Święty Paweł poucza - > o pracy <
Treść
.
.
Święty Paweł poucza - „o pracy”
Już na początku dziejów ludzkości, po grzechu pierworodnym, Bóg jako główne zadanie człowieka ustanowił pracę. „W pocie czoła twego, będziesz pożywał chleba.” (Rodz. 3.17) w innym miejscu czytamy: „człowiek się rodzi do pracy, a ptak do latania” (Job 5,7).
Św.Paweł w swoim nauczaniu wiele miejsca poświęca zagadnieniom społecznym, a do takich zagadnień z całą pewnością trzeba zaliczyć ludzką pracę. Jan Paweł II napisał: Praca ludzka oznacza każdą działalność, jaką człowiek spełnia, bez względu na jej charakter i okoliczności, tzn. każdą działalność człowieka, którą za pracą uznać można pośród całego bogactwa czynności, do jakich jest zdolny i dysponowany, poprzez samą swą naturą, poprzez samo człowieczeństwo (LE wstęp). To ona wyróżnia człowieka spośród innych stworzeń i tylko człowiek jest zdolny do jej rozumnego wykonywania. On też został do niej od początku przez Stwórcę powołany. Praca w pierwszym rzędzie ma zapewnić człowiekowi środki do codziennego utrzymania, ponadto przez pracę człowiek przyczynia się do rozwoju nauki i techniki, do podnoszenia kulturalnego i moralnego poziomu społeczności, w której żyje. Przypomina o tym w dość kategorycznych słowach św.Paweł, pisząc do Tesaloniczan: Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je! Tymczasem słyszymy, że niektórzy spośród was nie liczą się wcale z ustalonym porządkiem: nie pracują w ogóle, lecz zajmują się ciągle niepotrzebnymi sprawami. Otóż takich pragniemy przywołać do porządku, polecając im z całą stanowczością, w imię Pana Jezusa Chrystusa, aby zabrali się spokojnie do pracy, by mogli spożywać chleb własny” (2 Tes. 3, 10-13).
Praca i możliwość zarobkowania dają również człowiekowi sposobność dzielenia się owocami pracy z innymi ludźmi: potrzebującymi, chorymi i kalekami, którzy pracować nie mogą. Zwraca na to uwagę Apostoł, nawołując jednocześnie do uczciwego życia: Kto dotąd kradł, niech już przestanie kraść, lecz raczej niech pracuje uczciwie własnymi rękami, by miał z czego udzielać potrzebującemu (Ef 4, 28).Praca jest powołaniem człowieka, jego życiową misją - dzięki niej człowiek nie tylko zewnętrznie, ale także wewnętrznie rozwija się, ubogaca, osiąga cele swego człowieczeństwa.
Kościół jest przekonany - jak pisał Jan Paweł II w encyklice Laborem exercens - Ze praca stanowi podstawowy wymiar bytowania człowieka na ziemi. W przekonaniu tym umacnia się również, gdy uwzględnia cały dorobek różnorodnych nauk poświęconych człowiekowi (...) Kościół jednak czerpie to swoje przekonanie przede wszystkim z objawionego Słowa Bożego i dlatego to, co jest przeświadczeniem rozumu, nabiera równocześnie charakteru przekonania wiary (LE 4). Praca jest obowiązkiem i zarazem przywilejem człowieka, czyni go coraz większym, pomaga mu w dążeniu do doskonałości. O owym doskonaleniu się człowieka przez pracę mówi św. Paweł:
Zachęcam was jedynie, bracia, abyście coraz bardziej się doskonalili i starali zachować spokój, spełniać własne obowiązki i pracować własnymi rękami, jak to wam nakazaliśmy (1 Tes 4, 11). Podstawowym jest założenie, że praca ludzka wykonywana musi być w sposób wolny, świadomy i twórczy, zmierzający do wytworzenia nowych wartości duchowych lub materialnych. Praca nie może być okazją do wyzysku człowieka przez człowieka, do czynienia z niego niewolnika. Za swoją pracę człowiek musi otrzymywać sprawiedliwą zapłatę, to znaczy taką, która wystarczy mu na utrzymanie siebie i rodziny na godziwym poziomie życia. Bowiem, jak pisze św. Paweł: Godzien jest robotnik zapłaty swojej (1 Tm 5, 18).
W tym względzie wielka odpowiedzialność spoczywa na pracodawcach - przy podziale wypracowanych dóbr winni kierować się sprawiedliwością, a nie chęcią jak najszybszego wzbogacenia się kosztem pracowników.
Polećmy Bogu wszystkich tych, którzy pracy nie mają, tych, którzy szukając pracy musieli zostawić swoje rodziny, polećmy osoby wyzyskiwane przez pracodawców oraz rządzących naszym państwem, aby stworzyli takie warunki rozwoju gospodarczego, w których każdy, w sposób uczciwy mógłby pracować na chleb powszedni.
Opracował ks.Paweł Tyrawski
na podst. „Krocząc za św.Pawłem” Jacka Pawłowicza