Wielkanoc - 2010
Treść
.
.
Wielki Czwartek
Msza Święta, sprawowana w Wielki Czwartek na pamiątkę Ostatniej Wieczerzy, którą Chrystus spożył ze swoimi uczniami, rozpoczyna przeżycia Triduum Paschalnego. Odkrywamy wówczas tajemnice, jakie dokonały się ponad dwa tysiące lat temu: ustanowienie Eucharystii i sakramentu kapłaństwa.
„Był wieczór paschy. W milczeniu głębokim
Siedli napoju pożywać i jadła-
Wieczernik szarym napełniał się mrokiem. (…)
Wpośród rybitwów tych ubogich siadłszy,
Chleb w obie ręce wziął i kielich wina
I zadumany w twarze uczniów patrzy.
A w tych źrenicach Człowieczego Syna
Mistycznych brzasków grała światłość złota,
I myśl ogromna jakaś i jedyna...
Z ich oczu patrzyła prostota,
Pierwsi pić mieli z Kielicha Miłości,
Pierwsi pożywać mieli Chleb Żywota,
Iż byli jako ptaki leśne - prości.”
(Lucjan Rydel „Wieczerza Pańska”)
Msza Święta Wieczerzy Pańskiej poprzedza wydarzenia związane z misterium Męki Pańskiej: czas modlitwy w Ogrojcu, pojmanie, przesłuchanie i uwięzienie Chrystusa.
„Po wieczerzy, gdy Wino dał i Chleb pożywny
Uczniom, a Piotr zaprzysiągł mu się w serca dani,
Szedł Jezus z nimi, smutny, w Ogrojec Oliwny. (...)
Módlcie się i czuwajcie ku własnej obronie,
Abyście snadź nie wpadli w pokusy otchłanie.
Bo mdłe jest ciało, chociaż duch ochoty w łonie.
I, odszedłszy po wtóre, modlił się: „O, Panie!
Jeżeli od kielicha nic mnie nie uchowa,
Niechaj się twoja wola, a nie moja stanie. (...)
Wtem spośród drzew z pochodnią Judasz się wynurzy
(…) ucznie, odstąpiwszy go, w trwodze uciekli.”
(Leopold Staff „Ogród Oliwny”)
.
Wielki Piątek
Wielki Piątek to dzień męki Chrystusa. Przyprowadzony przed oblicze Piłata Jezus zostaje skazany na śmierć. Bierze krzyż i rusza w swoją ostatnią drogę - Drogę krzyżową
„(…) Cóż Mu oddał ród zacięty?
Przyszedł do swych, nie przyjęty!
Jeszcze nań potwarz włożyli,
I ludzie Boga sądzili!
Wycierpiał policzki, bicze
I więzienie niewolnicze!
Sprawca wolności człowieka,
W ciemnym lochu zgonu czeka!
Po tym Go na śmierć wiedziono,
Z ciernia koronę włożono,
Gwoździami na krzyż przybito,
I włócznią bok Mu przeszyto. (…)”
(Franciszek Karpiński
„Pieśń o męce Pańskiej”)
„Pieśń o męce Pańskiej”)
Jezus „umiłowawszy swoich na świecie, do końca ich umiłował” (J 13,1), oddał swoje życie dla zbawienia świata.
„(…) W ukrzyżowanych bowiem łotrów gronie
Konał ten czysty, ten Człowiek bez winy,
Którego dusza jak świt jasny płonie - (…)
Mistrz śmierć odpycha i zwróciwszy sine
Oczy ku niebu, zajęczy rozgłośnie:
„Eloi! Eloi! Lamma sabachtani -
Przecz mnieś opuścił? Boże! Boże!… (…)”
(Jan Kasprowicz „Golgota”)
.
.
Wielka Sobota
W Wielką Sobotę czuwamy przy grobie Chrystusa.
„(…) Jesteśmy Twoim Ciałem - i jesteśmy Twoim Ludem. Jest nas wielu. Gromadzimy się na wielu miejscach ziemi w tę noc świętego czuwania przy Twoim grobie (…). Jest nas wielu - a wszystkich nas łączy jedna wiara, zrodzona z Twojej Paschy, z Twego Przejścia poprzez śmierć do Życia Nowego, zrodzona z Twego Zmartwychwstania. (…)” (Jan Paweł II - fragment homilii w czasie Mszy św. Wigilii Paschalnej - 5 kwietnia 1980 r.)
Mimo żałoby po śmierci Jezusa, dzień ten jest także radosnym czasem święcenia pokarmów.
„Niesiemy do Twego kościoła
wszystko, co mamy od Ciebie:
chleb, sól, białego baranka –
co chorągiewką kolebie. (…)
Wszystko to ksiądz nam poświęci,
Święcone będzie za chwilę. (…)”
(S. Ottowa „Święcone”)
.
.
Wielkanoc
Świadomie wybrana przez Chrystusa śmierć na krzyżu, nie była nadaremna. Męka, podjęta dla zbawienia człowieka, obdarza nas nadzieją zmartwychwstania, a przypominają o tym radosne Święta Wielkanocne.
„(...) A kiedy Anioł głaz odwalił z grobu
i jasne słońce do czeluści wpadło,
powstał i wyszedł z kamiennego żłobu
w chustach śmiertelnych i z twarzą pobladłą. (…)”
(Jerzy Żuławski „O trzeciej dobie”)
Radość ze Zmartwychwstania Chrystusa to radość człowieka i radość budzącej się do życia natury.
„Chrystus zmartwychwstał! Z głębi świątyni
Bije jak słońce ożywcza wiara.
I blask się wielki na świecie czyni,
I w proch upada zwątpienia mara.(…)
Chrystus zmartwychwstał! I ty, człowiecze,
Zmartwychwstań jasny z otchłani grzechu,
Wykąp się w blasku, co z nieba ciecze,
Zaczerpnij życia w wiosny oddechu.(…)
(Artur Oppman „Chrystus zmartwychwstał”)
W Święta Wielkanocne otrzymujemy szansę nawrócenia i odrodzenia się do głębszego życia, szansę na przeżycie kolejnej wiosny - wiosny duchowej.
„Nie umiem być srebrnym aniołem -
ni gorejącym krzakiem -
Tyle Zmartwychwstań już przeszło -
a serce mam byle jakie.
Tyle procesji z dzwonami -
tyle już alleluja -
a moja świętość dziurawa
na ćwiartce włoska się buja. (…)
I wiem, gdy łzę swoją trzymam
jak złoty kamyk z procy -
zrozumie mnie mały Baranek
z najcichszej Wielkiej Nocy. (…)”
(Jan Twardowski „Wielkanocny pacierz”)
Kinga Bednarczyk