UROCZYSTOŚCI U SIÓSTR KLARYSEK
Treść
.
UROCZYSTOŚCI U SIÓSTR KLARYSEK
Rok bieżący obfituje w podniosłe wydarzenia w Kościele, w Zakonie i w naszej Ojczyźnie. Nadzwyczajny Rok Miłosierdzia ogłoszony przez papieża Franciszka, spotkał się z Rokiem Życia Konsekrowanego i Jubileuszem 1050-lecia Chrztu Polski. Jest to wielki dar Boży i równocześnie zadanie, aby ten święty czas łaski przeżyć godnie, z uwielbieniem, dziękczynieniem, przebłaganiem za grzechy, z prośbą o pomoc potrzebną do wytrwania w miłości i wierności do końca.
W roku obecnym, 2 lutego, w święto Ofiarowania Pańskiego, osoby konsekrowane przeżywały 20. Światowy Dzień Życia Konsekrowanego. Ustanowił ten dzień nasz papież, Święty Jan Paweł II. Bardzo bliskie mu były osoby poświęcone Bogu. Otoczył nas troskliwą pasterską miłością i przygarnął jak dobry Ojciec.
.
.
Do tego uroczystego dnia, który był równocześnie dniem zakończenia Roku Życia Konsekrowanego, przygotowywałyśmy się przez specjalne triduum, które prowadził nasz ksiądz kapelan Roman Stafin. Tematem ogólnym była świętość. Do refleksji posłużyły słowa Listu św.Pawła Apostoła do Efezjan (Ef 1, 3-10). Szczególnie wybrzmiewało: „Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.” (Ef 1, 3-4)
O godz. 17.00, w naszym chórze zakonnym (kaplica górna) były celebrowane pierwsze nieszpory ze święta Ofiarowania Pańskiego. Przewodniczył ks.infułat Adam Kokoszka. Wraz z naszą Wspólnotą uczestniczyli: ks.Marcin Kokoszka i ks.Piotr Adamczyk ze starosądeckiej „Opoki”.
Na podstawie Dekretu ks.biskupa ordynariusza Andrzeja Jeża, wydanego dla klasztorów klauzurowych w naszej diecezji, po nieszporach została otwarta Brama Miłosierdzia, czyli drzwi do kaplicy Świętej Kingi. Dzięki temu możemy zyskiwać odpusty jubileuszowe.
Po modlitwie „Ojcze nasz”, ks.Infułat zwrócił się do nas: „Ze wzrokiem skierowanym na Jezusa i Jego Miłosierne Oblicze, Ojciec Święty, w uroczystość Najświętszej Maryi Panny zainaugurował Nadzwyczajny Jubileusz, który otwiera dla nas wszystkich i dla całej ludzkości, bramę miłosierdzia Boga”.
S.Urszula: „Posłuchajmy z radością Ewangelii, którą Chrystus Pan, Baranek Boży, który gładzi grzechy świata, ogłasza między ludźmi, zapraszając do radowania się miłością, jaką nieustannie głosi każdemu stworzeniu”.
Celebrans: Odczytał słowa Ewangelii według św.Łukasza, o dobrym Pasterzu, który szuka zagubionej owcy (Łk 15, 1-7)
Po krótkim przemówieniu, nastąpiło poświęcenie specjalnej świecy, na pamiątkę Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski.
Po słowach zachęty: „Drogie Siostry, wyruszajmy w Imię Chrystusa. On jest Drogą, która prowadzi nas w rok łaski i miłosierdzia”, uformowała się procesja do Bramy Miłosierdzia.
Jako pierwsza, z poświęconą świecą, szła s.wikaria Edyta Bis, następnie ks.Infułat - główny celebrans z Ewangeliarzem, Kapłani, Siostry.
W czasie procesji, Siostry śpiewały:
By obdarzyć świat pokojem, z Serca włócznią otwartego,
wytrysnęły te dwa zdroje miłosierdzia niezmiernego:
Woda na grzechów obmycie, Krew by karmić nasze życie.
I jak w Arce Twej zbawienia Skarb ten złożon jest w Kościele,
aby wszystkie pokolenia zeszły się w Mistycznym Ciele,
by wysławiać całym życiem Miłosierdzia tajemnicę.
