4 rocznica śmierci Jana Pawła II
Treść
.
4 rocznica śmierci Jana Pawła II
„ODSZEDŁ - BY STALE BYĆ BLISKO”
Od 4 lat nieustannie każdego dnia, podążają do grobu Wielkiego Papieża tysiące ludzi z całego świata. Kardynał Stanisław Dziwisz uważa to za zjawisko niespotykane dotąd w historii Kościoła, nie tylko niepowtarzalne, ale też wzruszające i bardzo wymowne. Podobnie jak dla wielu z nas, również dla ks.Kardynała, Jan Paweł II pozostaje człowiekiem, który „w inny sposób, ale jest wciąż obecny”. Toteż stając często u grobu rozmawia z Nim w duchu, zdaje sprawę, przedkłada zadania, prosi o czuwanie - z głębokim przekonaniem o skuteczności swych próśb i modlitw.
Rok 2009 odnotowuje kilka rocznic związanych z życiem Jana Pawła II, m.in. upływa w nim 30 lat od pierwszej papieskiej pielgrzymki do Ojczyzny. 18 maja w Wadowicach przyszedł na świat Karol Wojtyła (obchodziłby 89 urodziny). 16 czerwca będziemy świętować 10 rocznicę wizyty w Starym Sączu i kanonizację bł.Kingi. 2 kwietnia natomiast, wraz z całym światem przeżywaliśmy, czwarty już raz, moment odejścia i czas pożegnania Ojca Świętego. Tego dnia bardzo uroczysty i godny charakter przybrały obchody rocznicowe na starosądeckich błoniach przy Ołtarzu Papieskim. Dowiodły raz jeszcze słuszności papieskiego przesłania, że
Kochać - znaczy pamiętać
Jakże wymownie i pięknie, jako motto centralnej uroczystości wieczornej, zabrzmiały słowa poezji Jana Pawła II recytowane przez ks.dyrektora Tadeusza Sajdaka, głównego organizatora uroczystości rocznicowych. Wygłoszony fragment „Pieśni o Bogu ukrytym” potwierdza opinię, że ten utwór jest może najpiękniejszym w polskiej liryce wyznaniem miłości.
Miłość mi wszystko wyjaśniła
miłość wszystko rozwiązała -
dlatego uwielbiam tę Miłość
gdziekolwiek by przebywała
A że się stałem równiną dla cichego otwartą przepływu,
w którym nie ma nic z fali huczącej, nieopartej o tęczowe pnie,
ale wiele jest z fali kojącej, która światło w głębinach odkrywa
i tą światłością po liściach nieosrebrzonych tchnie.
Więc w takiej ciszy ukryty ja - liść (…)
Miłość. To miłość właśnie sprawiła i te pielgrzymowania codzienne do grobu Jana Pawła II, i to głębokie poruszenie serc w kolejną rocznicę odejścia naszego Papieża do domu Ojca.
.
.
.
.
To ona sprowadziła na błonia starosądeckie również młodzież szkolną
.W koncelebrze ks.Biskupowi towarzyszy ks. dyr.Tadeusz Sajdak
. 2 kwietnia w godz. przedpołudniowych przy Ołtarzu Papieskim zgromadziła się sądecka młodzież, około 3 tys. uczniów i nauczycieli i katechetów. Reprezentowali gimnazja i szkoły średnie z terenu Nowego i Starego Sącza oraz z okolicy, m.in.: Barcice, Gołkowice, Korzenną, Łososinę Dolną, Piekiełko, Piątkową, Podegrodzie, Przysietnicę, Tęgoborze. Uczestniczyły również w uroczystości trzy drużyny harcerskie m.in. I Starosądecka Drużyna Harcerzy „Leśni” im.Ks.Władysława Gurgacza SJ. Nabożeństwo poprzedził występ zespołu „Porozumienie” w koncercie zatytułowanym: „Życie znaczy więcej”. Mszy św. o godz. 11.30 przewodniczył ks.bp Wiesław Lechowicz. W okolicznościowej homilii, nawiązując do wzorów życia i posługi pasterskiej Jana Pawła II, ks.Biskup zaapelował do młodzieży o kierowanie się nauczaniem papieskim na drogach życia, o czerpanie z Jego źródeł mądrości. W modlitwach o rychłą beatyfikację i kanonizację uczestniczył również burmistrz Starego Sącza p.Marian Cycoń.
