Na drodze Triduum Paschalnego

.

Wielki Czwartek - “Czyńcie to na moją pamiątkę...”

     Święty poranek przed godziną szóstą

     w kościele cisza i wiosenny konfesjonał

     Jutrznię odmawiam zanim słuchać zacznę

     wszystkich przedświątecznych wielkanocnych

     ludzkich spowiedzi zwykłych.

     Dziś dziękuję Ci Panie za dar Twego wybrania

     za tę łaskę służenia w kapłaństwie

     za ludzi, którzy spokojniejsi wejdą

     w dzień przez Ciebie dany

     gdy w deskę zapukam.

     Wdzięcznym sercem Cię chwalę

     Ojcze mój - ja Twój sługa zwykły kapłan

     raniutko

     w Wielki Czwartek

My, ludzie zwyczajni z naszą ludzką wiarą, jeszcze nie świąteczni, w Wielki Piątek stajemy u stóp krzyża Jezusa.

Stajemy przy krzyżach katedralnych, kaplicznych i tych wszystkich polskich przydrożnych. Zaczynamy naszą ludzką rozmowę z Bogiem - Człowiekiem.

Krew płynie, Panie, z Twojego boku, wiosna się rodzi, a Ty taki blady. Ja właśnie dlatego wierzę, żeś Ty wszechmocny słaby, że Cię mocno pobito, i dlatego, że w jarzębinach wisisz i bzach. Że gwiazdy topią się w Twoich martwych oczach.

Właśnie dlatego kocham, żeś taki umęczony, że tak wyschłeś, Panie, na przydrożnym krzyżu. Że wiatry, przerażone Twoimi ranami przenoszą pełne bólu dźwięki (...)

Rwą się i plączą nasze ludzkie drogi. Ty jesteś ten sam. We mnie też jakby niewiele nowego. Dzisiaj pewnie więcej prawdy.

Dzisiaj nie ukrywam niczego. Oto moja miłość i mój grzech, moje ludzkie udręki, bóle, radości małe.

Całym sobą oddaję cześć krzyżowi, na którym zawisło zbawienie świata. Dzisiaj ja, człowiek grzeszny i słaby - patrzę przez łzy na umierające słońce. Z serca wyrywa się słyszany już gdzieś krzyk:

Jezusie, Jezusie, wspomnij na mnie słabego tam, w Twoim królestwie!

Tak serdecznie w Wielki Piątek proszę (...)

Panie, czy to do mnie mówisz? Przecież słyszę Twój cichy szept. Bóg - Człowiek mówi do mnie, jak wtedy do łotra:

- Popatrz, bracie, z powrotem Wielki Piątek.

Oto słońce umiera, chociaż jeszcze dzień. Nie widać, ciemno. Ale przestań tak się zamartwiać. Jeśli jest miłość, i śmierć się przyda.

Jeśli rzeczywiście jest miłość, nie może nie być bólu.

Czy potrafisz w to uwierzyć, bracie mój, człowieku?

Wybrane fragmenty z wyd. “Przez rok z Biblią”

o.Marka Sokołowskiego