Październik różańcowy i papieski

.
.
.
Nabożeństwo różańcowe stało się jednym z najpopularniejszych w naszej Ojczyźnie, pierwszym śladem jego obecności jest w kolegiacie głogowskiej grobowiec Matyldy, małżonki księcia Śląskiego z różańcem w ręku, z roku 1317. Bractwa różańcowe powstawały w całym kraju. Należeli do nich m.in. profesorowie Akademii Krakowskiej i studenci, królowie, kardynałowie, biskupi. O popularności różańca na naszej ziemi mówią również obrazy dawnych mistrzów.
„Kult różańca i modlitwy z nim związanej wyznaczał rytm pobożności Polaków przez wieki. Różaniec był tym przedmiotem, który każdy Polak miał przy sobie i z nim chciał odchodzić z tego świata. Oby ta pobożność różańcowa, przekazana nam przez przodków, trwała nadal, aby wyznaczała rytm naszych dni i wypraszała przez ręce Maryi łaski u Boga” (cyt. „Źródło” 49/405)
.
.
16.10.1978 r. to data, która na zawsze zapadła w pamięć Polaków. Tamto zaskoczenie, wzruszenie, bezmierna radość wciąż pozostają żywe we wspomnieniach. Gdy nad Kaplicą Sykstyńską pojawił się biały dym, kardynał Peride Felici wyszedł na balkon fasady Bazyliki św.Piotra w Rzymie. Z trudem wymawiając nazwisko kardynała Wojtyły, oznajmił światu: „Habemus Papam”. Po tych słowach rozległ się głos samego papieża: „Nie wiem, czy potrafię wyrażać się jasno w waszym... w naszym języku włoskim. Jeżeli się pomylę, to mnie poprawiajcie” - mówił. Natychmiast zyskał sobie ogromne uznanie wśród zgromadzonego w Watykanie tłumu. Na placu panowała duża radość i entuzjazm, oklaski, powiewanie chusteczkami (...) Owacja była ogromna. Fala radości ogarnęła cały kraj, zabiły mocniej serca wszystkich Polaków. Fakt wyboru Ojca Świętego, rozpatrywany w kategorii „czterech cudów” - „Le Figaro” zamieściło przedrukowując artykuł A.Frossarda, który pisał:
„Najwierniejszy i najbardziej szczodry kraj Europy daje nam papieża. Drugi cud: Polska liczy nagle 700 milionów mieszkańców... Trzeci cud: w swoich pierwszych słowach nowy papież dwa razy wymienił Maryję, trochę jakby zapomnianą w demokracjach chrześcijańskich. Wreszcie czwarty cud, mniej ważny od innych, ale zawsze nie do pominięcia: będziemy się musieli nauczyć wymawiać polskie nazwiska!”
Polska zajmowała w sercu Jana Pawła II miejsce szczególne, mówiło się też, że losy świata trzymał w swoim ręku. Pozostał dla nas darem Boga. Nigdy nie straci aktualności modlitwa ks.J.Twardowskiego napisana na Dzień Papieski 2001 roku:
.
.