W Sercu Twoim, Jezu Chryste, Tyś nam skarbiec łask otworzył.
Niech więc płynie hymn wieczysty na Twą cześć, Baranku Boży!
Miłosierdzia Twego chwałę chcemy głosić życiem całym! (Uwielbiajmy Pana, s. 18)
Kapłan (przed otwarciem Bramy Miłosierdzia):
„Otwórzcie bramy sprawiedliwości byśmy weszli i złożyli dzięki Panu”.
Po otwarciu:
„Oto jest brama Pana: wejdźmy przez nią,
aby otrzymać miłosierdzie i przebaczenie”.1
Przejściu przez Bramę Miłosierdzia do kaplicy Świętej Kingi towarzyszył śpiew:
Antyfona: Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo Jego łaska trwa po wieczny czas.
1. Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
gdyż pragnę w nie wstąpić i podziękować Panu.
Pokłon złożę Twojemu Świętemu Przybytkowi *
i sławić będę Imię Twoje i Twoją łaskę. Ant.
2. Uwielbiam Cię, Boże, Królu mój *
Błogosławię Imię Twoje na wieki wieków.
Dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim zbawieniem. Ant.
3. Oto dzień, który Pan uczynił *
radujmy się w nim i weselmy.
Błogosławiony, który przychodzi w imię Pana *
błogosławimy wam z domu Pańskiego. Ant.
4. Chwała Ojcu i Synowi *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze *
i na wieki wieków. Amen. (Uwielbiajmy Pana, s. 45)
W kaplicy, Celebrans złożył księgę Ewangelii na przygotowanym miejscu, przy kracie, gdzie dawniej spoczywały relikwie Świętej Kingi. Tam też została umieszczona płonąca świeca. W tym czasie Siostry śpiewały: „Niechaj z nami będzie Pan”.
Wcześniej przygotowano udekorowane naczynie z wodą, przeznaczoną do poświęcenia.
Msza św. w kaplicy, o godz. 18.00
Na Wejście, Siostry wykonały śpiew: „Pieśń wdzięczności śpiewaj Panu duszo moja!” Mszę św. o Bożym Miłosierdziu, pod przewodnictwem księdza infułata Adama Kokoszki, celebrowali: ks.kapelan Roman Stafin, o.Augustyn Dzięgiel SVD, ks.Marcin Kokoszka, ks.Piotr Adamczyk i ks.Paweł Gruszka z parafii Świętej Elżbiety.
Na początku, główny Celebrans poświęcił wodę. W czasie pokropienia, Siostry i Wierni zgromadzeni w kościele, śpiewali: „Przez chrztu świętego wielki dar”.
Homilię o wspaniałości Bożego Miłosierdzia wygłosił ksiądz Infułat.
Były to chwile bardzo podniosłe, tworzące niepowtarzalną wigilię naszych uroczystości zakonnych.
Tym dniem był poniedziałek, więc na zakończenie ks.Paweł Gruszka przeprowadził nowennę ku czci Świętej Kingi.
Mszą św. godz. 7.00 rozpoczął się ten piękny dzień, przynoszący tak wiele treści i przeżyć. Przewodniczył, jak wczoraj, ks.infułat Adam Kokoszka. Koncelebrowali: ks.Marek Tabor, proboszcz parafii Świętej Elżbiety, ks.kapelan Roman Stafin, ks.Piotr Adamczyk, ks.Marcin Kokoszka i ks.Grzegorz Gil. Posługę pełnił również diakon Piotr Świerczek z Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie.
Uroczysta celebracja rozpoczęła się, jak co roku, poświęceniem gromnic.
