Z notatnika katechety

Już za kilka dni mali pomocnicy misji zapukają do naszych domów, aby podzielić się dobrą Nowiną o Narodzeniu Chrystusa i aby prosić o wsparcie dla naszych braci i sióstr w krajach misyjnych. W naszej parafii to kolędowanie misyjne stało się już tradycją, to już 8 rok misyjnego kolędowania, dlatego nikogo chyba już nie dziwi widok latynosów, murzynków, wędrujących razem z Maryją i Józefem ulicami Starego Sącza.

W moich zapiskach powracam myślą do tych wszystkich minionych lat, podczas których towarzyszyłam dzieciom w ich trudzie misyjnego kolędowania. W wyobraźni pojawiają się różne zapamiętane obrazy; domy, w których tak bardzo serdecznie i ciepło nas przyjmowano i te które dla nas pozostawały zamknięte, a tylko dyskretnie uchylana firanka w oknie świadczyła o obecności jego mieszkańców. Były momenty bardzo wzruszające, gdy potrzebujący dzielili się z tymi, jak sami mówili jeszcze bardziej potrzebującymi i były momenty pełne grozy, gdy dzieci zostały osaczone przez dwa duże psy. Najbardziej jednak żywy w moim sercu pozostał zapał i entuzjazm dzieci, które z taką wytrwałością podejmowały się dzieła wspierania ich rówieśników krajach misyjnych. Dzisiaj wielu z nich wyrosło, spotykam ich niekiedy na ulicy w szkole średniej, chętnie w rozmowach powracają do tamtych grudniowych dni, gdy podejmując się trudu kolędowania, mogli pomóc innym.

Oni wyrośli, ale to piękne dzieło kontynuują inne dzieci. Już za kilka dni podejmiemy się tego zadania. W tym roku zebrane ofiary będą przeznaczone na realizację ośmiu projektów, które przysłali nam nasi tarnowscy misjonarze.

Kończąc te moje grudniowe, świąteczne zamyślenia przypominają mi się słowa naszego Papieża Sługi Bożego Jana Pawła II: “Człowiek jest wielki nie przez to, co posiada i nie przez to kim jest, lecz przez to, czym dzieli się z innymi.”

Niech te słowa pomogą nam otworzyć drzwi i serca na przyjęcie tegorocznych kolędników misyjnych.

 

(ak)