Kalendarium
Treść
.
17 stycznia - Świętego Antoniego Opata
Antoni urodził się w Egipcie w 251 r. Po śmierci zamożnych rodziców sprzedał ojcowiznę, a pieniądze rozdał ubogim. Udał się na pustynię w pobliżu rodzinnego miasta i tam oddał się pracy fizycznej, modlitwie i uczynkom pokutnym. Podjął życie pełne umartwienia i milczenia. Doznawał umacniających go wizji nadprzyrodzonych i był kuszony. Miał dar widzenia rzeczy przyszłych, słynął ze świętości i mądrości. Jego postawa znalazła wielu naśladowców, a cuda sprawiły, że zaczęli ściągać uczniowie, pragnący poddać się jego duchowemu kierownictwu. Zdecydował się ich przyjąć i odtąd oaza Faium na pustyni zaczęła zapełniać się rozrzuconymi wokół celami eremitów - było ich około sześciu tysięcy. Według podania św. Antoni zmarł 17 stycznia 356 roku w wieku 105 lat. Jest patronem dzwonników, chorych, hodowców trzody chlewnej, koszykarzy, rzeźników, szczotkarzy i ubogich. Orędownik w czasie pożarów. W ikonografii święty przedstawiany jest jako pustelnik, czasami w długiej szacie mnicha. Jego atrybutami są: diabeł z pucharem, dzwonek i laska, księga, lampka oliwna, pochodnia.
25 stycznia - nawrócenie św.Pawła
Szaweł urodził się w Cylicji około 5-10 roku po Chrystusie. Pochodził z żydowskiej rodziny silnie przywiązanej do tradycji, a jako młody człowiek przybył do Jerozolimy, aby studiować Torę. Stał się zdecydowanym przeciwnikiem i prześladowcą Kościoła. Uczestniczył między innymi, jako świadek w kamienowaniu św.Szczepana. Około 35 roku z własnej woli udał się z listami polecającymi do Damaszku, aby tam ścigać chrześcijan. Jednak po usłyszeniu głosu Chrystusa, nagle i niespodziewanie, nawrócił się, przyjął chrzest i zmienił imię na Paweł. Aresztowany za wiarę, kilka lat przebył w więzieniu. Zginął śmiercią męczeńską, przez ścięcie mieczem, w tym samym roku co św.Piotr Apostoł (67 r.). Jest patronem licznych zakonów oraz marynarzy, powroźników, tkaczy. W ikonografii św.Paweł przedstawiany jest w długiej tunice i płaszczu. Jego atrybutami są: baranek, koń, kość słoniowa, miecz.
.
.
4 lutego - Świętej Weroniki
Osoba Weroniki, choć nie wspomniana w Ewangeliach, pojawia się w apokryfach. Towarzyszyła Jezusowi niosącemu krzyż na Górę Kalwarię i wytarła Mu chustą twarz, za co, jak przekazuje tradycja, otrzymała w zamian odbity na płótnie obraz Jego oblicza. Z tego powodu jest patronką m.in. fotografów. Jej imię dosłownie oznacza: „prawdziwy wizerunek”. Otarcie twarzy Jezusa zostało upamiętnione w stacjach Drogi krzyżowej. W ikonografii Weronika przedstawiana jest z odbitym wyobrażeniem twarzy Chrystusa.
14 lutego - Świętego Walentego
Walenty żył w III w. i był kapłanem rzymskim. Tam w czasie prześladowań asystował męczennikom w czasie ich procesów i egzekucji. Wkrótce sam został pojmany i doprowadzony do prefekta Rzymu, który próbował go odwieść od wiary w Chrystusa. Walenty został poddany torturom, ale ponieważ nie przyniosło to oczekiwanego rezultatu, skazano go na ścięcie. W ciągu średniowiecza kult Walentego objął całą niemal Europę. Na terenach niemieckich święty był wzywany jako orędownik podczas ciężkich chorób, zwłaszcza nerwowych i epilepsji. Na Zachodzie, zwłaszcza w Anglii i Stanach Zjednoczonych, czczono św.Walentego jako patrona zakochanych. W ikonografii św.Walenty przedstawiany jest jako kapłan w ornacie, z kielichem w lewej ręce, a z mieczem w prawej, także w stroju biskupa uzdrawiającego chłopca z padaczki.
Izabela Skrzypiec-Dagnan