Efez - miasto Bogarodzicy
Treść
.
Efez - miasto Bogarodzicy.
W związku z trwający Jubileuszowym Rokiem św.Pawła, zaglądnijmy do miasta Efez, w którym apostołował św.Paweł. A także wcześniej mieszkał w tym mieście św.Jan Apostoł z Matką Bożą po wniebowstąpieniu Pana Jezusa. Dla starożytnych Greków największą ozdobę Efezu w Azji Mniejszej (obecnie Turcja), stanowiła świątynia, zbudowana przez króla Lidii - Krezusa w połowie VI wiek p.n.e. uchodząca za jeden z siedmiu cudów świata. Znana pod nazwą Artemizjonu. Była to olbrzymia (110 m na 55 m) świątynia została zaprojektowana przez Chersifrona i Metagenesa z Knossos, przy współpracy Teodorosa z Samos. Do jej budowy użyto doskonałej jakości marmuru i cedru libańskiego. Świątynia została zaprojektowana jako dipteros otoczony podwójną kolumnadą złożoną z ośmiu kolumn przed elewacją frontową i tylną (tzw. oktastylos) i dwudziestu kolumn wzdłuż boków świątyni. Pozostałe kolumny, a było ich w sumie 127, umieszczono w pronaosie i wewnątrz świątyni. Kolumny o wysokości ok.18,0 m miały średnicę w dolnej części 2,5 m. Zdobiły je w dolnej części płaskorzeźby. Rzeźby zdobiły także fryz i najprawdopodobniej tympanon oraz dach świątyni. W jej wnętrzu umieszczono cedrowy posąg Artemidy. Wśród rzeźbiarzy, zaangażowanych do prac przy budowie, należeli między innymi: Fidiasz, Poliklet, Kresilas. Ukończenie budowli zajęło 120 lat.
W roku 356 p.n.e. świątynię spalił szewc Herostrates, pragnął zyskać rozgłos i wejść na zawsze do historii świata. Odbudowa świątyni trwała od 334 r. p.n.e. do 260 r. p.n.e.. Budowla stanęła na fundamentach poprzedniej świątyni i miała identyczne z nią wymiary Świątynia z IV wieku została zniszczona podczas najazdu Gotów w 262 r. i już nigdy jej nie odbudowano.
.
.
.
W II wieku, w pobliżu portu wybudowano bazylikę. Było to miejsce handlu o wygodnej lokalizacji dla przypływających do portu kupców. Po uznaniu chrześcijaństwa za religię państwową, bazylikę przebudowano na kościół. Była to trójnawowa budowla o długości 265,0 m i szerokości 90,0 m. Kościół Marii Panny był miejscem obrad Soboru Efeskiego. Jego obradom Ojciec Święty Benedykt XVI poświęcił jedną z katechez, przypomniał historię i znaczenie tytułu Matki Bożej - Theotokos. Chrześcijanie określali tym tytułem Maryję już od III wieku, co w 431 r. potwierdził Sobór Efeski. Jak wyjaśnił Papież, tytuł Theotokos podkreśla: „że Chrystus jest Bogiem i że prawdziwie narodził się jako człowiek z Maryi". Papież podkreślił, że po tym soborze nastąpiła prawdziwa eksplozja pobożności maryjnej, i właśnie wtedy zbudowano wiele kościołów poświęconych Maryi, w tym rzymską Bazylikę Matki Bożej Większej. Przyjętą w Efezie naukę potwierdzono w 451 r. na soborze w Chalcedonie, na którym ogłoszono dogmat o prawdziwym bóstwie i człowieczeństwie Chrystusa, narodzonego dla nas z Maryi Dziewicy - Matki Boga. Papież przypomniał, że również II Sobór Watykański podjął ten temat w VIII rozdziale konstytucji dogmatycznej o Kościele „Lumen gentium", zatytułowanym „Błogosławiona Maryja Dziewica, Boża Rodzicielka, w misterium Chrystusa i Kościoła".
.
.
.
Jak podkreślił Benedykt XVI, wszystkie tytuły, jakimi wzywamy Maryję - Niepokalanie Poczęta, Wniebowzięta czy nadany Jej przez II Sobór Watykański tytuł Matki Kościoła, biorą początek od pierwotnego tytułu - Matki Boga. Nie są one dane, by oddalić Maryje od nas, ale wręcz przeciwnie, aby zbliżyć Ją do nas. Jeśli jesteśmy blisko Niej, jesteśmy blisko Boga, gdyż Ona pomaga nam, jako Matka i jako Siostra - zauważył Ojciec Święty.
Opracował ks.Paweł Tyrawski