Kalendarium

3 lipca - św.Tomasza Apostoła

   Tomasz, zwany także Didymos („bliźniak”), należał do ścisłego grona dwunastu Apostołów. Tomasz miał głosić Ewangelię najpierw Partom, a następnie w Indiach, gdzie został zaproszony przez tamtejszego króla jako architekt i budowniczy. Święty, zamiast budować pałac królewski, głosił Słowo Boże, a fundusze przeznaczone na kosztowną budowę oddawał ubogim. Na skutek jego nauk i licznych cudów król i mieszkańcy miasta nawrócili się i przyjęli wiarę chrześcijańską. Św.Tomasz jest patronem Indii, Portugalii, architektów, budowniczych, cieśli, geodetów, kamieniarzy, murarzy, stolarzy, małżeństw i teologów. Atrybutami Świętego są: kątownica, kielich, księga, miecz, serce i włócznia, którą go przeszyto oraz zwój.

22 lipca - św.Marii Magdaleny

   Maria pochodziła z Magdali nad Jeziorem Galilejskim i była w gronie słuchaczy Jezusa. Była także obecna podczas drogi krzyżowej i śmierci Chrystusa. Według Ewangelii św. Marka, pierwsza opowiedziała Apostołom, że ich Nauczyciel żyje. Maria Magdalena jest patronką zakonów kobiecych, fryzjerów, kobiet, osób kuszonych, ogrodników, studentów i więźniów. W ikonografii św. Maria Magdalena przedstawiana jest w długiej szacie z nakrytą głową; w bogatym książęcym wschodnim stroju lub jako pokutnica, której ciało osłaniają długie włosy. Jej atrybutami są: dyscyplina, instrumenty muzyczne, krucyfiks, księga - znak jej misyjnej działalności, naczynie z olejkiem, kadzielnica, gałązka palmowa, czaszka, włosiennica, zwierciadło.

6 sierpnia - Przemienienie Pańskie

   Czytany w liturgii ewangeliczny opis Przemienienia Pańskiego pełen jest znaczeń symbolicznych: góra, światło i obłok są w Biblii charakterystyczne dla objawień Boga. Twarz Jezusa zajaśniała jak słońce, szata była biała jak światło, ukazali się też Mojżesz i Eliasz a z obłoku dobiegł głos Boga.

Przemienienie Jezusa miało umocnić wiarę Apostołów oraz przygotować ich na przeżycie męki i śmierci Jezusa. Przemienienie ukazuje też, że do chwały objawionej przez Jezusa dochodzi się przez cierpienie i śmierć. Na Zachodzie pierwsze wzmianki o tym święcie pochodzą z VII i VIII wieku. Bardziej upowszechniło się ono w okresie wypraw krzyżowych, kiedy bardzo popularne były pielgrzymki do Ziemi Świętej, w tym także na Górę Tabor, uznawaną za Górę Przemienienia.

15 sierpnia - Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny

   Jest to najważniejsza z uroczystości maryjnych w kalendarzu liturgicznym. Dogmat o Wniebowzięciu NMP oficjalnie ogłosił w 1950 r. papież Pius XII. Według tradycji i not historycznych Maryja została wraz z ciałem i duszą wzięta do nieba piętnaście lat po Wniebowstąpieniu swego syna, Chrystusa. Jako poczęta bez grzechu pierworodnego, wyjęta została także spod władzy śmierci. Wniebowzięcie NMP zwane jest popularnie świętem Matki Boskiej Zielnej - do kościoła zanosi się kwiaty i zioła, aby je poświęcić. Bukiety mają przynosić szczęście, urodzaje na roli i dobre zbiory.

8 września - Narodzenie NPM

   Pismo Święte nigdzie nie wspomina o narodzinach Maryi, tradycja jednak przekazuje, że Jej rodzicami byli św.Anna i św.Joachim, pobożni Żydzi. Długo nie mogli mieć dziecka, aż wreszcie, pokładającym w Bogu całą nadzieję, urodziła się córka, Maryja. Pierwsze wzmianki o liturgicznym obchodzeniu narodzin NMP pochodzą z VI w, ale święto przyjmowało się w Kościele bardzo wolno, między innymi dlatego, że wszelakie informacje o narodzinach Maryi pochodziły z apokryfów. W Polsce to święto ma także nazwę Matki Bożej Siewnej - wedle tradycji, w tym czasie zaczynała się na wsi orka i jesienny siew, a Maryja miała błogosławić rzucane w ziemię ziarno.

21 września - św.Mateusza Apostoła

   Imię Apostoła Mateusza oznacza "dar Boga". Mateusz był Galilejczykiem, jego pracą było pobieranie ceł i podatków w Kafarnaum, jednym z większych handlowych miasteczek nad jeziorem Genezaret.

Napisał Ewangelię między 50 a 60 rokiem n.e. Starał się w niej wykazać, że to właśnie Chrystus jest wyczekiwanym od dawna Mesjaszem, że na Nim potwierdziły się proroctwa i zapowiedzi Starego Testamentu. W ikonografii św. Mateusz przedstawiany był w postaci młodzieńca, później - zwłaszcza w sztuce bizantyjskiej - jako siwowłosy, stary mężczyzna. Ubrany bywa w tradycyjną długą, białą suknię apostolską i w tunikę. Bywa także ukazywany w postawie siedzącej, kiedy pisze - przy nim stoi anioł, przekazujący natchnienie. Jego atrybutami są: księga i pióro, miecz lub halabarda, postać uskrzydlonego młodzieńca, sakwa z pieniędzmi u stóp, torba podróżna.

Izabela Skrzypiec-Dagnan