Niepokalanie Poczęta
Treść
.
NIEPOKALANIE POCZĘTA
.
Kielichu Lilii
Królewskiego kwiatu
jaśniejący w złotych promieniach
rozmodlonych świtów i zórz wieczornych
Maryjo! Cudzie Boskiej miłości
W poczęciu Niepokalanym. Ubłogosławiona
przeczystym Macierzyństwem
jesteś najdoskonalszą pieśnią uwielbiającą Boga
i spełnieniem ludzkich tęsknot za Bogiem.
W Twoim Niepokalanym Poczęciu
tkwi moc obmycia brudu doczesności
i dźwignięcia serc ludzkich
ku Bogu żywemu.
8 grudnia 1982 r. Monika Kicman
.
Z dniem 8 grudnia, w którym czcimy Niepokalane Poczęcie Maryi, wiąże się ważne wydarzenie, poprzez które Matka Boża zechciała łaskawie wkroczyć w naszą historię, by objawić nam Swą szczególną miłość. Może warto je u progu Adwentu przypomnieć? Może skłonią kogoś do oddania szczególnej czci Matce Bożej w tym dniu i nauczą go szukać ratunku w Jej Niepokalanym Sercu, przed którego potęgą drży szatan?
.
.
.
27 listopada 1830 roku, w sobotę, przed pierwszą niedzielą Adwentu, Matka Najświętsza objawiła się św. Katarzynie Labouré. Była ona wówczas nowicjuszką u Sióstr Szarytek w klasztorze przy ulicy du Bac, w Paryżu. Poprosiła ją m. in. o wybicie medalika według ukazanego modelu, obiecując, że „osoby, które będą go nosić z ufnością, otrzymają wielkie łaski”.
27 listopada 1830 roku, w sobotę, przed pierwszą niedzielą Adwentu, Matka Najświętsza objawiła się św. Katarzynie Labouré. Była ona wówczas nowicjuszką u Sióstr Szarytek w klasztorze przy ulicy du Bac, w Paryżu. Poprosiła ją m. in. o wybicie medalika według ukazanego modelu, obiecując, że „osoby, które będą go nosić z ufnością, otrzymają wielkie łaski”.
Młoda nowicjuszka tak opisała to wydarzenie:
«W czasie rozmyślania usłyszałam jakby szelest w chórze. Popatrzyłam w kierunku ołtarza. Tam ujrzałam Najświętszą Pannę. Stała ubrana w jedwabną suknię, stopy opierała na półkuli, opasanej splotami węża. W rękach uniesionych do wysokości piersi trzymała swobodnie glob ziemski, a oczy wzniosła ku niebu... Cała Jej postać tchnęła tak niezwykłym pięknem, że nie umiałabym tego opisać...
Najświętsza Panna spuściła wzrok i spojrzała na mnie. Usłyszałam głos mówiący: „Kula, którą widzisz przedstawia cały świat...”
Po chwili glob zniknął, a Matka Boża wyciągnęła ręce, jakby chciała wszystko ogarnąć. Spływały z nich promienie tak jasne, że wszystko ginęło w poświacie. Potem ukazał się dokoła postaci owalny napis ze złotych liter: O, Maryjo, bez grzechu poczęta, módl się za nami, którzy się do Ciebie uciekamy. Wówczas usłyszałam wyjaśnienie: Promienie, które widzisz, są symbolem licznych łask, jakie zsyłam na osoby, które mnie o nie proszą. Postaraj się o wybicie medalu z tym moim obrazem i napisem. A ktokolwiek będzie go ze czcią i ufnością nosił, otrzyma mnóstwo łask Bożych.
W tej chwili obraz jakby się odwrócił. Zobaczyłam jego drugą stronę. W otoku dwunastu gwiazd nad literą M widniał krzyż, a pod tym dwa Serca, jedno otoczone cierniową koroną, drugie natomiast – przebite mieczem. Zrozumiałam, że były to Serca Jezusa i Maryi.»
Noszący medalik Najświętszej Panny, ukazany Katarzynie, otrzymali tak wiele niezwykłych łask, że szybko nazwano go cudownym medalikiem. Ona sama, oddając się do dyspozycji Niepokalanemu Sercu Maryi i wypełniając do końca życia pokorne posługi przy ludziach starych, a łaską wizji dzieląc się jedynie ze spowiednikiem, osiągnęła świętość.
