Święty Paweł - Apostoł Narodów
Treść
.
Święty Paweł - Apostoł Narodów
Mówiąc o św.Pawle jako o Apostole Narodów wydaje się koniecznym wyjaśnienie obu tych słów. Św.Pawłowi można przyznać tytuł Apostoła w „szerszym znaczeniu”. Nie jest on wymieniany wśród Dwunastu powołanych przez Jezusa, gdyż do nich nie należał. Nie był nawet uczniem Jezusa. Jednakże podobnie jak Dwunastu, św. Paweł również spotkał się osobiście z Panem - pod bramami Damaszku i przez Niego samego został powołany. Benedykt XVI na otwarcie Roku św.Pawła, powiedział: „Pierwszym, powołanym przez samego Pana, przez Zmartwychwstałego, aby stał się prawdziwym Apostołem, jest bez wątpienia Paweł z Tarsu. Świeci on jak wielka gwiazda w historii Kościoła, nie tylko tego pierwotnego. Św. Jan Chryzostom wysławia go, jako postać stojącą nawet ponad wieloma aniołami i archaniołami (por. "Panegiryk", 7, 3). św.Łukasz w Dziejach Apostolskich (por. 9, 15), określa go po prostu, jako "naczynie wybrane", co oznacza: wybrane przez Boga narzędzie. Inni nazywają go "trzynastym Apostołem".
Tytuł Apostoła Narodów przyznaje się również ze względu na wielką ilość krajów, które odwiedził głosząc Ewangelię. W tym celu św. Paweł odbył trzy podróże misyjne, o których mówią Dzieje Apostolskie i sam Paweł w swoich listach. Oto ogólny zarys krain odwiedzonych przez św. Pawła podczas jego podróży misyjnych:
- pierwsza podróż misyjna: Cypr, Azja Mniejsza (Pamfilia i Pizydia);
- druga podróż misyjna: Azja Mniejsza (Cylicja, Galacja, Myzja), tereny dzisiejszej Grecji (Macedonia, Achaja wraz z głównymi miastami - Atenami i Koryntem
- trzecia podróż misyjna: Azja Mniejsza (Galacja, Frygia), Macedonia i Achaja.
Tradycja mówi, iż św. Paweł odbywając jako więzień podróż do Rzymu, dotarł również do wybrzeży Hiszpanii, choć nie jest to wiarygodnie udokumentowane. Św.Paweł odczuwał spoczywającą na nim odpowiedzialność za założone przez siebie lub odwiedzane wspólnoty chrześcijańskie. Nie tylko powracał do nich w czasie kolejnych podróży misyjnych, ale także pisał do nich listy pasterskie, w których poruszał konkretne problemy nękające poszczególne wspólnoty. Obok listów adresowanych do całych wspólnot, do Rzymian, Koryntian, Galatów, Efezjan, Filipian, Kolosan, Tesaloniczan), św.Paweł zwracał się niekiedy do przewodzących poszczególnym wspólnotom – do biskupów (Tymoteusz, Tytus, Filemon). W działalności apostolskiej nie lekceważył narodu, z którego się wywodził, czyli Izraela. Dzieła Apostolskie ukazując działalność św. Pawła niejednokrotnie wzmiankują, iż przybywszy do jakiegoś miasta, w pierwszym rzędzie swoje kroki kierował do synagogi, by głosić Chrystusa „synom obietnicy”, a dopiero w dalszej kolejności do pogan. Jak widać z tej bardzo ogólnej prezentacji postaci św.Pawła, nadanie mu tytułu Apostoła Narodów jest jak najbardziej uzasadnione, gdyż aż do śmierci męczeńskiej pośród trudów i niebezpieczeństw wielu ludom ogłosił Dobrą Nowinę o zbawieniu w Chrystusie.
Ks.Paweł Tyrawski