W Niedzielę Kapłańską

.

Proroczo przewidział poetycką nieśmiertelność pisząc o swoich wierszach:

“Wiem, co po śmierci zrobię

Z wami na zawsze zostanę”

I został, za ich sprawą, również z nami, z uczestnictwem we wszystkich ludzkich sprawach, w każdym temacie obecny, dzielący się swoją mądrością i doświadczeniem. Wiele strof i refleksji poświęcił np. kapłaństwu. Kto piękniej wypowie jego istotę i niepowtarzalność? Oddajemy głos najsławniejszemu księdzu-poecie..

- Uważam, że kapłaństwo jest przepiękne. W świecie pełnym banalności, okrucieństwa ksiądz może budzić nadzieję, może głosić Boga i Jego miłość.

- Kapłaństwo jest wielką tajemnicą tak samo jak wiara. Jego istotę musi stanowić fascynacja Jezusem. Być zafascynowanym to dać się porwać. Dać się porwać miłości. A miłość nigdy nie jest za coś, jest pomimo wszystko. Uczmy się kochać, by sprawdzać siebie.

Własnego kapłaństwa się boję

własnego kapłaństwa się lękam

i przed kapłaństwem w proch padam

i przed kapłaństwem klękam (...)

.

- Co to jest powołanie? Jest to wola Boga, głos spoza mnie. Powołany przez Boga jest człowiekiem, od którego Bóg najwięcej wymaga, wzywa do miłości heroicznej, bezinteresownej. To nie przywilej, to odpowiedzialność i obowiązek. Bóg powołuje, by służyć z miłości drugim.

Patrzę Jezus na brzegu

wydawał się łatwy

taki do serca na co dzień.

Mówił - Przyjdź

czekam

tylko nie licz na cuda

do mnie się idzie przez ogień.

.

- Ten, kto idzie za Chrystusem, musi porzucić wszystko. Najtrudniej być posłusznym, aby we wszystkim, co nas spotyka, odczytać znak woli Bożej. Przy czym za mało jest spełniać Bożą wolę, trzeba ją pokochać.

Za wszystko dziękuję

za spokój i trwogę

za to, że nie rozumiem

i odejść nie mogę

za to, że nas łączą nierozpoznane ręce

za jedną jeszcze jesień, by pokochać więcej

uratuje, otworzy parasol nade mną

posłuszeństwo, co prowadzi w ciemność.

.

- Kapłaństwo ma być służbą, ale też miłością. Jeżeli żyjesz dobrem tych, dla których pracujesz, gdy dostrzegasz ludzi, z którymi pracujesz, przestajesz żyć tylko dla siebie i żyjesz miłością.

Boże, którego nie widzę

a kiedyś zobaczę

przychodzę bezrobotny

przystaję w ogonku

i proszę Cię o miłość jak o ciężką pracę

.

Modlę się o miłość

prawdziwą co się nie zmieni

taką co przyjdzie od razu

bez nadziei.

.

- Człowiek Bogu jest potrzebny, bo Bóg chce kochać przez ludzi. Tak mam kochać ludzi, by przeze mnie kochał Bóg.

Napisałaś do mnie list serdeczny

przyniosłaś trzy jabłka z ogrodu

ciszę ukrytą w chlebie

zdziwiony myślę nieśmiało

że Bóg mnie kocha przez ciebie.

.

- A co z kazaniami? Koniecznie “Bez indyków”

Homilie jak ciężkie indyki

jakby ktoś przyszedł

porozmawiać z nikim

Jezus na śmierć rozebrany

bosy

prosi o słowa świeże

wilgotne od rosy

.

(...) Mów o częstej komunii z Chrystusem

z katechizmu o cnotach najprościej

i że grzechy przeciwko nadziei

są tak ciężkie jak przeciw miłości (...)

 

- Świętość to nie jest wyższość, a ogromna współodpowiedzialność za drugich, Ustawienie się w kolejce z innymi, poczucie wspólnoty.

Jaka to radość

pomagać

dźwigać

biec do chorego z wywieszonym językiem

własne swe serce nieść jak gorączkę

rozdawać

i wciąż się czuć bezradnym

być niczym

by Pan Bóg mógł działać

wszystko jest wtedy

kiedy nic dla siebie.

.

- A na koniec najprostsze kapłańskie życzenia:

Żeby móc tak nareszcie uprościć

jedną miłość wybrać z wielu miłości,

jedną przyjaźń najbardziej prawdziwą,

z zim na łyżwach tę jedną szczęśliwą

z psów kudłatych - najwierniejsze psisko

z prac doktorskich - jasną nade wszystko.

.

To bliziutko już od tej prostoty

do jedynej za Bogiem tęsknoty..

Teksty pochodzą ze zbioru

ks.Jana Twardowskiego pt.: “Budzić nadzieję”

Wybrała ZG