O Kobietach i dla Kobiet
Treść
.
O KOBIETACH I DLA KOBIET
.
Nie przez wzgląd na 8 marca, lecz z obserwacji życia i na konkretne zapotrzebowanie, zrodził się pomysł podjęcia tematu. Tym bardziej, że ważny i budzący szersze zainteresowanie, bo „potrzebna na co dzień jak woda i ogień” Kobieta. W domu, w rodzinie, w środowisku czy zakładzie pracy, w szkole, w parafii, w Kościele; wszędzie… Jaka właściwie jest? Co wnosi? Ile znaczy? I czy doceniana, jak zasługuje? Spróbujmy chociaż na część pytań znaleźć odpowiedzi zaczynając od tego:
Jakie naprawdę jesteśmy?
Jak nie ustawać w doskonaleniu się w byciu kobietą?
Nikt nie zdobył się na ocenę, czy sprecyzowanie definicji. Pozostajemy wciąż niezbadane i fascynujące, bo bardzo trudno przeniknąć najgłębsze tajniki kobiecej natury. Świat ma wobec nas często wymagania nie do sprostania, chciałby, byśmy były nadkobietami: bardziej aktywne, intensywniej pracujące, bardziej otwarte, tolerancyjne, odważne i odpowiedzialne, wrażliwe i zdolne do poświęceń, troskliwe i kochające itp. itp.
A my? (słaba płeć o wielbłądziej sile) racjonalistki z uśpionym romantyzmem w sercu, staramy się unieść, sprostać, nie zawieść, naprawiać świat i ludzi. Mamy swoje sposoby, wiemy, że człowieka i świat nie zmienia się siłą, lecz zmienia się miłością. Chcemy też, żeby wszyscy wiedzieli, że mamy prawo mieć słabości, potrzebować opieki i pomocy, mieć kaprysy, wzruszać się i płakać, być głupie i mądre, że umiemy się z siebie śmiać i pielęgnować swą kobiecość. O tym, jak pełno w kobiecie zaskakujących paradoksów, niech poświadczy wspaniały „Portret kobiecy” nakreślony przez Wisławę Szymborską, którego fragmenty cytujemy:
Musi być do wyboru.
Zmieniać się, żeby tylko nic się nie zmieniło (…)
Naiwna, ale najlepiej doradzi.
Słaba, ale udźwignie.
Nie ma głowy na karku, to będzie ją miała.
Czyta Jaspersa i pisma kobiece.
Nie wie, po co ta śrubka i zbuduje most.
Młoda, jak zwykle młoda, ciągle jeszcze młoda.
Trzyma w rękach wróbelka ze złamanym skrzydłem.
Własne pieniądze na podróż daleka i długą,
tasak do mięsa, kompres i kieliszek czystej.
Dokąd tak biegnie, czy nie jest zmęczona.
Ależ nie, tylko trochę, bardzo, nic nie szkodzi.
Albo go kocha, albo się uparła.
Na dobre, na niedobre i na litość boską.
Mówią, że mamy w sobie ciepło, które świat czyni lepszym i że każda z nas może znaleźć coś, w czym jest naprawdę dobra. Mężczyźni uważają, że jesteśmy silniejsze w sytuacjach krytycznych, że jest w nas takie połączenie silnego charakteru z delikatnością „środka”.
Napoleon Bonaparte swoją opinię zawarł w maksymie:
Piękna kobieta podoba się oczom, dobra kobieta - sercu.
Pierwsza jest klejnotem, druga skarbem
Przysłowie zaś mówi:
Dom bez kobiety to jak lampa bez płomienia.
G.Ravasi, autor „Mojej księgi przemyśleń” podaje definicję następującą:
Być kobietą w sposób autentyczny oznacza zachowanie pewnych cech, często przez mężczyzn tłumionych czy ignorowanych takich, jak: delikatność, stałość, wolność intuicji, hojność uczuć, współczucie, „intelekt miłości” (jak mawiał Dante), czułość. Kobiety mają oryginalność, która nie powinna więdnąć czy gasnąć, przeciwnie, należy jej odważnie strzec i być jej świadkiem.
A więc być kobietą - to wyzwanie stawiane prawdziwej kobiecości.
Czym niepokoi „kobiece” dziś?
W porównaniu z życiem naszych mam i babć dzisiejsze wydaje się o niebo łatwiejsze. Czyni je takim postęp techniki, nowoczesność urządzeń, udogodnienia oszczędzające czas i siły. Tymczasem - co się z nami dzieje? Od rana do wieczora zabiegane nie nadążamy, spieszymy się i wciąż narzekamy na brak czasu. Wpadamy w zasadzki cywilizacji, w sidła gigantycznego pośpiechu, w którym przestaje się liczyć chwila obecna, bo wciąż trzeba do przodu, dokądś i po coś, gorączkowo, błyskawicznie, by zdążyć, zdobyć, załapać się itp.
Wszystko i to natychmiast - oto motto przyspieszonego stylu życia.
Szybko, lekkomyślnie… Tak właśnie żyjemy - mówią lekarze - dodając, że dzisiejsza prędkość bardziej szkodzi niż ułatwia życie. Pośpiechowi towarzyszą stresy, a te powodują nerwice, depresje.
