NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO - ŚWIĘTEM CARITAS
Treść
.
NIEDZIELA MIŁOSIERDZIA BOŻEGO
- ŚWIĘTEM CARITAS
Data to szczególna, związana z osobą św.Jana Pawła II, a także pamiętna ze względu na kult miłosierdzia i rolę Caritas w życiu każdej społeczności. Warto ją tylko uzupełnić kilkoma danymi.
Dopiero w 1997 roku watykańska Kongregacja ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów zezwoliła na obchodzenie Święta Bożego Miłosierdzia w polskim Kościele w II Niedzielę Wielkanocną. W 2000. roku, podczas kanonizacji siostry Faustyny, Jan Paweł II ogłosił II Niedzielę Wielkanocną, jako Święto Miłosierdzia Bożego dla całego Kościoła. W wigilię tego święta, 2.IV 2005 r. zmarł papież Jan Paweł II. W święto Miłosierdzia Bożego 1.V 2011 r. został ogłoszony błogosławionym. W święto Miłosierdzia Bożego, 27. IV 2014 r. błogosławiony Jan Paweł II, ten gorący orędownik kultu miłosierdzia, został ogłoszony świętym razem z Janem XXIII.
Święto Miłosierdzia Bożego ma najwyższą rangę wśród wszystkich postaci nabożeństw, które zostały objawione siostrze Faustynie. To dzień szczególnego uwielbienia Boga w tajemnicy miłosierdzia i czas łaski dla wszystkich ludzi. Wyjątkowo uroczyście obchodzi to święto parafia pw.Bożego Miłosierdzia w Starym Sączu, przeżywając w tym dniu uroczystość odpustową. W kościele pw. św.Elżbiety natomiast, tradycyjnie już obchodzi się święto, spokrewnionej ideą miłosierdzia, parafialnej Caritas.
Caritas to katolicka organizacja charytatywna działająca w Polsce i na świecie. To również synonim miłości bratniej, która wspiera i pomaga wszystkim potrzebującym, ubogim i słabym. Podstawowym ogniwem w strukturach Caritas Polska, i tych diecezjalnych, jest Caritas parafialna, działająca wyłącznie na zasadach wolontariatu. Na czele jej stoi proboszcz parafii. Do najważniejszych zadań należą: mobilizacja charytatywna wspólnoty parafialnej, rozpoznawanie potrzeb i możliwości pomocy i świadczenie jej potrzebującym. Konieczne jest gromadzenie funduszy na te cele, poprzez zbiórki, kwestowanie, rozprowadzanie np. świec, baranków; cykliczne przedsięwzięcia w rodzaju Tygodnia Miłosierdzia, akcji wakacyjnych, czy paczek żywnościowych przed świętami. W zaspokojeniu wciąż wzrastających potrzeb niezbędna jest pomoc rodzimych sponsorów i drobnych indywidualnych ofiarodawców, a także zaplecze finansowe ze strony samorządów.
.
Jeszcze tylko pamiątkowe zdjęcie POC z ks.Proboszczem
Fot.: Bogdan Jamiński
.
Altruistyczna postawa i działalność służebna, ofiarna i bezinteresowna, zasługuje na największe uznanie i szacunek; troska o drugiego człowieka, dzielenie się swoim czasem i dobrem, zdolność do poświęcenia to wszystko przejawy miłości miłosiernej świadczonej innym. Nic więc dziwnego, że święto Miłosierdzia Bożego jest również świętem Caritas. Znała „od podszewki” działalność caritasową starosądeckiego POC, troskę i starania księży opiekunów, ogromne zaangażowanie siostry Eleonory Salamon i grupy jej pomocników śp.Kazimiera Mrówka, dlatego tak bardzo jej zależało na docenieniu i uhonorowaniu prawdziwego człowieczeństwa w ludzkich postawach; najlepiej w formie ofiarowanej w ich intencjach Mszy św. Taka msza miała miejsce 3.IV o godz. 15.00 w kościele parafialnym św.Elżbiety.
Zgromadzili się na niej członkowie Parafialnego Oddziału Caritas, jego sympatycy, sponsorzy i wolontariusze; prawie wszyscy, w intencji których była sprawowana Eucharystia. Celebrację Mszy św. ks.proboszcz Marek Tabor poprzedził podkreśleniem wagi obchodzonego Święta Miłosierdzia Bożego oraz wspomnieniem zmarłych członków oddziału, (wśród nich, sercem związanej z parafialną Caritas, śp.Kazimiery Mrówki) - ludzi otwartych, wrażliwych na ludzką biedę i ofiarnie spieszących z pomocą.
Oprawę liturgiczną przygotowali członkowie Caritas, piękną pieśnią przyozdobiła ją p.Agnieszka Wawrzyniak, a duchowo, okazjonalną homilią ubogacił Ksiądz Celebrans. Tematem rozważań uczynił bowiem miłosierdzie i tajemnicę Bożej miłości. Miłość tak niezgłębioną i niepojętą, że wprost niewyobrażalną, a w ludzkim pojęciu może nawet nielogiczną? No bo jak można było wziąć za innych krzyż i złożyć odkupieńczą ofiarę, i tak do końca ich umiłować? - pytał ks.Kaznodzieja. Ich to znaczy i nas, i jeszcze dać nam dwa sakramenty miłości: pokutę i Eucharystię! Wytłumaczenie jest tylko jedno: największą tajemnicą u Boga jest MIŁOSIERDZIE. Jak wiele ma ono znaczeń! Jaką niezwykłością zadziwiają czyny miłosierdzia! Temat - rzeka, bo Miłość jak ocean… Swoje rozważania Ksiądz Proboszcz zakończył apelem:
„Módlmy się o łaskę wiary taką, żeby zejść z postawy obowiązku i zasady jej wyznawania do poziomu zachwytu i wdzięczności za to, do czego zostaliśmy dopuszczeni, za dar Miłości miłosiernej. Kontemplujmy i wiarę potwierdzajmy życiem - w przekonaniu, że mamy wyrabiać w sobie potrzebę i obowiązek bycia realizatorami i apostołami miłosierdzia”.
