Zamyślenia nad Biblią
Treść
.
Psalm Nieszporny 113
.
Niedługo staniemy u żłóbka betlejemskiego. By wraz z pokornymi pasterzami uwielbiać Majestat Boży w małym Dziecięciu. Czy nie najstosowniejsze będą słowa wskazane przez samego Boga, a wyrażone w tym Psalmie?
Tekst śpiewany: wg. Fr.Karpiskiego
Chwalcie, o dziatki, Najwyższego Pana,Niech Mu jednemu cześć będzie śpiewana.Niech Imię Pańskie przebłogosławioneNa wszystkie wieki będzie pochwalone.Gdzie wschodzi słońce i kędy zapada,Niechaj świat Boską chwałę opowiada.Pan ma narody wszystkie pod nogami,Jego się chwała wznosi nad gwiazdami.I któż się z Panem tym porówna, któryWysoko siedząc, z Swej niebieskiej góry,I co na niebie i co jest na ziemi,Oczyma widzi nieuchronionymi.On ubogiego z nędzy wyprowadziI z książętami na ławie posadzi.On niesie radość dla niepłodnej matki,Miłe w jej domu rozmnażając dziatki.
Tekst Biblii Tysiąclecia
1 Chwalcie, słudzy Pańscy, chwalcie imię Pana:
2 Niech imię Pańskie będzie błogosławione odtąd i aż na wieki!
3 Od wschodu słońca aż po zachód jego niech imię Pańskie będzie pochwalone!
4 Pan jest wywyższony ponad wszystkie ludy, Jego chwała sięga ponad niebiosa.
5 Któż jak nasz Pan Bóg, co siedzibę ma w górze,
6 co w dół spogląda na niebo i na ziemię?
7 Podnosi nędzarza z prochu, a dźwiga z gnoju ubogiego,
8 by go posadzić wśród książąt, wśród książąt swojego ludu,
9 Ten, co niepłodnej każe mieszkać w domu jako pełnej radości matce synów.
.
Psalm ten wyraża uczucia ufności, uwielbienia i miłości. W pierwszych wierszach sławi imię Pan aż po trzykroć. “Chwalcie, słudzy Pańscy, chwalcie imię Pana”. Całe stworzenie i czas (od wschodu do zachodu) razem składają jedno dziękczynienie, Następne wiersze wysławiają transcendencję Boga . Psalm głosi, że Pan mieszka w górze, i nikt nie może Mu dorównać. Boże spojrzenie obejmuje niebo i ziemię -
Opracował ks.Paweł Tyrawski
na podstawie Katechezy Jana Pawła II
“I co na niebie i co jest na ziemi, oczyma widzi nieuchronionymi”. Jest to jakby poetycka parafraza dwóch pierwszych próśb Modlitwy Pańskiej: “Ojcze nasz, któryś jest w niebie, święć się Imię Twoje. Z wyżyn niebieskich pochyla się nad naszą niedolą i ubóstwem. Ogarnia swym spojrzeniem najuboższych i najnędzniejszych. “On ubogiego z nędzy wyprowadzi, i z książętami na ławie posadzi” .Ubogiego obdarza największym zaszczytem, posadzi wśród książąt. Samotną i bezpłodną kobietę a przez to upokorzoną przez starożytne społeczeństwo, które traktowało ją, jak uschłą i bezużyteczną gałąź, Bóg obdarza zaszczytem i radością posiadania wielu synów. A zatem Psalmista wychwala Boga. Który choć różni się od nas, przez swą wielkość, to jednak jest bardzo bliski swoich cierpiących stworzeń.