Na całym świecie już rozpoczęto akcję na rzecz powolności. Wprost nakazuje się zwolnić tempo życia, nie dawać się zwariować pośpiechowi. Doceniać bardziej dzień i chwilę, celebrować je; to jedyny sposób, by nauczyć się patrzeć i widzieć; słuchać i słyszeć; czuć i odczuwać, znaleźć czas na rozmowę, spotkanie, po prostu pełniej i radośniej żyć.
„Każdy dzień sam w sobie jest już życiem - mówił Seneka - nie można marnować nawet kawałka. Trzeba tylko spieszyć się, by żyć dobrze, by zdążać kochać ludzi”. Wszystko inne ma być w swoim naturalnym rytmie, zgodnym z rytmem przyrody i zegara.
Optymistyczniej o „dojrzałości”
Możemy jednak mówić o dobrym czasie kobiet nie tylko tzw. „Złotego wieku”. Bardzo szybko zmienia się świat, z korzyścią dla naturalności, a dojrzałość wreszcie wychodzi z cienia. Dziś piękno nie musi już mieć 30 lat, zmieniły się nam babcie, nawet gdzieś zniknęły. Inaczej widzą siebie niż ich matki, a życie wraz z biegiem lat staje się ciekawsze.
Jakie są nasze 50, 60-latki? Chcą być akceptowane takie, jakie są. Mają poczucie własnej wartości. Bardziej pewne siebie, bardziej niezależne finansowo, wierzą, że nadszedł czas innego nastawienia społeczeństwa do kobiet i starzenia się. Czują się kochane, są pełne życia, widzą siebie, jako piękne, uczą się języków, studiują, podróżują, uczęszczają na Uniwersytet Trzeciego Wieku. „Starsza pani” triumfalnie wraca na scenę jako ceniony pracownik, uroczy towarzysz, atrakcyjna partnerka. Dziś dobrze wyglądać chce i 30-latka i 70-latka. Nie potrzebują bać się pokazywać swojego wieku, zmarszczek, siwych włosów. „Dzięki dojrzałości twarz kobiety ma swój wyraz i to jest piękne” - mówi znana aktorka Beata Tyszkiewicz.
Na koniec sprecyzujmy, o czym marzymy.
Czego by nam można było życzyć?
- Zachowania młodej duszy i zawsze gorącego serca, a także czasu dla innych i dla siebie.
- By mieć w sobie dużo radości i pasji, wiele nadziei i marzeń.
- Umieć bawić się i cieszyć, nawet drobiazgami.
- Mieć zasady, nie wygasić energii, którą ma się w sobie, podejmować nowe wyzwania i poznawać świat.
- Walczyć o swoje ideały i marzenia, i pamiętać zawsze, że:
„Nie wszystko co piękne jest dobre,
ale to co dobre, jest zawsze piękne”
(Paulo Coelho)
W podarunku poetyckim Najpiękniejsze strofy dla Pań
Nie bój się chodzenia po morzu
nieudanego życia
wszystkiego najlepszego
dokładnej sumy niedokładnych danych
miłości nie dla ciebie
czekania na nikogo
przytul w ten czas nieludzki
swe ucho do poduszki
bo to co nas spotyka
przychodzi spoza nas.
ks.J.Twardowski
Chciałbym zostawić ciszę
w twoim bolącym życiu
przestrzeń dobrą milczącą
gdzie Bóg odpoczywa
nic nie mówiąc rozumieć
nie pytając kochać
przytulić, objąć głosem
odejść i przyjść z powrotem
modlić się i strącać
gwiazdy do filiżanki
jak Pan Bóg
bez końca.
ks.Jerzy Szymik
Czemu ja ciągle drżę o ciebie
Czemu ja ciągle się boję
Czemu po całej ziemi, po niebie
Szukam cię, szczęście moje
K.Wierzyński
Gdy cię nie widzę, nie wzdycham, nie płaczę
Nie tracę zmysłów, kiedy cię zobaczę;
Jednakże, gdy cię długo nie oglądam
Czegoś mi braknie, kogoś widzieć żądam
I tęskniąc sobie zadaję pytanie:
Czy to jest przyjaźń? Czy to jest kochanie?
Adam Mickiewicz
Cóżem winien, żem tak się nabłąkał,
żeby w końcu do ciebie przyjść,
żeby w końcu zrozumieć,
że ty jesteś łąka
i drzewo, i księżyc, i liść (…)
K.I.Gałczyński
Mimozami jesień się zaczyna
Złotawa, krucha i miła.
To ty, to ty jesteś ta dziewczyna,
Która do mnie na ulicę wychodziła (…)
Uparła się moja tęsknota
Uparł się dziki mój żal
Że musze ciebie zobaczyć.
A była słota jesienna
Słota (…)
Litość miej. Wyjdź! (…)
J.Tuwim
Czasem lata przechodzą, że nie wspomnę o niej
lecz znowu się przypomni, a za każdym razem,
jakbym wszedł do pachnącej śródleśnej ustroni
jakbym oczy wiosennym poił krajobrazem.
K.P.Tetmajer
Wybrała Z.Gierczyk