W homilii, ksiądz Infułat zawarł refleksję nad wartością powołania zakonnego, o którym nie można mówić bez odniesienia do sakramentu chrztu. Śluby nie są sakramentem, lecz mają swoje źródło w chrzcie. Śluby są drogą uczestnictwa w Ofierze Chrystusa. Chrzest jest bramą wprowadzającą w życie Boga. Każdy człowiek ochrzczony ma dążyć do świętości, ale do niektórych tylko osób zwraca się Chrystus: Daj mi słowo, z miłości, w sposób doskonały... Takim słowem są właśnie śluby zakonne. W klasztorze można skuteczniej i bezpieczniej realizować zobowiązania wypływające z sakramentu chrztu. Kaznodzieja przypomniał, że nasz chrzest znajduje się na przedłużeniu chrztu Mieszka i Polski, co decyduje o chrześcijańskim charakterze polskiej kultury. Przywołał też osobę Świętej Kingi. Dbała ona o język polski, dała początki polskiej nauce. Nie na darmo została nazwana Orędowniczką kultury polskiej.
Po homilii, nastąpiło uroczyste odnowienie ślubów. Wykorzystane zostały teksty proponowane dla zakonów przez o.Gabriela Bartoszewskiego, kapucyna. Dostosowałyśmy je do realiów naszego życia.
Ks. Infułat:
Drodzy Bracia i Siostry,
Dziś, w Dniu Życia Konsekrowanego, Kościół zaprasza osoby konsekrowane do odnowienia ślubów i przyrzeczeń rad ewangelicznych. Korzystając z tej chwili łaski, w łączności z Ojcem Świętym, Franciszkiem i wszystkimi osobami konsekrowanymi na całym świecie, Siostry Klaryski pragną odnowić swoje śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, realizowane w klauzurze papieskiej. To wydarzenie przypomni nam także, iż w sakramencie chrztu odnajdujemy źródło i fundament konsekracji zakonnej.
Módlmy się:
Bądź błogosławiony, Panie, Ojcze Święty, Boże, który w swojej nieskończonej dobroci, poprzez Ducha Świętego, w każdym czasie powołujesz mężczyzn i kobiety, aby doznawali łaski konsekracji przez sakrament chrztu świętego. Wielu z nich, dzięki Twemu szczególnemu powołaniu, wstępuje na drogę rad ewangelicznych. W kościele są znakiem radykalnego naśladowania Chrystusa, świadkami Ewangelii, głosicielami Królestwa Bożego i zapowiedzią nowego i wiecznego życia. Amen.
Dlatego Was, Drogie Siostry, uczestniczące w tej Eucharystii, zachęcam do odnowienia waszych zobowiązań: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa oraz klauzury, abyście umocnione łaską Chrystusa Odkupiciela, mogły nadal wspaniałomyślnie realizować swoje powołanie kontemplacyjne w Kościele i w świecie.
Matka Ksieni:
Wszechmogący wieczny Boże, w Trójcy Świętej Jedyny,
my, Siostry, przynależące do Zakonu Świętej Klary,
żyjące w klasztorze Świętej Kingi,
w dzisiejsze Święto Ofiarowania Pańskiego,
podczas tej Ofiary Eucharystycznej pamiętamy,
że przez sakrament chrztu zostałyśmy wszczepione w tajemnicę
śmierci i zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa Odkupiciela
i jesteśmy dziećmi Kościoła Świętego.
Z miłosierdzia Bożego zostałyśmy obdarowane łaską powołania
i zaproszone na drogę rad ewangelicznych,
które ślubowałyśmy w dniu naszej profesji.
Świadome przeżytych lat i otrzymanych łask mimo naszej ludzkiej słabości,
na tym etapie życia odnawiamy nasze śluby:
Rozpoczyna Matka Ksieni: Ja, siostra... (każda po cichu wymawia swoje imię i dalej mówimy razem): ślubuję i przyrzekam Bogu Wszechmogącemu, /Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, / Świętemu Ojcu naszemu Franciszkowi, / Świętej Matce naszej Klarze, / wszystkim Świętym, / żyć według Reguły świętej Klarysek / zatwierdzonej przez Papieża Urbana czwartego / oraz świętych Kanonów i Konstytucji naszego Zakonu / potwierdzonych przez Stolicę Apostolską, / przez całe moje życie/ w czystości, / w ubóstwie, / w posłuszeństwie / i w klauzurze.
Matka Ksieni:
Ojcze Miłości i Miłosierdzia przyjmij nasze dzisiejsze oddanie się Tobie.
