Zamyślenia nad Biblią
Treść
.
Psalm 50
.
Przeżywany okres Wielkiego Postu to czas nawołujący do pokuty, do nawrócenia, do przeproszenia Pana Boga. Najwspanialszym aktem pokutnym jest napisany pod natchnieniem Ducha Świętego Psalm 50. Miserere, znalazł on szerokie zastosowanie w liturgii Kościoła. Głębia wyrażonego w nim przeżycia religijnego i tchnący zeń duch prawdziwej pokuty pozwala bowiem posłużyć się jego słowami każdej duszy nawracającej się szczerze do Boga:
Zmiłuj się nade mną, Boże, w swojej łaskawości, w ogromie swego miłosierdzia wymaż moją nieprawość!Obmyj mnie zupełnie z mojej winy i oczyść mnie z grzechu mojego!Uznaję bowiem moją nieprawość, a grzech mój jest zawsze przede mną.Tylko przeciw Tobie zgrzeszyłem i uczyniłem, co złe jest przed Tobą,tak że się okazujesz sprawiedliwym w swym wyroku i prawym w swoim osądzie.Oto zrodzony jestem w przewinieniu i w grzechu poczęła mnie matka.Oto Ty masz upodobanie w ukrytej prawdzie, naucz mnie tajników mądrości.Pokrop mnie hizopem, a stanę się czysty, obmyj mnie, a nad śnieg wybieleję.Spraw, bym usłyszał radość i wesele: niech się radują kości, któreś skruszył!Odwróć oblicze swe od moich grzechów i wymaż wszystkie moje przewinienia!Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste i odnów w mojej piersi ducha niezwyciężonego.Nie odrzucaj mnie od swego oblicza i nie odbieraj mi świętego ducha swego.Przywróć mi radość z Twojego zbawienia i wzmocnij mnie duchem ochoczym!Chcę nieprawych nauczyć dróg Twoich i nawrócą się do Ciebie grzesznicy.Od krwi uwolnij mnie, Boże, mój Zbawco: niech mój język sławi Twoją sprawiedliwość!Otwórz moje wargi, Panie, a usta moje będą głosić Twoją chwałę.Ty się bowiem nie radujesz ofiarą i nie chcesz całopaleń, choćbym je dawał.Moją ofiarą, Boże, duch skruszony, nie gardzisz, Boże, sercem pokornym i skruszonym.Panie, okaż Syjonowi łaskę w Twej dobroci: odbuduj mury Jeruzalem!
Psalmista, obciążony grzechami, błaga o zmiłowanie Boże, a po pokornym wyznaniu swej winy prosi Boga o przebaczenie i o nowego ducha. Dla łatwiejszego uzyskania przebaczenia psalmista wskazuje na skłonność natury ludzkiej do zła, odziedziczoną po rodzicach (por. Rdz 8,21; Jb 14,4; 15,14n; 25,4-6). Ojcowie Kościoła widzą w tym wierszu zaznaczoną prawdę o grzechu pierworodnym, choć nauka o nim została jasno przedstawiona dopiero w NT (Rz 5,12-14)
Gałązek hizopu, małego krzewu o aromatycznych liściach, używano przy oczyszczeniach rytualnych (por. Kpł 14,4-7; Lb 19,6.18n). Tu jednak jest mowa w sposób obrazowy o wewnętrznym oczyszczeniu z grzechów.
Kości skruszone oznaczają tu złamaną na duchu osobę psalmisty.
Modlący się nie tylko prosi o darowanie win; pragnie on rozpocząć nowe życie duchowe, do czego jednak konieczna jest mu pomoc Boża. Wdzięczność swą za odzyskanie łaski obiecuje on okazać Bogu przez doprowadzenie innych do pokuty i przez głoszenie Jego chwały.
W przekładzie Fr.Karpińskiego jest zaliczony do pieśni przygodnych, ale najczęściej śpiewany w Wielkim Poście.
1. Bądź mi litościw, Boże nieskończony, według wielkiego miłosierdzia Twego! Według litości Twej niepoliczonej chciej zmazać mnóstwo przewinienia mego.2. Obmyj mię z złości, obmyj tej godziny. Oczyść mię z brudu, w którym mię grzech trzyma. Bo ja uznaję wielkość mojej winy i grzech mój zawsze przed mymi oczyma.3. Odpuść przed Tobą grzech mój popełniony; boś przyrzekł, że ta kary ujdzie głowa, którąć przyniesie grzesznik uniżony; by nie mówiono, że nie trzymasz słowa.4. Chciej mi otworzyć usta moje, Panie, bym śpiewał chwałę Twojego Imienia; jeśli chcesz ofiar, wszak na nie mnie stanie, lecz nie tak miłe są całopalenia.5. Ofiara Bogu: żalem zdjęta dusza, serce skruszone i upokorzone, to do litości najprędzej Go wzrusza, te dary miłe przed Nim położone.
Bł. Karol de Foucauld rozważając ten psalm pisze:
Odmawiajmy ten psalm, kiedy zgrzeszyliśmy, kiedy w bardziej szczególny sposób potrzebujemy prosić Boga o przebaczenie; odmawiajmy go powoli i podejmujmy uczucia, jakie wyraża; wznośmy duszę za natchnionym wierszem, wznośmy ją w takim porządku, jaki wskazuje nam samo niebo. Rozpocznijmy, jak poucza nas Duch Święty, od pokornej prośby o przebaczenie, potem błagajmy Boga, by udzielił nam swej łaski, byśmy w przyszłości więcej nie upadali, a byśmy Go wysławiali najbardziej jak to możliwe, byśmy kochali Go całym sercem, a nawet byśmy sprawiali, tak nędzni, jacy jesteśmy, żeby kochali Go inni.
Odmawiajmy często ten psalm; niech stanie się on często przedmiotem naszych modlitw. Zawiera on streszczenie wszystkich modlitw; adorację, miłość, ofiarę, dziękczynienie, skruchę, prośbę. Wychodzi od rozważania o nas samych i od widoku naszych grzechów i wznosi stąd ku kontemplacji Boga, dotykając bliźniego i modląc się o nawrócenie wszystkich ludzi. Posłuchajmy tej rady błogosławionego Karola, i sami często korzystajmy z tego psalmu.
Opracował ks.Paweł Tyrawski