PAMIĘĆ JEST WIELKĄ SIŁĄ
Treść
.
Świat nie zapomina o św.Janie Pawle II
PAMIĘĆ JEST WIELKĄ SIŁĄ
Nosimy w sercach tych, których kochaliśmy. Każde dobre uczucie, każdą bliską osobę chcielibyśmy zatrzymać, czasami irracjonalnie nawet; wierzymy bowiem, że trwanie zwycięża czas i daje dużą szansę nieśmiertelności. Najważniejsze i najradośniejsze z kościelnych świąt, w tajemnicy Zmartwychwstania Pańskiego nadaje sens wierze i życiu ludzkiemu, właśnie obietnicą życia wiecznego i nadzieją trwania.
Tegoroczne Święta Wielkanocne, przypadające na pierwsze dni kwietnia, prawie że zbiegają się czasowo z obchodzonymi przed 13 laty, na stałe zapisanymi w naszej pamięci. Tamte, wielkotygodniowe dni, nabrzmiewały niepokojem, troską i modlitwami mieszkańców całej Ziemi o zdrowie i życie papieża Jana Pawła II. 2.IV 2005 r. zaś, stał się kresem Jego doczesnej wędrówki
Śledziliśmy w telewizji, towarzyszyliśmy każdemu dniu, bardzo baliśmy się o chorującego Papieża, wspomagaliśmy modlitwą, przeżywając tak mocno, że wciąż to w nas tkwi jak żywe i pozwala odtworzyć przebieg ostatnich wydarzeń - jakby to było dziś.
Jan Paweł II bardzo chciał przemówić do wiernych i pobłogosławić ich w Niedzielę Wielkanocną, zawsze to czynił od 26 lat, wiedział, jak bardzo czekają, mszę oglądał w telewizji. Był przygotowany, Stanął przed zgromadzonymi, objął ich ciepłym spojrzeniem i próbując przemówić, uświadomił sobie nagle, że nie potrafi wydobyć słowa. W momencie stracił mowę, poczuł się przybity, zdruzgotany niemocą, unosił rozpaczliwie kartkę ze słowami, które chciał wygłosić. I nic… Nakreślił tylko znak krzyża i to było ostatnie Jego Urbi et orbi.
W Poniedziałek Wielkanocny Papież czuł się gorzej, we wtorek było trochę lepiej, dużo odpoczywał i w środę postanowił choć na chwilę pokazać się w oknie z przesłaniem dla młodzieży. Zrealizował zamiar, pozdrawiał też Polaków, dziękując za modlitwę, kilkakrotnie kreślił znak krzyża w powietrzu, tłumy wiwatowały, to było ich pożegnanie, ostatnia wspólna modlitwa. Po audiencji o świcie odprawił Mszę św. i to była ostatnia Eucharystia w kaplicy. Po niej poczuł się źle, położył się i już nie wstał z łóżka. W sobotę rano, przy łóżku odprawiono mszę, około 14.zaczynał tracić świadomość. O 20.00 sprawowano mszę św. w wigilię Niedzieli Miłosierdzia Bożego, a o 21.37 serce Jana Pawła II przestało bić. Powrócił do domu Ojca, żegnany „Te Deum” dziękczynnym za piękno świętego życia. Kardynał Stanisław Dziwisz skomentował krótko; „Jan Paweł umarł - to znaczy, że żyje! Czuje się powiew śmierci i powiew zmartwychwstania”.
Piękniejsi i lepsi stawali się ludzie po spotkaniu z Janem Pawłem II, to dlatego cały świat modlił się za niego i żegnał z żalem. Mijają lata, a pamięć trwa; wciąż jednym z głównych celów podróżowania i pielgrzymowania do Rzymu jest odwiedzenie Jego grobu w Bazylice św.Piotra. To najlepszy dowód, że dla wielu osób Jan Paweł II nie umarł, że stale jest obecny w życiu; przychodzą, żeby go na nowo spotkać, prosić o pośrednictwo, pomodlić się i podziękować. To również dowody wiary w nieskończoność i odczuwania bliskości Boga.
KIM BYŁ I KIM DLA NAS ZOSTANIE ŚW.JAN PAWEŁ II?