Za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej,
Matki Chrystusa Odkupiciela i naszej Matki, Królowej Zakonu Serafickiego
oraz Świętego Ojca Franciszka i Świętej Matki Klary,
umocnij nas swoją łaską, byśmy pozostając wierne powołaniu
były dla współczesnego świata znakiem Twojej obecności. Amen.
Ks. Infułat:
Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło przez sakrament chrztu świętego i w szczególny sposób przez profesję rad ewangelicznych, niech wam dopomaga wiernie trwać aż do końca życia. Maryja, Matka Jezusa i Matka każdej osoby powołanej, niech was strzeże, abyście żyły zgodnie ze wskazaniami Reguły i Konstytucji waszego Zakonu. Niech Święci Założyciele z Asyżu będą światłem na drodze waszego powołania.
A ja w imieniu Kościoła potwierdzam to wspaniałomyślne odnowienie, złączone z Ofiarą eucharystyczną i na dalszą drogę radosnej i pokornej służby Bogu w Kościele, z serca wam błogosławię: w Imię Ojca + i Syna + i Ducha Świętego.
Wszyscy: Amen.
Tak więc w kontekście Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia i Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski, w radości przeżywałyśmy ten niepowtarzalny dzień. Płynęły do nas życzenia od osób duchownych i świeckich. Bezcenny dar, to Msze św. zamówione za Siostry Służebniczki pracujące przy parafii Świętej Elżbiety i za nas.
Wielką radością w tych świętych dniach były i nadal są nasze najmłodsze Siostry: Edyta z Róży, po trzech miesiącach pobytu w klasztorze (tzw. aspiracie), w dniu 1 lutego br. rozpoczęła postulat, czyli pierwszy etap formacji zakonnej. Otrzymała odpowiedni strój postulantki. W sam dzień Ofiarowania Pańskiego wstąpiła do naszego klasztoru Beata z Gdyni. Pan, Dawca powołania, niech je otacza opieką i błogosławi!
Bóg niech będzie uwielbiony we wszystkim! Wysławiamy Jego wielkie Miłosierdzie!
Do tego uroczystego dnia, który był równocześnie dniem zakończenia Roku Życia Konsekrowanego, przygotowywałyśmy się przez specjalne triduum, które prowadził nasz ksiądz kapelan Roman Stafin. Tematem ogólnym była świętość. Do refleksji posłużyły słowa Listu św.Pawła Apostoła do Efezjan (Ef 1, 3-10). Szczególnie wybrzmiewało: „Niech będzie błogosławiony Bóg i Ojciec Pana naszego Jezusa Chrystusa, On napełnił nas wszelkim błogosławieństwem duchowym na wyżynach niebieskich - w Chrystusie. W Nim bowiem wybrał nas przed założeniem świata, abyśmy byli święci i nieskalani przed Jego obliczem.” (Ef 1, 3-4)
1 lutego 2016 r. - B r a m a M i ł o s i e r d z i a
O godz. 17.00, w naszym chórze zakonnym (kaplica górna) były celebrowane pierwsze nieszpory ze święta Ofiarowania Pańskiego. Przewodniczył ks.infułat Adam Kokoszka. Wraz z naszą Wspólnotą uczestniczyli: ks.Marcin Kokoszka i ks.Piotr Adamczyk ze starosądeckiej „Opoki”.
Na podstawie Dekretu ks.biskupa ordynariusza Andrzeja Jeża, wydanego dla klasztorów klauzurowych w naszej diecezji, po nieszporach została otwarta Brama Miłosierdzia, czyli drzwi do kaplicy Świętej Kingi. Dzięki temu możemy zyskiwać odpusty jubileuszowe.
Po modlitwie „Ojcze nasz”, ks.Infułat zwrócił się do nas: „Ze wzrokiem skierowanym na Jezusa i Jego Miłosierne Oblicze, Ojciec Święty, w uroczystość Najświętszej Maryi Panny zainaugurował Nadzwyczajny Jubileusz, który otwiera dla nas wszystkich i dla całej ludzkości, bramę miłosierdzia Boga”.