Ks.dyr.Tadeusz Sajdak z wielkim uznaniem wypowiada się o pozytywnej odpowiedzi szkół i nauczycieli na zaproszenie do uczestnictwa w tym nabożeństwie, jak również o godnej, przykładnej postawie młodzieży.
.
.
.
Przed kościołem parafialnym formuje się procesja Drogi krzyżowej
. Centralna uroczystość rocznicowa tego dnia została wyznaczona na godz. 20.00. Pamięć i miłość prowadziły na nią rzesze ludzi, różnymi drogami, z wszystkich stron, z całej okolicy. Znów poczuliśmy się wspólnotą, w jaką nas zawsze jednoczył polski Papież. Przy Ołtarzu Papieskim zgromadziło się ponad 6 tys. wiernych, manifestując swe przywiązanie i wdzięczność. Pokazali, że stać nas na okazanie czułości i dobroci, na zdolność do poświęcenia się, ofiarowania swego czasu, wysiłku i modlitwy.
O godz. 18.30 z kościoła parafialnego p.w. św.Elżbiety w kierunku Ołtarza Papieskiego wyruszyła procesja Drogi krzyżowej, bardzo pięknie i głęboko modlitewnie prowadzona przez rekolekcjonistę ks.prałata Jana Pietrykę. Uczestniczyli w niej wszyscy księża parafii, z ks.prałatem Alfredem Kurkiem na czele, siostry zakonne, Starosądecka Orkiestra Dęta pod batutą p.Stanisława Dąbrowskiego oraz licznie przybyli wierni. Równocześnie w kierunku Starego Sącza podążały jeszcze dwie inne pielgrzymki, około 300 osobową grupę pielgrzymów z Łącka prowadził ka.Krzysztof Orzeł, a Drogą krzyżową z Żeleźnikowej przemierzali wierni z ks.neoprezbiterem Przemysławem Podobińskim.
Jak co roku, niezawodni okazali się i tym razem sądeccy studenci z Wyższej Szkoły Przedsiębiorczości, pielgrzymujący w Białym Marszu z Nowego Sącza pod przewodnictwem ks.Marka Mierzyńskiego, dyrektora Duszpasterstwa Studenckiego przy parafii MB Niepokalanej w Nowym Sączu.
Mszę św. koncelebrowaną pod przewodnictwem ks.prałata Jana Pietryki - z jego homilią - sprawowali kapłani w intencji beatyfikacji i kanonizacji Jana Pawła II. Piękną oprawę nadali liturgii: Chór Parafialny i Orkiestra pod dyrekcją p.Stanisława Dąbrowskiego oraz zespół „Ufne spojrzenie” z Ciężkowic. Po zakończeniu Eucharystii wierni modlili się podczas nabożeństwa Via Lucis - Drogi Światła - prowadzonej przez ks.Tadeusza Sajdaka. Trwało czuwanie modlitewne, a o godz. 21.37, z ust tysięcy, przy wtórze syren, popłynęła papieska ulubiona „Barka”. Uczestniczyliśmy w kolejnym bardzo osobistym spotkaniu. Był z nami w chwilach najtrudniejszych i pozostanie na zawsze w sercach i wspomnieniach. Przez wielu wciąż uznawany za najważniejszego człowieka i Polaka, Jan Paweł II przypomina, że życie ma być wzrastaniem, że we wspólnocie jesteśmy silniejsi, intensywniej przeżywamy wiarę i że razem tak wiele możemy dać innym. Każde spotkanie dostarczało głębokich przeżyć, z każdego wynosiło się jakiś bardzo ważny przekaz. Przypomnijmy tym razem ten, nigdy nie tracący aktualności, apel Jana Pawła II:
„Ogromnie wiele zależy od tego, jaką każdy z was przyjmie miarę swojego życia, swojego człowieczeństwa (…) Odważcie się przyjąć tę miarę, którą pozostawił nam Chrystus. Zrozumcie, że człowiek (…) jest wezwany do tego, aby w nim objawiło się to, co jest z Boga. Aby w każdym z nas objawił się w jakiejś mierze Bóg”.
Zofia Gierczyk