Sanktuaria maryjne

.

Wszystko zaczęło się w lecie 1205 roku. Jan Franciszek Bernardone, syn bogatego kupca i “król beztroskiej młodzieży asyskiej", postanawia zmienić swoje bezsensowne życie “na luzie". Rozmyślając, zastanawiając się nad celem ludzkiego istnienia, dochodzi do prawdy o potrzebie służby Bogu i ludziom. W małym, zniszczonym kościółku pod wezwaniem św. Damiana słyszy Franciszek słowa skierowane do niego przez ukrzyżowanego Pana Jezusa: “Franciszku, idź i odnów mój dom, bo popada w ruinę". sprzedaje więc kilka sztuk sukna i za uzyskane pieniądze zdobył materiał na odbudowę tej świątyńki. Potem remontuje kościół św. Piotra, a następnie maleńką kaplicę Matki Bożej Anielskiej, która stała w lesie należącym do oo.benedyktynów. W tym miejscu miała kiedyś objawiać się Matka Boża. Kaplicę od niepamiętnych czasów nazywano “Porcjunkula” Etymologia nazwy "Porcjunkula" wywodzi ją z dwóch źródeł. Pierwszym byłoby określenie, mała cząstka terenu, na którym wznosiła się kapliczka, należąca wówczas do dóbr ziemskich benedyktynów. Drugi źródłosłów - jak chce pobożna tradycja - to mała cząstka kamienia z grobu Matki Bożej, którą czterech pielgrzymów przywiozło z Ziemi Świętej i jako relikwię umieściło w jednej ze ścian kapliczki. Początki kaplicy sięgają IV w. później w VI w przeszła na własność benedyktynów. Jest to mały budynek na prostokątnym planie z niewielką absydą. Gotyckie sklepienie, podobne do sklepienia kościoła św.Damiana, zbudowane zostało przez samego św. Franciszka. Kiedy bowiem Święty postanowił zamieszkać przy Porcjunkuli, kapliczka nie miała dachu, a tylko prostokątne ściany.

Benedyktyni wydzierżawili ją św. Franciszkowi w zamian za symboliczny koszyk ryb złowionych w strumieniu Tescio, dawany im co roku. Chcieli ofiarować Franciszkowi kapliczkę na własność, ale on, posłuszny zasadzie ubóstwa odmówił przyjęcia daru i prosił, aby zechcieli brać od niego symboliczny czynsz. Franciszek osiedlił się w Porcjunkuli wraz z innymi braćmi na trzy lata, do roku 1209, kiedy to w związku ze stale zwiększającą się liczbą towarzyszy, przeniósł swoją małą wspólnotę do Rivo Torto. Św.Franciszek wrócił do Porcjunkuli w 1211 r. i założył tutaj pierwsze miejsce franciszkańskie: nazwał je miejscem a nie klasztorem, jako że w słowie klasztor zawierało się znaczenie posiadania i stabilizacji. Wokół kapliczki, w lesie, wyrosły posplatane z gałęzi i ulepione z gliny szałasy, gdzie bracia spali na workach wypełnionych słomą. Porcjunkula była miejscem zebrań i wspólnej modlitwy. W kapliczce, w noc po Niedzieli Palmowej z 18 na 19 marca 1212 r. młoda Klara, złożyła śluby zakonne, dając w ten sposób początek zakonowi klarysek. W Porcjunkuli w 1216 r. św.Franciszek otrzymał od Jezusa Chrystusa, który przemówił do niego, odpust zupełny dla tych wszystkich, którzy odwiedzą kapliczkę. Dla potwierdzenia tego przywileju, zwrócił się św. Franciszek do papieża Honoriusza III z prośbą, aby ten, mocą władzy przekazanej przez Zbawiciela zadecydował, aby każdy, kto w pobożności i skrusze serca przekroczy próg Porcjunkuli, zyskał odpust zupełny, pozwalający mu zdobyć wieczne zbawienie natychmiast po śmierci. Ojciec Święty, widząc wiarę Franciszka, udzielił tego odpustu. Od tamtej chwili miliony wieków przekroczyły tutejsze “drzwi życia wiecznego" i na kolanach prosiły Boga o pokój i przebaczenie, uzyskując odpust Porcjunkuli.

W asyskiej Porcjunkuli można ten odpust zyskać każdego dnia. Oprócz tego Papież pozwolił, aby 2 sierpnia, we wspomnienie Matki Boskiej Anielskiej, w każdym kościele i kaplicy na całym świecie wierni mogli zyskać odpuszczenie kar za grzechy przez nawiedzenie kościoła, odmówienie “Ojcze nasz" i “Wierzę w Boga", spowiedź i Komunię św. oraz modlitwę w intencjach wyznaczonych przez Ojca Świętego. Wokół Porcjunkuli co roku zbierali się bracia podczas kapituły. Słynna stała się, na dowód tego rozrastania się zakonu, kapituła, która odbyła się wiosną 1221 r. a w której brało udział ok. 5 tys. braci reprezentujących wspólnoty zakonne z całej Europy. Z woli św. Piusa V nad kaplicą został wybudowany w latach 1569-1679 obszerny kościół. Należy on do najokazalszych świątyń chrześcijaństwa. W r. 1909 św. Pius X podniósł go do godności bazyliki patriarchalnej i potwierdził jej tytuł "Głowy i Matki całego Zakonu Braci Mniejszych". Rozległy i wysadzony drzewami plac przed bazyliką ma przypominać las, który kiedyś otaczał małą kaplicę Matki Bożej Anielskiej. W bazylice Porcjunkuli wzruszają nawet białe turkawki, które założyły gniazdo w dłoniach figury św. Franciszka w krużgankach, uznały w nim brata całego Bożego stworzenia. Tu w pierwszą sobotę października 1226 r. ułożony na ziemi, przez swych współbraci, św. Franciszek zakończył życie doczesne , aby otrzymać wieczną nagrodę.

Opracował ks.Paweł Tyrawski,

na podstawie “Błogosławiona przez wszystkie narody”

Ks.Kazimierza Górala, oraz relacji internetowych