Listopadowe święta
Treść
.
1 listopada - Wszystkich Świętych
Odeszli - a my idziemy za nimi, bo innej drogi nikt nie wymyślił. „Istnieje świat żyjących i świat zmarłych, a mostem jest miłość, jedyne, co może przeżyć i co ma znaczenie” T.Wilder.
„W miłości jest tęsknota za nieprzemijaniem, za wiecznością, za nieśmiertelnością. Wiara i nadzieja przeminą. Zostanie tylko miłość” - Jan Paweł II
„Każdy ból kiedyś mija, a nadzieja trwa wiecznie. Nadzieję czerpie się z pewności, że we wszystkim jest tchnienie Boga. On wszystko może. stworzył świat z niczego, potrafi przemieniać nas duchowo, a najważniejsze, że ma dla nas wieczność, w której spotkamy się z tymi, których bardzo kochaliśmy. Jest z nami i w nas. Podsuwa nam ludzi, ich sprawy, pomysły, zadania i wciąż wypróbowuje naszą miłość.
Wszystko, co mam, dostaję.
Co się rodzi, musi umrzeć.
Ten sam Bóg zabiera i daje.”
11 listopada - 90 rocznica Odzyskania Niepodległości Polski
„Wolność i demokrację bardzo często musieliśmy zdobywać krwią. Historię musimy znać, ale też starać się żyć godnie. Ten dzień jest lekcją historii i patriotyzmu, ale i świadomości, że zagrożenie bytu tkwi w nas samych. To przedkładanie dobra osobistego ponad wspólne. Nie wystarczy biernie cieszyć się wolnością, trzeba wciąż pamiętać o wymaganiach i powinnościach wobec Ojczyzny”
17 listopada obchodzimy wspomnienie św. Elżbiety Węgierskiej, która jako księżna oddała się pielęgnowaniu chorych i cierpiących, główna patronka wielkiej rodziny III Zakonu św.Franciszka, patronka miłosierdzia chrześcijańskiego, jak ją nazywano.
Mając zaledwie 20 lat została wdową z trójką dzieci. Choć urodzona jako córka króla, wiodła życie pełne umartwienia i poświęcenia najbiedniejszym. 17 listopada Kościół wspomina św. Elżbietę Węgierską.
Przyszła na świat w 1207 r. w Bratysławie jako trzecie dziecko króla węgierskiego Andrzeja II. Zaręczono ją z Ludwikiem IV gdy miała zaledwie 4 lata i już jako 14 letnia dziewczyna została żoną landgrafa Turyngii. Urodziła mężowi trójkę dzieci.
Jej szczęście rodzinne okazało się jednak bardzo krótkie. Po 6 latach małżeństwa mąż zginął wybierając się na wyprawę krzyżową. Mając zatem 20 lat Elżbieta została samotną wdową. Z własnej woli zrezygnowała z życia dworskiego i osiedliła się pod rodzinnym Wartburgiem. Oddała się całkowicie wychowaniu dzieci, pokucie i pomocy najbiedniejszym. W 1228 r. złożyła śluby w trzecim zakonie franciszkańskim. W Marburgu ufundowała szpital-przytułek dla opuszczonych, gdzie codziennie osobiście posługiwała ubogim.
Surowe życie zniszczyło jej delikatny organizm i Elżbieta zmarła w 1231 r. mając zaledwie 24 lata. Sława jej świętości była tak wielka, że na jej grób od razu zaczęły przybywać pielgrzymki. Po 4 latach papież Grzegorz IX ogłosił księżną Elżbietę świętą.
Powszechnie nazywa się ją patronką miłosierdzia chrześcijańskiego.
LISTOPADOWE ŚWIĘTA
1 listopada - Wszystkich Świętych
Odeszli - a my idziemy za nimi, bo innej drogi nikt nie wymyślił. „Istnieje świat żyjących i świat zmarłych, a mostem jest miłość, jedyne, co może przeżyć i co ma znaczenie” T.Wilder.
„W miłości jest tęsknota za nieprzemijaniem, za wiecznością, za nieśmiertelnością. Wiara i nadzieja przeminą. Zostanie tylko miłość” - Jan Paweł II
„Każdy ból kiedyś mija, a nadzieja trwa wiecznie. Nadzieję czerpie się z pewności, że we wszystkim jest tchnienie Boga. On wszystko może. stworzył świat z niczego, potrafi przemieniać nas duchowo, a najważniejsze, że ma dla nas wieczność, w której spotkamy się z tymi, których bardzo kochaliśmy. Jest z nami i w nas. Podsuwa nam ludzi, ich sprawy, pomysły, zadania i wciąż wypróbowuje naszą miłość.
Wszystko, co mam, dostaję.
Co się rodzi, musi umrzeć.
Ten sam Bóg zabiera i daje.”
11 listopada - 90 rocznica Odzyskania Niepodległości Polski
„Ojczyzna: wyzwanie tej ziemi
rzucone przodkom i nam.
by stanowić o wspólnym dobru
i mową własną jak sztandar
wyśpiewać dzieje (...)” - Jan Paweł II
rzucone przodkom i nam.
by stanowić o wspólnym dobru
i mową własną jak sztandar
wyśpiewać dzieje (...)” - Jan Paweł II
„Wolność i demokrację bardzo często musieliśmy zdobywać krwią. Historię musimy znać, ale też starać się żyć godnie. Ten dzień jest lekcją historii i patriotyzmu, ale i świadomości, że zagrożenie bytu tkwi w nas samych. To przedkładanie dobra osobistego ponad wspólne. Nie wystarczy biernie cieszyć się wolnością, trzeba wciąż pamiętać o wymaganiach i powinnościach wobec Ojczyzny”
Święto naszej parafialnej rodziny
17 listopada obchodzimy wspomnienie św. Elżbiety Węgierskiej, która jako księżna oddała się pielęgnowaniu chorych i cierpiących, główna patronka wielkiej rodziny III Zakonu św.Franciszka, patronka miłosierdzia chrześcijańskiego, jak ją nazywano.
Mając zaledwie 20 lat została wdową z trójką dzieci. Choć urodzona jako córka króla, wiodła życie pełne umartwienia i poświęcenia najbiedniejszym. 17 listopada Kościół wspomina św. Elżbietę Węgierską.
Przyszła na świat w 1207 r. w Bratysławie jako trzecie dziecko króla węgierskiego Andrzeja II. Zaręczono ją z Ludwikiem IV gdy miała zaledwie 4 lata i już jako 14 letnia dziewczyna została żoną landgrafa Turyngii. Urodziła mężowi trójkę dzieci.
Jej szczęście rodzinne okazało się jednak bardzo krótkie. Po 6 latach małżeństwa mąż zginął wybierając się na wyprawę krzyżową. Mając zatem 20 lat Elżbieta została samotną wdową. Z własnej woli zrezygnowała z życia dworskiego i osiedliła się pod rodzinnym Wartburgiem. Oddała się całkowicie wychowaniu dzieci, pokucie i pomocy najbiedniejszym. W 1228 r. złożyła śluby w trzecim zakonie franciszkańskim. W Marburgu ufundowała szpital-przytułek dla opuszczonych, gdzie codziennie osobiście posługiwała ubogim.
Surowe życie zniszczyło jej delikatny organizm i Elżbieta zmarła w 1231 r. mając zaledwie 24 lata. Sława jej świętości była tak wielka, że na jej grób od razu zaczęły przybywać pielgrzymki. Po 4 latach papież Grzegorz IX ogłosił księżną Elżbietę świętą.
Powszechnie nazywa się ją patronką miłosierdzia chrześcijańskiego.