Wspomnienia w 20. rocznicę wizyty papieża Jana Pawła II w Starym Sączu
Treść
.
WSPOMNIENIA
W DWUDZIESTĄ ROCZNICĘ WIZYTY PAPIEŻA JANA PAWŁA II
W STARYM SĄCZU
I KANONIZACJI KSIĘŻNEJ KINGI
16 czerwca 1999 roku był najważniejszym dniem w ponad 750 letniej historii Starego Sącza - miasta księżnej Kingi. Oczekujący wówczas (na przełomie XX i XXI wieku) na to dziejowe wydarzenie, zdawali sobie sprawę, że o kanonizację Ziem Sądeckich Pani starano się od pokoleń.
Każdy z nas - witających tego dnia Ojca Świętego, mającego dokonać wyniesienia na ołtarze Kościoła powszechnego, czczonej od wieków, założycielki klasztoru i grodu Kunegundy - wiedział, że uczestniczy w niezmiernie ważnym fakcie historycznym.
Przy ołtarzu zbudowanym na starosądeckich polach, u podnóża Klasztoru Klarysek zebrała się rzesza pielgrzymów, rzec można z całego świata, a każdy z nich pielęgnuje w swej pamięci odczucia tego dnia, wspomnienia, które powracają, szczególnie w dniach jubileuszu. To już dwadzieścia lat minęło? Jak ten czas szybko przeleciał, a pozostało odczucie, jakby to było wczoraj!
Ja swe przeżycia dotyczące kanonizacji bł.Kingi wiążę najpierw z zainteresowaniem historią Kingi, uczestnictwem w klasztornych (co poniedziałkowych i lipcowych) nowennach, podczas których modliliśmy się o Jej rychłe wyniesienie na ołtarze i z pielgrzymką starosądeczan do Ojca Świętego, do Watykanu w czerwcu 1989 roku.
Z przebogatych dziejów związanych z kalendarium życia i kultu węgierskiej księżniczki, polskiej księżnej, Matki założycielki starosądeckiego konwentu i Siostry Klaryski - najbliższe są nam oczywiście te współczesne, w których mogliśmy uczestniczyć i o nich słyszeć.
W 1990 roku prowadzenie sprawy kanonizacji duchowej córki Świętych Klary i Franciszka przejmują Ojcowie Franciszkanie. Obowiązki postulatora podejmuje o.Ambroży Sanna, który swym wicepostulatorem w Polsce mianuje 16 kwietnia o.Izydora Borkiewicza, którego zapamiętaliśmy dzięki jego częstej obecności w klasztorze, także, jako prowadzącego poniedziałkowe nowenny ku czci bł.Kingi.
20 sierpnia 1993 roku biskup tarnowski Józef Życiński ustanowił nową Komisję Historyczną. Jej prezesem został ks.Władysław Kostrzewa, który wraz z pozostałymi biegłymi, księżmi: Kazimierzem Szwargą - archiwistą diecezji tarnowskiej; Ryszardem Banachem, Henrykiem Kościszem i o.Izydorem Borkiewiczem, mieli ocenić dotychczas zebrany materiał i wskazać, gdzie jeszcze należy poczynić poszukiwania historycznych dokumentów.
22 lutego 1994 r. rozpoczął się proces diecezjalny w sprawie cudownego uzdrowienia za przyczyną bł.Kingi.
Od 5 do 24 marca 1994 roku trwały przesłuchania świadków procesu.
26 maja 1994 r. pod przewodnictwem bpa Józefa Życińskiego odbyła się sesja końcowa tegoż procesu, po czym jego akta zostały przesłane do Kongregacji dla Spraw Świętych.
W tym samym dniu odbyła się ostatnia sesja Komisji Historycznej, podczas której dokonano podsumowania i zakończenia jej prac. Komisja zgromadziła potrzebne dokumenty oraz wypisy ze źródeł historycznych polskich i zagranicznych.
24 czerwca 1994 r. akta prac Komisji zostały przekazane do Kongregacji dla Spraw Świętych, która 3 marca 1995 r. wydała dekret o ważności badania diecezjalnego.
W październiku 1996 r. została przekazana Kongregacji do Spraw Świętych przygotowana przez Postulację Positio super virtutibus beatae Cunegundis.
W tym samym roku rozpoczął się proces w sprawie heroiczności cnót bł.Kingi, który zakończył się 3 lipca 1997 r. ogłoszeniem dekretu.
Od 19 listopada 1998 roku do 12 stycznia 1999 r. trwał proces w sprawie uzdrowienia za przyczyną bł.Kingi. 12 lutego 1999 r. Jan Paweł II potwierdził wyniki sesji Konsultorów w sprawie tego uzdrowienia.
