Matka Boska Nieustającej Pomocy

W maju cały świat zamienia się w jedną wielką świątynię. W kościołach katedralnych i wiejskich kościółkach, przed sławnymi koronowanymi obrazami i przed małymi figurkami w kapliczkach przydrożnych , wierni gromadzą się i wielbią NMP. Spośród wszystkich koronowanych wizerunków Matki Bożej, najbardziej jest rozpowszechniony i koronowany w wielu kopiach obraz Matki Bożej Nieustającej Pomocy, znajdujący się dziś w kościele św.Alfonsa w Rzymie pod opieką ojców redemptorystów.

Przypuszczenia, oparte na analizie artystycznej malowidła, wskazują, że ikona mogła zostać namalowana w klasztorze na świętej górze Athos albo w Bizancjum. Stamtąd mogła trafić na Kretę. W roku 1866 papież Pius IX podarował redemptorystom ikonę odnowioną przez polskiego malarza Leopolda Nowotnego. Według tradycji, papież Pius IX, powierzając ikonę redemptorystom, wyraził pragnienie, aby rozpowszechnili ją oni na całym świecie. Od tego momentu nabożeństwo do Matki Bożej Nieustającej Pomocy bardzo się rozprzestrzeniło, aż do osiągnięcia wymiaru uniwersalnego. Tysiące kopii obrazu zostało wysłanych z rzymskiego sanktuarium do wielu krajów świata. Powstały też liczne sanktuaria, gdzie czczone są kopie rzymskiego obrazu, koronowane z powodu wielu łask otrzymanych na modlitwie przed ikoną MB Nieustającej Pomocy.

Obraz na desce (54 cm x 41,5 cm) jest typem Matki Bożej Bolesnej, która jest przedstawiona z Dzieciątkiem, pośród dwóch aniołów trzymających narzędzia męki. Greckie litery na ikonie wskazują imiona czterech postaci:

Maryja, jest przedstawiona w czerwonej tunice, granatowym płaszczu od spodu zielonym i w niebieskim nakryciu głowy, przykrywającym włosy i czoło. Na welonie, w jego środkowej części, znajduje się złota gwiazda z ośmioma prostymi promieniami, a obok malarz umieścił krzyż promienisty na wzór gwiazdy. Głowę Najświętszej Dziewicy otacza kolista aureola.

Oblicze Maryi jest lekko pochylone w stronę Dzieciątka Jezus trzymanego na lewej ręce. Prawą, dłonią “wskazującą drogę”, Maryja obejmuje ręce Zbawiciela. W spojrzeniu Jej można wyczytać czuły smutek, a nie patrzy na swojego Syna, lecz wydaje się przemawiać do patrzącego na obraz. Dzieciątko Jezus, jako jedyne, przedstawione jest w całości. Spoczywając na lewym ramieniu Matki swoimi rączkami ujmuje mocno Jej prawą dłoń. Przyodziane jest w zieloną tunikę z czerwonym pasem i okryte czerwonym płaszczem. Opadający prawy sandał z nóżki pozwala dostrzec spód stopy, co może symbolizować prawdę, że będąc Bogiem jest także prawdziwym człowiekiem. Kult Matki Bożej Nieustającej Pomocy rozwijany był przede wszystkich przez redemptorystów. Zbudowali oni ponad 100 kościołów pod wezwaniem MBNP. Do wielu innych świątyń wprowadzili obraz z racji misji i rekolekcji. Pierwszą autentyczną kopię rzymskiego obrazu przekazał o.Edward Douglas do sanktuarium redemptorystów w Bishof Eton już w maju 1866 r. Wkrótce potem w różnych kierunkach wysłano dziesięć następnych kopii. W ciągu kilku zaledwie lat rozpowszechniono ponad dwieście kopii obrazu.

W kościele św. Alfonsa w Saint Luis (USA) w 1928 r. rozpoczęło się oficjalnie nowe nabożeństwo do Matki Bożej, nazwane potem nieustającą nowenną. Twórcą tego nabożeństwa był o.Andrzej Brovne, redemptorysta. Odprawiano je w każdy wtorek. Wkrótce nabożeństwo rozpowszechniło się po całym świecie, dotarło do Europy i Polski. W Europie po raz pierwszy odprawiono je w 1943 r. w Belfaście dla stacjonujących tam amerykańskich żołnierzy. W Polsce zainaugurowano je w 1951 r. w Gliwicach. Na całym świecie bierze w nim udział wiele milionów ludzi. W związku z nieustającą nowenną dokonały się niezwykłe wydarzenia, a przez to rozpowszechniło się to nabożeństwo.

Niemal w każdym kościele jest kopia obrazu MBNP, ale tylko dwie kopie są koronowane, w farze poznańskiej i w kościele św.Józefa w Toruniu.

Ks.Paweł Tyrawski