Na zakończenie uroczystości ks.proboszcz Marek Tabor, zwracając się do członków POC, wyraził wdzięczność i uznanie za wkład pracy, wrażliwość i ofiarność; szczególne słowa podziękowania skierował do nieobecnej z powodu choroby, siostry Eleonory Salamon, dziękując za długoletnią działalność i niezwykłe zaangażowanie w niesienie pomocy potrzebującym. Niedomagającą zdrowotnie Siostrę Eleonorę zgodziła się zastąpić w czynnościach wolontariackich siostra Cecylia, a kończąc spotkanie Ksiądz Proboszcz zachęcił do wstępowania w szeregi członków tej bardzo szlachetnej, humanitarnej, najwyżej cenionej instytucji Kościoła, jaką jest Caritas.
Altruistyczna postawa i działalność służebna, ofiarna i bezinteresowna, zasługuje na największe uznanie i szacunek; troska o drugiego człowieka, dzielenie się swoim czasem i dobrem, zdolność do poświęcenia to wszystko przejawy miłości miłosiernej świadczonej innym. Nic więc dziwnego, że święto Miłosierdzia Bożego jest również świętem Caritas. Znała „od podszewki” działalność caritasową starosądeckiego POC, troskę i starania księży opiekunów, ogromne zaangażowanie siostry Eleonory Salamon i grupy jej pomocników śp.Kazimiera Mrówka, dlatego tak bardzo jej zależało na docenieniu i uhonorowaniu prawdziwego człowieczeństwa w ludzkich postawach; najlepiej w formie ofiarowanej w ich intencjach Mszy św. Taka msza miała miejsce 3.IV o godz. 15.00 w kościele parafialnym św.Elżbiety.
Zgromadzili się na niej członkowie Parafialnego Oddziału Caritas, jego sympatycy, sponsorzy i wolontariusze; prawie wszyscy, w intencji których była sprawowana Eucharystia. Celebrację Mszy św. ks.proboszcz Marek Tabor poprzedził podkreśleniem wagi obchodzonego Święta Miłosierdzia Bożego oraz wspomnieniem zmarłych członków oddziału, (wśród nich, sercem związanej z parafialną Caritas, śp.Kazimiery Mrówki) - ludzi otwartych, wrażliwych na ludzką biedę i ofiarnie spieszących z pomocą.
Oprawę liturgiczną przygotowali członkowie Caritas, piękną pieśnią przyozdobiła ją p.Agnieszka Wawrzyniak, a duchowo, okazjonalną homilią ubogacił Ksiądz Celebrans. Tematem rozważań uczynił bowiem miłosierdzie i tajemnicę Bożej miłości. Miłość tak niezgłębioną i niepojętą, że wprost niewyobrażalną, a w ludzkim pojęciu może nawet nielogiczną? No bo jak można było wziąć za innych krzyż i złożyć odkupieńczą ofiarę, i tak do końca ich umiłować? - pytał ks.Kaznodzieja. Ich to znaczy i nas, i jeszcze dać nam dwa sakramenty miłości: pokutę i Eucharystię! Wytłumaczenie jest tylko jedno: największą tajemnicą u Boga jest MIŁOSIERDZIE. Jak wiele ma ono znaczeń! Jaką niezwykłością zadziwiają czyny miłosierdzia! Temat - rzeka, bo Miłość jak ocean… Swoje rozważania Ksiądz Proboszcz zakończył apelem:
„Módlmy się o łaskę wiary taką, żeby zejść z postawy obowiązku i zasady jej wyznawania do poziomu zachwytu i wdzięczności za to, do czego zostaliśmy dopuszczeni, za dar Miłości miłosiernej. Kontemplujmy i wiarę potwierdzajmy życiem - w przekonaniu, że mamy wyrabiać w sobie potrzebę i obowiązek bycia realizatorami i apostołami miłosierdzia”.
Na zakończenie uroczystości ks.proboszcz Marek Tabor, zwracając się do członków POC, wyraził wdzięczność i uznanie za wkład pracy, wrażliwość i ofiarność; szczególne słowa podziękowania skierował do nieobecnej z powodu choroby, siostry Eleonory Salamon, dziękując za długoletnią działalność i niezwykłe zaangażowanie w niesienie pomocy potrzebującym. Niedomagającą zdrowotnie Siostrę Eleonorę zgodziła się zastąpić w czynnościach wolontariackich siostra Cecylia, a kończąc spotkanie Ksiądz Proboszcz zachęcił do wstępowania w szeregi członków tej bardzo szlachetnej, humanitarnej, najwyżej cenionej instytucji Kościoła, jaką jest Caritas.
Zanotowała Zofia Gierczyk