Jan Joachim Czech - CZUJ DUCH - wiersz
Treść
.
.
CZUJ DUCH
Umilknął boju gwar daleki,
Nadeszła głucha, czarna noc…
Rycerzom skleił sen powieki
I czuwa tylko Boża moc -
I straże natężają słuch…
Czuj duch…!
Gdzieniegdzie tylko nocy ciszę
Przerywa konający jęk…
Wiatr gałęziami drzew kołysze
I tęsknej piosnki słychać dźwięk…
I znowu cisza… Zmartwiał ruch…
Czuj duch…!
Królowo nasza, Matko Boża!
Rycerzom swoim siłę daj:
Gdy znowu świtu błyśnie zorza,
By szli za polski walczyć kraj.
Spraw, by rozbili wroga w puch!
Czuj duch…!
W tej czarnej nocy, głuchej ciszy
Natęża strażnik wzrok i słuch…
Z daleka tętent kopyt słyszy…
I widzi pożar w miejscach dwóch…
Czuj duch…!
Do broni! Bracia do broni!
Powstańcie wszyscy wraz!
Do broni! Bracia do broni!
Bo wróg napada nas!
Zagrała trąbka bojowa -
Drużyna do walki gotowa.
Koń pędzi galopem, do walki się rwie…
Już jeździec dopada… Szablica już tnie!
Już słychać z daleka szczęk broni…
Śmiertelny krzyk ludzi i koni…
Na polach obficie rozlewa się krew,
Nie milknie wśród walki modlitwa ni śpiew.
O, Boże nasz! Ty spojrzyj dziś łaskawie,
Gdy wiedziem bój za wiarę i za kraj.
Wspomagaj nas! Błogosław świętej sprawie -
Nad wrogiem Twym zwycięstwo Polsce daj!
Jan Joachim Czech Stary Sącz 5 listopada 1930 r.