Zamyślenia nad Biblią

Pan jest moim pasterzem, nie brak mi niczego.

Pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.

Prowadzi mnie nad wody, gdzie mogę odpocząć:

orzeźwia moją duszę.

Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach

przez wzgląd na swoje imię.

Chociażbym chodził ciemną doliną,

zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną.

Twój kij i Twoja laska są tym, co mnie pociesza.

Stół dla mnie zastawiasz

wobec mych przeciwników;

namaszczasz mi głowę olejkiem;

mój kielich jest przeobfity.

Tak, dobroć i łaska pójdą w ślad za mną

przez wszystkie dni mego życia

i zamieszkam w domu Pańskim

po najdłuższe czasy.

Telewizor jest pasterzem moim,

Żadnego z programów mi nie zabraknie.

Na barwnej pustyni ducha pasie mnie,

Do wód żywych Słowa Bożego nie wiedzie mnie.

Duszę moją wysusza, oddala od Boga.

Wiedzie mnie na ścieżki niesprawiedliwości

Swym przemożnym wpływem.

Choćbym nawet żył sto lat

Nie zrezygnuję z mojego telewizora:

Jego obraz, dźwięk i dwanaście kanałów,

Te mnie pocieszają.

Zastawia przede mną bogaty zestaw scen,

Uwalnia mnie od obowiązków rodzinnych,

Wypełnia mój wolny czas i umysł po brzegi.

Uczy, bawi, kształtuje

Na obraz cywilizowanego człowieka.

Dobroć i łaskę Bożą oddala mój telewizor

Od mojej duszy.

Po wszystkie dni życia mego

Trwać będę w duchowym ubóstwie.