S.Urszula: „Posłuchajmy z radością Ewangelii, którą Chrystus Pan, Baranek Boży, który gładzi grzechy świata, ogłasza między ludźmi, zapraszając do radowania się miłością, jaką nieustannie głosi każdemu stworzeniu”.
Celebrans: Odczytał słowa Ewangelii według św.Łukasza, o dobrym Pasterzu, który szuka zagubionej owcy (Łk 15, 1-7)
Po krótkim przemówieniu, nastąpiło poświęcenie specjalnej świecy, na pamiątkę Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski.
Po słowach zachęty: „Drogie Siostry, wyruszajmy w Imię Chrystusa. On jest Drogą, która prowadzi nas w rok łaski i miłosierdzia”, uformowała się procesja do Bramy Miłosierdzia.
Jako pierwsza, z poświęconą świecą, szła s.wikaria Edyta Bis, następnie ks.Infułat - główny celebrans z Ewangeliarzem, Kapłani, Siostry.
W czasie procesji, Siostry śpiewały:
By obdarzyć świat pokojem, z Serca włócznią otwartego,
wytrysnęły te dwa zdroje miłosierdzia niezmiernego:
Woda na grzechów obmycie, Krew by karmić nasze życie.
I jak w Arce Twej zbawienia Skarb ten złożon jest w Kościele,
aby wszystkie pokolenia zeszły się w Mistycznym Ciele,
by wysławiać całym życiem Miłosierdzia tajemnicę.
W Sercu Twoim, Jezu Chryste, Tyś nam skarbiec łask otworzył.
Niech więc płynie hymn wieczysty na Twą cześć, Baranku Boży!
Miłosierdzia Twego chwałę chcemy głosić życiem całym! (Uwielbiajmy Pana, s. 18)
Kapłan (przed otwarciem Bramy Miłosierdzia):
„Otwórzcie bramy sprawiedliwości byśmy weszli i złożyli dzięki Panu”.
Po otwarciu:
„Oto jest brama Pana: wejdźmy przez nią,
aby otrzymać miłosierdzie i przebaczenie”.1
Przejściu przez Bramę Miłosierdzia do kaplicy Świętej Kingi towarzyszył śpiew:
Antyfona: Dziękujcie Panu, bo jest dobry, bo Jego łaska trwa po wieczny czas.
1. Otwórzcie mi bramy sprawiedliwości, *
gdyż pragnę w nie wstąpić i podziękować Panu.
Pokłon złożę Twojemu Świętemu Przybytkowi *
i sławić będę Imię Twoje i Twoją łaskę. Ant.
2. Uwielbiam Cię, Boże, Królu mój *
Błogosławię Imię Twoje na wieki wieków.
Dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał *
i stałeś się moim zbawieniem. Ant.
3. Oto dzień, który Pan uczynił *
radujmy się w nim i weselmy.
Błogosławiony, który przychodzi w imię Pana *
błogosławimy wam z domu Pańskiego. Ant.
4. Chwała Ojcu i Synowi *
i Duchowi Świętemu.
Jak była na początku, teraz i zawsze *
i na wieki wieków. Amen. (Uwielbiajmy Pana, s. 45)
W kaplicy, Celebrans złożył księgę Ewangelii na przygotowanym miejscu, przy kracie, gdzie dawniej spoczywały relikwie Świętej Kingi. Tam też została umieszczona płonąca świeca. W tym czasie Siostry śpiewały: „Niechaj z nami będzie Pan”.
Wcześniej przygotowano udekorowane naczynie z wodą, przeznaczoną do poświęcenia.
Msza św. w kaplicy, o godz. 18.00
Na Wejście, Siostry wykonały śpiew: „Pieśń wdzięczności śpiewaj Panu duszo moja!” Mszę św. o Bożym Miłosierdziu, pod przewodnictwem księdza infułata Adama Kokoszki, celebrowali: ks.kapelan Roman Stafin, o.Augustyn Dzięgiel SVD, ks.Marcin Kokoszka, ks.Piotr Adamczyk i ks.Paweł Gruszka z parafii Świętej Elżbiety.
Na początku, główny Celebrans poświęcił wodę. W czasie pokropienia, Siostry i Wierni zgromadzeni w kościele, śpiewali: „Przez chrztu świętego wielki dar”.
