Ks.Roman Stafin - Moja Msza Święta
Treść
.
Moja Msza Święta
„Ciało Chrystusa niech mnie strzeże
na życie wieczne”
na życie wieczne”
Zanim kapłan celebrujący Mszę Świętą przyjmie Ciało Chrystusa, mówi cicho zwrócony do ołtarza: „Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne”. Podobne słowa wypowiada przed przyjęciem Krwi Pańskiej: „Krew Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne”. Kapłan otrzymał mandat sprawowania Eucharystii i jako pierwszy przyjmuje Komunię Świętą. Odprawiając Mszę Świętą reprezentuje on Chrystusa, a przyjmując Jego Ciało i Krew jeszcze mocniej staje się „drugim Chrystusem”. Gdy potem udziela Komunii Świętej wiernym, to przez jego osobę sam Chrystus daje im siebie na pokarm. Kapłan mówi „Ciało Chrystusa”, a przy podawaniu Krwi Pańskiej „Krew Chrystusa”. Gdy natomiast udzielana jest Komunia Święta pod dwoma postaciami wtedy kapłan mówi „Ciało i Krew Chrystusa”. Wierni odpowiadają zawsze „Amen”. W historii Kościoła używano różne formuły przy udzielaniu Komunii Świętej np.: „Chleb niebieski w Jezusie Chrystusie”, czy też w formie życzenia: „Ciało i Krew Jezusa Chrystusa niechaj cię zachowa na życie wieczne”; wierni przyjmowali Komunię św. w milczeniu, nie dając żadnej odpowiedzi. W ramach reformy liturgicznej Soboru Watykańskiego II wrócono do dziś używanej, pierwotnej formuły, pochodzącej od św. Ambrożego (IV w.). Inną zmianą wprowadzoną do Mszału Pawła VI było umieszczenie komunii wiernych bezpośrednio po komunii kapłana. W Mszale papieża Piusa V, wydanym po soborze Trydenckim (16 wiek), używanym w liturgii przez 400 lat, aż do Soboru Watykańskiego II, porządek Jej udzielania był następujący: Komunia kapłana, wyznanie grzechów (Confiteor), Baranku Boży, „Oto Baranek Boży”, „Panie nie jestem godzien”, komunia wiernych.
Jaka jest teologiczna treść tekstów wypowiadanych przez kapłana przed przyjęciem Ciała i Krwi Pańskiej: „Ciało Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne”, „Krew Chrystusa niech mnie strzeże na życie wieczne”? Ciało i Krew Chrystus są darami nieba i prowadzą do nieba, do życia wiecznego. Przyjmujący Komunię Świętą już uczestniczy niejako w uczcie niebieskiej, w niebieskiej liturgii, ponieważ Komunia Święta jest przedsmakiem nieba, ale też jest zarazem pokarmem na dalszą drogę do niego; pokarmem, który umacnia i broni przed złem.
Sobór Watykański II podkreśla, że odprawianie Mszy Świętej i przyjmowanie eucharystycznych darów Ciała i Krwi Chrystusa ma dla kapłana głębokie, uświęcające znaczenie. Dekret o posłudze i życiu kapłanów mówi tak: „Prezbiterzy jako szafarze rzeczy świętych, zwłaszcza w ofierze Mszy Świętej, zastępują w specjalny sposób osobę Chrystusa, który dał samego siebie jako żertwę ofiarną dla uświęcenia ludzi; dlatego zachęca się ich, aby naśladowali to, co sprawują… W tajemnicy Ofiary eucharystycznej, w której kapłani wypełniają swój główny obowiązek, dokonuje się nieustanne dzieło naszego odkupienia… Tak więc, kiedy prezbiterzy łączą się z czynnością Chrystusa Kapłana, siebie całych codziennie ofiarują Bogu, a gdy karmią się Ciałem Chrystusa, uczestniczą serdecznie w miłości Tego, który daje siebie wiernym na pokarm” (13).
Do prawd zawartych w tym tekście musi kapłan w medytacji ciągle wracać, aby na nowo odkrywać moc miłości, którą Chrystus go obdarzył. Kapłan potrzebuje też tak bardzo wsparcia duchowego wiernych. Jest czymś naprawdę koniecznym, aby wierni, szczególnie ci, którzy są powierzeni jego duszpasterskiej trosce, obejmowali swoją modlitwą kapłana w jego byciu obdarowanym, ale też w jego byciu odpowiedzialnym za złożone w nim przez Chrystusa dary w chwili przyjęcia świeceń; dary nie dla siebie, ale dla braci i sióstr, do których został posłany.
Święta Kingo, czcicielko Jezusa Eucharystycznego, prowadź nas do Niego, który pragnąc nas uzdrowić, ofiaruje się na ołtarzu - za nas i dla nas.
Z książki: Ks.Roman Stafin, Odkrywać skarb. Rozważania
mistagogiczne o Mszy Świętej. Biblos. Tarnów 2013.