, pomyśleć…
Listopad prowokuje do takiej zadumy nad życiem, którego piękno składa się z wielu dobrych czynów. Wspominamy je ze wzruszeniem pochylając się często nad mogiłami najbliższych i przyjaciół…. Iluż ich już na naszych cmentarzach.
„Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą” uczyłaś swoich wychowanków i do nas mówiłaś, gdy Boże Zegary komuś młodemu odmierzyły ostatnią godzinę. Przemijanie jest naszym losem; to odwieczna ponadczasowa prawda. 40 – 50 – 80 lat? Nie wiemy i dlatego to takie ważne, by odkryć wobec nas zamiary Boże i próbować im sprostać na miarę swoich możliwości.
.
.
.
Robiłaś to przez 35 lat twórczej, pięknej pracy zawodowej w szkole a później w służbie najbliższym i potrzebującym pomocy. Serdeczna, pogodna i ludziom życzliwa, bogata kulturą duchową, przy tym bardzo skromna umiałaś „sięgać po gwiazdy” kochałaś swój zawód i Ciebie kochano. Nie żegnano Cię oficjalnie, ale dziesiątki modlitw zgromadzonych w kościele koleżanek, kolegów i uczniów na pewno dotarły do tronu Najwyższego, by Mu dziękować za Twoje piękne życie.
Dzisiaj wspominamy także tych, którzy przed Tobą odeszli na starosądeckich cmentarzach wiele jest mogił nauczycielskich pojedynczych i małżeńskich. Spoczywają tu śp. M.R.Bettowie, Dorota Buchman, Wiesława Borkowska, J.St.Chojnaccy, Aleksandra Czech, Jan Joachim Czech, Tadeusz Czech, Z.J.Gawrońscy, Gabriela Glińska, Stanisław Gacek, Irena Hasko, K.J.Jakubowscy, Eugeniusz Jawor, Zofia Kołaczkowska, J.J.Kwakowie, Anna Kosińska, J.W.Łasińscy, Eugenia Majewska, Izabela Molewicz, Z.J.Migaczowie, J.K.Paszkiewiczowie, Tadeusz Ogorzały, Zbigniew Rejowski, S.R.Repelewiczowie, Mieczysław Repelewicz, Józefa Rybołowicz, Stanisław Sojka, Kazimiera Stefańska, Henryka Śliwa, Helena Szaszkow, Maria Wójcik, Zofia Zagórowska, Stanisław Zaremba i wielu, wielu innych, których obejmujemy dzisiaj razem, w ten listopadowy dzień serdecznym wspomnieniem i modlitewną pamięcią. Odeszła z Wami nie tylko nasza młodość, ale także epoka. Co mieliby do powiedzenia, gdyby mogli?, O czym nie wolno zapomnieć?.
Czasy się zmieniły i ludzie się zmienili. Ci, co po nas przyjdą też będą mieli inną wizję przyszłości, ale jest to niezmienny świat wartości, który po prostu trzeba przyjąć, jeśli chcemy sprostać swemu powołaniu.
Żyjemy w świecie, w którym jest tak wiele zła fizycznego i moralnego, w epoce niewyobrażalnych jeszcze niedawno osiągnięć nauki, ale także ogromnych zagrożeń stojących przed ludzkością „Nadzieja ratunku leży nie w umysłach i w nauce, jako instytucji, ale w ludziach, ich krytycyzmie, wrażliwości i odpowiedzialności” czytamy w „Filozofii czasu próby” A.Grzegorczyka. Tymczasem alternatywa współczesnego człowieka to z jednej strony szukanie głębi życia, a z drugiej łatwa, pociągająca jego powierzchowność. Człowiek musi dokonywać wyboru i to jest sztuka. Najpierw trzeba poznać i zaakceptować siebie, a później dopiero próbować coś zmienić, znowu zaczynając od siebie.
„Każdy z nas ma wybór: wszystko albo nic, sens albo bezsens życia Bóg albo nieskończona pustka. Tajemnica życia i śmierć wiążą się z Tajemnicą Boga. Otwarcie się na tę Tajemnicę jest najdoskonalszym doświadczeniem człowieka” - Oni już o tym wiedzą. Nam pozwól to zrozumieć, Chryste. Wezwanym już przez Siebie daj wieczne odpoczniecie, a nam, którzy jesteśmy w drodze, błogosław, byśmy podarowany jeszcze czas przyjmowali, jako łaskę i umieli go dobrze wykorzystać.
Koleżanki.