Homilię o wspaniałości Bożego Miłosierdzia wygłosił ksiądz Infułat.
Były to chwile bardzo podniosłe, tworzące niepowtarzalną wigilię naszych uroczystości zakonnych.
Tym dniem był poniedziałek, więc na zakończenie ks.Paweł Gruszka przeprowadził nowennę ku czci Świętej Kingi.
2 lutego 2016 r.
Ś w i ę t o O f i a r o w a n i a P a ń s k i e g o
Uroczyste odnowienie ślubów zakonnych
Mszą św. godz. 7.00 rozpoczął się ten piękny dzień, przynoszący tak wiele treści i przeżyć. Przewodniczył, jak wczoraj, ks.infułat Adam Kokoszka. Koncelebrowali: ks.Marek Tabor, proboszcz parafii Świętej Elżbiety, ks.kapelan Roman Stafin, ks.Piotr Adamczyk, ks.Marcin Kokoszka i ks.Grzegorz Gil. Posługę pełnił również diakon Piotr Świerczek z Wyższego Seminarium Duchownego w Tarnowie.
Uroczysta celebracja rozpoczęła się, jak co roku, poświęceniem gromnic.
W homilii, ksiądz Infułat zawarł refleksję nad wartością powołania zakonnego, o którym nie można mówić bez odniesienia do sakramentu chrztu. Śluby nie są sakramentem, lecz mają swoje źródło w chrzcie. Śluby są drogą uczestnictwa w Ofierze Chrystusa. Chrzest jest bramą wprowadzającą w życie Boga. Każdy człowiek ochrzczony ma dążyć do świętości, ale do niektórych tylko osób zwraca się Chrystus: Daj mi słowo, z miłości, w sposób doskonały... Takim słowem są właśnie śluby zakonne. W klasztorze można skuteczniej i bezpieczniej realizować zobowiązania wypływające z sakramentu chrztu. Kaznodzieja przypomniał, że nasz chrzest znajduje się na przedłużeniu chrztu Mieszka i Polski, co decyduje o chrześcijańskim charakterze polskiej kultury. Przywołał też osobę Świętej Kingi. Dbała ona o język polski, dała początki polskiej nauce. Nie na darmo została nazwana Orędowniczką kultury polskiej.
Po homilii, nastąpiło uroczyste odnowienie ślubów. Wykorzystane zostały teksty proponowane dla zakonów przez o.Gabriela Bartoszewskiego, kapucyna. Dostosowałyśmy je do realiów naszego życia.
Ks. Infułat:
Drodzy Bracia i Siostry,
Dziś, w Dniu Życia Konsekrowanego, Kościół zaprasza osoby konsekrowane do odnowienia ślubów i przyrzeczeń rad ewangelicznych. Korzystając z tej chwili łaski, w łączności z Ojcem Świętym, Franciszkiem i wszystkimi osobami konsekrowanymi na całym świecie, Siostry Klaryski pragną odnowić swoje śluby: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa, realizowane w klauzurze papieskiej. To wydarzenie przypomni nam także, iż w sakramencie chrztu odnajdujemy źródło i fundament konsekracji zakonnej.
Módlmy się:
Bądź błogosławiony, Panie, Ojcze Święty, Boże, który w swojej nieskończonej dobroci, poprzez Ducha Świętego, w każdym czasie powołujesz mężczyzn i kobiety, aby doznawali łaski konsekracji przez sakrament chrztu świętego. Wielu z nich, dzięki Twemu szczególnemu powołaniu, wstępuje na drogę rad ewangelicznych. W kościele są znakiem radykalnego naśladowania Chrystusa, świadkami Ewangelii, głosicielami Królestwa Bożego i zapowiedzią nowego i wiecznego życia. Amen.
Dlatego Was, Drogie Siostry, uczestniczące w tej Eucharystii, zachęcam do odnowienia waszych zobowiązań: czystości, ubóstwa i posłuszeństwa oraz klauzury, abyście umocnione łaską Chrystusa Odkupiciela, mogły nadal wspaniałomyślnie realizować swoje powołanie kontemplacyjne w Kościele i w świecie.
