Bazylika Grobu Pańskiego

.

“Nie ma Go tu! Zmartwychwstał jak powiedział” (Mt 28, 6). Można też przyjechać tutaj i osobiście sprawdzić, że Pana Jezusa nie ma w grobie, podobnie jak uczynił to św. Jan, który wszedł do pustego grobu, “ujrzał i uwierzył” (J 20, 8). “Nie ma Go, zmartwychwstał, jak powiedział, oto miejsce, gdzie go złożono”. Miejsce, gdzie złożono Pana Jezusa, było własnością Józefa z Arymatei, członka Sanhedrynu. Pochował on Chrystusa we własnym grobie. Ma on dwie części połączone ze sobą wąskim przejściem. Pierwsza, dość obszerna, służyła za miejsce modlitwy i żałoby dla rodziny. W drugiej zaś części, znacznie mniejszej, były wykute w skale podłużne wnęki, w których kładziono zmarłych. Wejście do grobu zasuwano masywnym głazem przypominającym kamień młyński. Dlatego kobiety idące do grobu martwiły się i “mówiły między sobą: »Kto nam odsunie kamień od wejścia do grobu«?” (Mk 16, 3). Od wieków pątnicy z całego świata przybywają do Bazyliki Zmartwychwstania, aby pomodlić się przy pustym grobie. Pierwsza pielgrzymowała tutaj Matka Najświętsza, która - jak mówią apokryfy - codziennie przybywała na Kalwarię i do pustego grobu (Transitus 1). Na tę pamiątkę w Bazylice Zmartwychwstania są tzw. Arkady Maryi. Bez wątpienia przychodzili tutaj na modlitwę pierwsi chrześcijanie, którzy licznie przyjmowali chrzest, o czym czytamy w Dziejach Apostolskich. Niestety, w 135 r. cesarz Hadrian, chcąc wymazać z pamięci chrześcijan święte miejsca, postawił nad Grobem Pańskim ołtarz Venus.

.

W ten sposób jednak zaznaczył jeszcze bardziej to miejsce. Gdy matka cesarza Konstantyna, św. Helena, przybyła do Jerozolimy, nie było problemów z identyfikacją miejsca Zmartwychwstania. W krótkim czasie postawiono tu potężną bazylikę, a sam grób został zamknięty wewnątrz małej kaplicy. W ciągu wieków kaplica Grobu Bożego ulegała zmianom sześciokrotnie Zachowała jednak swe przeznaczenie - wskazywała miejsce Zmartwychwstania. Obecnie Grób Pański ma również dwie części. Pierwsza z nich, będąca przedsionkiem, jest zwana kaplicą Anioła, Ponieważ tam ukazał się on niewiastom. Znajduje się w niej fragment kamienia, który według tradycji zamykał wejście do grobu. W drugiej części jest miejsce, gdzie złożono Ciało Chrystusa owinięte w płótna zgodnie z żydowską tradycją. Na tym miejscu jest obecnie marmurowa płyta. Ojciec Bonifacy z Roguzy, franciszkanin, będąc świadkiem prac restauracyjnych w 1555 r., stwierdza, że po zdjęciu wszelkich ornamentów można było widzieć oryginalną skałę, na której spoczęło Ciało Zbawiciela.

.

Nad marmurową płytą widnieje wizerunek Zmartwychwstania Pana Jezusa, a z góry zwisa szereg lamp wskazujących na wagę miejsca. Na ścianie północnej jest ikona Matki Bożej. Można ją uchylić i zobaczyć za nią fragment surowej skały grobowej, która bez zmian i ornamentów dotrwała do współczesności, będąc świadkiem Zmartwychwstania. Grób Pański jest pod opieką katolików i prawosławnych (głównie Greków i Ormian). W związku z tym każde wyznanie chrześcijańskie ma wyznaczone godziny, w czasie których sprawuje Liturgię. Katolicy mogą celebrować codziennie Mszę Świętą od 4.30 do 7.15. Doniosłość Grobu Chrystusa i Golgoty jako miejsc na ziemi polega przede wszystkim na nieustannym przypominaniu, że powstanie chrześcijaństwa jest wydarzeniem historycznym. Zbawienie przyniesione przez Chrystusa jest wkroczeniem Boga w życie ludzkości, w jej historię w ściśle określonym miejscu i w ściśle określonym czasie. Całun, drzewo krzyża, gwoździe jako relikwie można przewozić z jednego miejsca ziemi na inne, ale grobu przenieść nie można. Tu dokonało się zbawienie. Mówił o tym przepięknie w IV wieku św. Cyryl Jerozolimski w swoich katechezach, głoszonych właśnie w Bazylice Zmartwychwstania: “Świadkiem jest ta skała, świadkiem jest ten kamień, zamykający wejście do grobu, świadkiem jest to miejsce”.

.

Opracował ks.Paweł Tyrawski

na podstawie relacji ks.Pawła Rytel-Andrianika