Pierwszy w dziejach Kościoła Papież Polak to najlepiej znany i najwybitniejszy autorytet religijny naszych czasów. Jeden z duchowych przywódców współczesnego świata. Człowiek wielkiej kultury i wiedzy .Ceniony jako przewodnik i nauczyciel wiary i modlitwy, niestrudzony pielgrzym i największy syn polskiego narodu. Wzór codziennej świętości życia i żarliwej miłości Boga. W ciągu prawie 27-letniego pontyfikatu odbył 104 podróże zagraniczne, wydał setki dokumentów, wygłosił tysiące przemówień, poruszył umysły i serca milionów ludzi, wyznawców wszystkich religii i światopoglądów na całym świecie. Ogłosił i wyniósł na ołtarze 482 świętych i 1338 błogosławionych
Wizytą papieską w Starym Sączu zaskarbił sobie ogromną wdzięczność starosądeczan i wszystkich mieszkańców Sądecczyzny i Małopolski. Osobiście kanonizował bł.Kingę, dał nam Świętą, zostawił mocny przekaz w postaci nauki o świętości życia. Zapisał jedną z najpiękniejszych kart historii naszego miasta. Należymy do pokolenia najbardziej obdarowanego w dziejach, przez 26 lat towarzyszyło nam Jego słowo, nauczanie, mądrość i troska. Kochał Polskę taką , jaka była, i uczył nas tej trudnej miłości, uczył jedności i zgody, wiary i modlitwy, zrozumienia, przebaczenia i tolerancji; we wszystkim zostawiał cząstkę siebie.
DO CZEGO ZOBOWIĄZUJE NAS PAMIĘĆ?
Odnosimy wrażenie, że na inny sposób, ale ciągle św.Jan Paweł Ii jest z nami. Jego osoba i nauczanie są obecne w społeczeństwie, tylko czy w zakresie na tyle wystarczającym, by pójść za Nim i żyć chociaż trochę podobnie jak On? Korzystać z Jego wskazań i pouczeń, czerpać z mądrości i wiedzy, i spełniać oczekiwania? To wymaga wysiłku, zaangażowania, zgłębiania spuścizny twórczej, łatwiej stawiać pomniki i mieć spokojne sumienie? „Polska pomnikami stoi”, ale ideałem byłaby słynąca mądrością papieskich nauk, wykorzystująca je w umiejętności godnego i pięknego życia, pełniejszego „bycia” dla siebie i dla innych. Niestety, po macoszemu traktując nauczanie, bywa że i o upamiętnianiu rocznic, i pielęgnowaniu pamięci czasami zapominamy.
Na szczęście są inicjatywy piękne i budujące, również u nas, na przykład coroczne, z ogromną pieczołowitością przygotowywane, programy artystyczne dedykowane sw.Janowi Pawłowi II przez dzieci i opiekunów Gminnego Przedszkola w Starym Sączu. Jest też , w drugi czwartek miesiąca odprawiane nabożeństwo papieskie w kościele parafialnym pw. św. Elżbiety. Ubogacające nastrojowością, głęboko kontemplacyjne, zespalające elementy modlitewno-refleksyjne z piękną oprawą śpiewno-muzyczną , przygotowywaną przez Zespół młodzieżowy. Głos Jana Pawła II z fragmentami homilii, rozważania z nimi powiązane, prowadzącego nabożeństwo ks.proboszcza Marka Tabora, błogosławieństwo Najświętszym Sakramentem i Msza św. dopełniają reszty, a „Barka” odśpiewana przez wszystkich uczestników, na zakończenie, jednoczy i przejmuje serdeczną pamięcią i wzruszeniem.
Traktując dziedzictwo św. Jana Pawła II jako dar i zobowiązanie, wiele mamy do zrobienia i odrobienia. Najważniejsze zadania to:
- na fundamencie nauczania papieskiego budować życie i kształtować człowieczeństwo, w myśl zasady, że świętość to po prostu wysoka miara zwyczajnego życia.
- Poznawać i pogłębiać znajomość twórczej spuścizny, być na bieżąco ze słowem, wskazaniami i pouczeniami, czytać, rozważać i przyjmować za swoje.
- Jak najczęściej wykorzystywać homilie wygłaszane podczas wizyt papieskich w Polsce, ( w kościele, w szkole i indywidualnie).
- Uwspółcześniać treści przekazów, odnosić je do konkretnych sytuacji, wplatać w dzisiejsze realia. Tłumaczyć na język współczesności w przekonaniu, że Jan Paweł II nadal nam towarzyszy, inspiruje i wskazuje drogę i kierunek.
Zofia Gierczyk