Matka Ksieni:
Wszechmogący wieczny Boże, w Trójcy Świętej Jedyny,
my, Siostry, przynależące do Zakonu Świętej Klary,
żyjące w klasztorze Świętej Kingi,
w dzisiejsze Święto Ofiarowania Pańskiego,
podczas tej Ofiary Eucharystycznej pamiętamy,
że przez sakrament chrztu zostałyśmy wszczepione w tajemnicę
śmierci i zmartwychwstania Pana naszego Jezusa Chrystusa Odkupiciela
i jesteśmy dziećmi Kościoła Świętego.
Z miłosierdzia Bożego zostałyśmy obdarowane łaską powołania
i zaproszone na drogę rad ewangelicznych,
które ślubowałyśmy w dniu naszej profesji.
Świadome przeżytych lat i otrzymanych łask mimo naszej ludzkiej słabości,
na tym etapie życia odnawiamy nasze śluby:
Rozpoczyna Matka Ksieni: Ja, siostra... (każda po cichu wymawia swoje imię i dalej mówimy razem): ślubuję i przyrzekam Bogu Wszechmogącemu, /Najświętszej Maryi zawsze Dziewicy, / Świętemu Ojcu naszemu Franciszkowi, / Świętej Matce naszej Klarze, / wszystkim Świętym, / żyć według Reguły świętej Klarysek / zatwierdzonej przez Papieża Urbana czwartego / oraz świętych Kanonów i Konstytucji naszego Zakonu / potwierdzonych przez Stolicę Apostolską, / przez całe moje życie/ w czystości, / w ubóstwie, / w posłuszeństwie / i w klauzurze.
Matka Ksieni:
Ojcze Miłości i Miłosierdzia przyjmij nasze dzisiejsze oddanie się Tobie.
Za wstawiennictwem Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej,
Matki Chrystusa Odkupiciela i naszej Matki, Królowej Zakonu Serafickiego
oraz Świętego Ojca Franciszka i Świętej Matki Klary,
umocnij nas swoją łaską, byśmy pozostając wierne powołaniu
były dla współczesnego świata znakiem Twojej obecności. Amen.
Ks. Infułat:
Ten, który rozpoczął w was dobre dzieło przez sakrament chrztu świętego i w szczególny sposób przez profesję rad ewangelicznych, niech wam dopomaga wiernie trwać aż do końca życia. Maryja, Matka Jezusa i Matka każdej osoby powołanej, niech was strzeże, abyście żyły zgodnie ze wskazaniami Reguły i Konstytucji waszego Zakonu. Niech Święci Założyciele z Asyżu będą światłem na drodze waszego powołania.
A ja w imieniu Kościoła potwierdzam to wspaniałomyślne odnowienie, złączone z Ofiarą eucharystyczną i na dalszą drogę radosnej i pokornej służby Bogu w Kościele, z serca wam błogosławię: w Imię Ojca + i Syna + i Ducha Świętego.
Wszyscy: Amen.
Tak więc w kontekście Nadzwyczajnego Jubileuszu Miłosierdzia i Jubileuszu 1050-lecia Chrztu Polski, w radości przeżywałyśmy ten niepowtarzalny dzień. Płynęły do nas życzenia od osób duchownych i świeckich. Bezcenny dar, to Msze św. zamówione za Siostry Służebniczki pracujące przy parafii Świętej Elżbiety i za nas.
Wielką radością w tych świętych dniach były i nadal są nasze najmłodsze Siostry: Edyta z Róży, po trzech miesiącach pobytu w klasztorze (tzw. aspiracie), w dniu 1 lutego br. rozpoczęła postulat, czyli pierwszy etap formacji zakonnej. Otrzymała odpowiedni strój postulantki. W sam dzień Ofiarowania Pańskiego wstąpiła do naszego klasztoru Beata z Gdyni. Pan, Dawca powołania, niech je otacza opieką i błogosławi!
Bóg niech będzie uwielbiony we wszystkim! Wysławiamy Jego wielkie Miłosierdzie!
s. M.Teresa Izworska OSC