O kolejnych etapach prac kanonizacyjnych uczestnicy poniedziałkowych nowenn byli informowani, trwał modlitewny szturm do Nieba w intencji pomyślności prac i pamiętam naszą radość, i nadzieję związaną z postępem kolejnych etapów działań. (W niniejszym opracowaniu korzystałam z publikacji: Święta Kinga. Żywot hagiograficzny. Cecylian Niezgoda OFMConv)
Druga połowa czerwca 1989 roku zapisała się mocno w mojej pamięci. To był mój pierwszy, po upadku komunizmu, wyjazd na Zachód. Wszystko było niesamowite, a już oczywiście najważniejszym było spotkanie z papieżem Janem Pawłem II, na dziedzińcu św.Damazego (dzięki uprzejmości i za wstawiennictwem ks.Zygmunta Zimowskiego, pracującego wówczas w watykańskiej Kongregacji Doktryny Wiary, a niegdysiejszego wikarego, katechety w Starym Sączu). Ojciec Święty podchodził do poszczególnych grup pielgrzymów, zamieniał kilka słów, a Arturo Mari robił pamiątkową fotografię. Papież wiedząc, że jesteśmy ze Starego Sącza powiedział: „Byłem, byłem na obchodach Millenium (1966 rok)”. Ośmieliłam się powiedzieć, że przyjechaliśmy prosić o kanonizację naszej Kingusi. Odpowiedział: „Da Bóg, da Bóg”! Wstąpiła w nas nadzieja! Jednak kolejne dziesięć lat modlitewnie czekaliśmy na spełnienie tego pragnienia.
Ta dekada, to czas nieustających starań wielu ludzi dobrej woli, którzy przyczynili się do wspaniałego finału. Jednym z najgorętszych orędowników kanonizacji bł.Kingi był burmistrz Marian Cycoń, który już 1 sierpnia 1996 roku, wraz z przewodniczącym Rady Miasta i Gminy Marianem Lisem wystosowali do Ojca Świętego list o następującej treści:
Jego Świątobliwość Ojciec Święty Jan Paweł II - Watykan
Ojcze Święty
Nie ma takiego miasta w Polsce, które nie pragnie zaprosić Waszej Świątobliwości do siebie, traktując to jako najwyższy zaszczyt i historyczne wydarzenie. Wiemy też, że nie starczyłoby Pontyfikatu, aby pragnienie to zaspokoić.
Ośmielamy się jednak złożyć zaproszenie do grodu błogosławionej Kingi - Starego Sącza. Żywimy nadzieję i gorąco się o to modlimy, by pielgrzymka Waszej Świątobliwości do Ojczyzny zbiegła się z zakończeniem procesu kanonizacji Patronki naszego miasta, naszej opiekunki, założycielki klasztoru Sióstr Klarysek, Pani Ziemi Sądeckiej, Błogosławionej Kingi, Królowej Polski, Księżnej Węgierskiej.
Już sam fakt uznania naszej Patronki za godną wyniesienia na ołtarze Kościoła, Świętego napawa nas dumą i mobilizuje do modlitwy o Jej rychłą kanonizację.
Jeszcze goręcej modlimy się za o to, abyś Ty Ojcze Święty mógł ogłosić Jej kanonizację tu - na Jej ziemi, u Jej grobu - w Starym Sączu.
Pełni nadziei, że modlitwy nasze zostaną wysłuchane, prosimy Cię Ojcze Święty o przyjęcie naszego zaproszenia i nawiedzenie naszego miasta podczas najbliższej pielgrzymki.
Znając dobroć Waszej Świątobliwości ufamy, że będzie możliwe, abyś mógł z nami pomodlić się u Jej grobu.
Prosimy i zapraszamy.
Niestety nie było Mu dane witać Jana Pawła II w Starym Sączu.
Niewielu było optymistów, wierzących, że msza kanonizacyjna odbędzie się w naszym mieście Grodzie Kingi.
Jan Paweł II osobiście zdecydował, że przyjedzie do Starego Sącza!
To był wielki dar.
Wiele osób w różny sposób włączyło się w przygotowania do starosądeckiej wizyty Papieża, którą zaplanowano na 16 czerwca 199 roku.
W związku z jubileuszem tego wydarzenia o przedstawienie swych wspomnień, będących zapisem doniosłego wydarzenia, stanowiącego fragment historii miasta, poprosiłam osoby, będące wówczas w centrum przygotowań, jak i zwykłych uczestników uroczystości: ks.Alfreda Kurka - proboszcza parafii św.Elżbiety, s.M.Teresę Izworską - ksieni starosądeckiego Konwentu Sióstr Klarysek, Mariana Kuczaja - burmistrza Starego Sącza, Wojciecha Ramsa - sekretarza Gminy, Andrzeja Długosza - wówczas przewodnika po zbiorach Muzeum Regionalnego, Jacka Lelka. Wszyscy bardzo chętnie zgodzili się na moją prośbę i dzięki temu trafia do Państwa przebogaty materiał źródłowy, będący opoką dla przyszłych pokoleń tak starosądeczan, jak i historyków.
Wszystkim Autorom bardzo serdecznie dziękuję.
Jolanta Czech