Jubileuszowo - promocyjny wieczór Barbary Paluchowej

.

W bieżącym roku mija 40 lat pracy twórczej Barbary Paluchowej - artystki plastyka, poetki, dziennikarki i animatorki kultury - od lat mieszkającej w Piwnicznej Zdroju. Z tej okazji 24 kwietnia odbył się w Powiatowej i Miejsko - Gminnej Bibliotece Publicznej w Starym Sączu uroczysty wieczór autorski jubilatki, na którym zaprezentowany został jej dorobek twórczy. Spotkanie to było równocześnie promocją najnowszej książki piwniczańskiej literatki - gwarowego tomiku poetyckiego “W bioły izbie dusy”.

Barbara Paluchowa jako artysta plastyk debiutowała w 1968 r., natomiast jej debiut literacki miał miejsce w “Gazecie Krakowskiej” w 1986 r. Pisze językiem literackim i w gwarze górali nadpopradzkich. Jest pomysłodawczynią i współorganizatorką w Piwnicznej Zdroju Zaduszek Poetyckich, Międzynarodowych Spotkań Poezji i Muzyki Gór Wrzosowisko (osiem edycji), Benefisu wybitnej aktorki Danuty Szaflarskiej na 85 lecie jej urodzin, Międzynarodowego Konkursu Poetyckiego Sen o Karpatach (cztery edycje), a także Spotkania Pokoleń - najmłodszego z najstarszym. W celu chronienia gwary górali nadpopradzkich wymyśliła cykliczny dodatek do gazety Znad Popradu zatytułowany “Górolka i styl”. Publikowała m.in. w “Nowej Poezji”, “Akancie”, “Mateczniku”, “Toposie”, “Sycynie”, “Przekroju”, “Gazecie Kulturalnej”, “Gościu Niedzielnym”, “Pomostach”, “Magdalence Literackiej”. Jej wiersze tłumaczone były na język rosyjski, węgierski, niemiecki, słowacki i łemkowski. Jest laureatką wielu konkursów literackich, m.in. im. Brandstaettera - Tarnów 2000 r., O Laur Tarnowskiej Starówki - 2001 r., im. T. Staicha w Zakopanem - 2001 r. Zdobyła Grand Prix w IX konkursie Dać Świadectwo w Krakowie - 2001 r., i tytuł Mistrzyni Polski w XXIV międzynarodowym konkursie poezji Wąglany-Białaczów - 2005. Za swoją wszechstronną działalność została uhonorowana odznaczeniami: Zasłużony Działacz Kultury, Zasłużony dla Ziemi Sądeckiej i Orderem Uśmiechu. Należy do ZPAP, ZLP i Grupy Literackiej “Sądecczyzna”.

Wydała następujące tomiki poezji: “Wiersze” (1991), “Zielenią ku niebu” (1993), “Trawy płyną” (1994), “Dom bez okien” (1996), “Rozmowa z wiatrem” (1999), “W zwierciadle mojego czasu” (2001), “Moim górom” (2004), “Kusoczek Beskida” (Odrobina Beskidu), dwujęzyczny polsko-rosyjski wybór wierszy, Sankt Petersburg 2005, “W bioły izbie dusy” (2007). Napisała również i zilustrowała książki poetyckie dla dzieci: “Za co babcia kocha Kraków” (2000), “O kwiatach i Agatce niejadce” (2002), “O Piotrusiu obżartusiu” (2008).

Poezja Barbary Paluchowej zachwyca niezwykle bogatą “malarską” metaforyką i skłania do refleksji nad najważniejszymi zagadnieniami dotyczącymi ludzkiej egzystencji oraz problemami współczesnego świata. Pozornie drobne, codzienne sprawy stają się dla niej punktem wyjścia do rozważań nad sensem życia człowieka. Sporo utworów traktuje o przemijaniu i śmierci. Ale najwięcej poświęconych jest bliskim poetce osobom, a także miejscom, z którymi związał ją los lub życiowe wybory. Wśród nich szczególną uwagę zwracają bardzo piękne, barwne, liryczne wiersze o górach, które są dla poetki nieustającym źródłem artystycznej inspiracji. Ich urodę, a także przywiązanie autorki do “Małej Ojczyzny” najlepiej oddaje gwara górali nadpopradzkich. W przedmowie do swej najnowszej książki - “W bioły izbie dusy” Barbara Paluchowa tak oto zwierza się czytelnikom: “Wiersze te powstały z potrzeby serca. Ubogacając moje twórcze doświadczenia, próbują ukazać bogactwo gwary, jej melodyjność i śpiewność. Są jak bukiet zebranych na łąkach pod Kotłem, Jaworzyną Krynicką, czy Radziejową polnych kwiatów i ziół, które pragnę złożyć w podzięce nie tylko Przyjaciołom, ale nade wszystko wiernym gwarze, żyjącym jeszcze ludziom i moim Przodkom po kądzieli, dzięki którym mogę dzisiaj być dumna z naszej polskiej mowy. To Oni położyli podwaliny pod jej dzisiejsze bogactwo i piękno.”

Podczas wieczoru autorskiego w starosądeckiej bibliotece, miłośnicy poezji oraz koledzy po piórze Barbary Paluchowej, ze wzruszeniem i zadumą słuchali powstałych w okresie minionego ćwierćwiecza wierszy jubilatki. Czytała je sama autorka oraz Wanda Łomnicka – Dulak i Krystyna Dulak. Piękną oprawą dla poezji była muzyka poważna w wykonaniu Joanny Ustarbowskiej i Stanisława Dudki.

Danuta Sułkowska