Cudowny medalik nosiła też ze czcią św. Bernadetta z Lourdes w czasie, gdy ujrzała Najświętszą Pannę.
Także św. Maksymilian, gdy założył Rycerstwo Niepokalanej właśnie ten medalik obrał za szczególny znak stowarzyszenia.
.
Dzieje kultu Niepokalanego Poczęcia Matki Bożej
.
Orędzie z Lourdes
Po upływie czterech lat od ogłoszenia dogmatu o Niepokalanym Poczęciu NMP - od 11 lutego 1858 roku - nastąpiły, objawienia Matki Bożej w Lourdes. Szczególne znaczenie miała wypowiedź Najświętszej Maryi Panny 25 marca: „Jestem Niepokalane Poczęcie”. W ten sposób Maryja potwierdziła swoje wyjątkowe powołanie.
Bernadetta Soubirous, która widziała zjawiającą się Maryję, tak opisała Jej wygląd: „Miała białą suknię, przewiązaną niebieską szarfą, biały welon na głowie i złotą różę na każdej stopie. Była bardzo piękna, najpiękniejsza ze wszystkich kobiet, jakie do tej pory znałam”.
Podczas jednego z objawień Matka Boża powiedziała do Bernadetty: „Idź, napij się i obmyj. Zjedz zioła, które tam znajdziesz”. Od tego czasu aż do naszych dni źródełko to dostarcza pielgrzymom cudownej wody.
Maryja wzywała także do modlitwy różańcowej. To Jej polecenie realizowane jest obecnie w Lourdes. Codziennie odbywa się tam procesja różańcowa, zwana procesją światła. Pielgrzymi zapalają wieczorem świece i pochodnie; w różnych językach odmawiają różaniec oraz śpiewają pieśni, sławiące Królową Różańca Świętego.
Dzień 11 lutego, w którym w 1858 roku objawiła się Maryja Niepokalana w Lourdes, został ustanowiony przez Jana Pawła II, jako Światowy Dzień Chorego.
Szczególna jest historia życia Bernadetty Soubirous. Urodzona w Lourdes w 1844 roku, miała 14 lat w chwili widzeń. W 1866 roku wstąpiła do zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia i Wychowania Chrześcijańskiego. Po 13 latach życia zakonnego zmarła 16 kwietnia 1879 roku.
W 1925 roku została beatyfikowana, a w 1933 - kanonizowana. Jej relikwie znajdują się w Nevers; ciało po śmierci zostało zachowane w stanie nienaruszonym.
.
Orędzie z Fatimy
Rok 1917 był szczególnie niebezpieczny dla świata i Kościoła. Trwała krwawa pierwsza wojna światowa, świat był opanowany przez bezbożność i rozwiązłość; rozprzestrzeniał się komunizm.
Matka Boża, troszcząc się o losy Kościoła i świata, objawiła się w Fatimie. Pierwsze objawienie nastąpiło 13 maja 1917 roku, na kilka miesięcy przed wybuchem rewolucji bolszewickiej w Rosji.
Jedna z widzących, siostra Łucja, opowiadała później, że Maryja była ubrana na biało i całe Jej szaty zdawały się być zrobione ze światła. Suknia była biała, płaszcz również biały, obramowany złotem, okrywał głowę i sięgał do stóp. Dłonie, złożone jak do modlitwy, spoczywały na piersiach, zwrócone do góry. Na prawej wisiał różaniec. Jej nieopisanie piękna twarz była poważna.
Podczas objawień Matka Boża polecała, aby ludzie codziennie odmawiali różaniec, prosząc o zakończenie wojny i o pokój dla świata. Zapewniała: „Ja was nigdy nie opuszczę. Moje Niepokalane Serce będzie dla każdego niezawodną przyszłością i drogą prowadzącą do Boga”.
Najważniejsze polecenie Matki Bożej odnosiło się do Rosji: „Przyszła chwila, w której Bóg wzywa Ojca Świętego, aby wspólnie z biskupami całego świata poświęcił Rosję memu Niepokalanemu Sercu”. Jeżeli to polecenie zostanie wypełnione, to - zgodnie ze słowami Maryi - „Rosja się nawróci i zapanuje pokój. Jeżeli nie, bezbożna propaganda rozszerzy swe błędne nauki, wywołując wojny i prześladowanie Kościoła”.
Polecenie to s.Łucja przekazała papieżowi Piusowi XI, który przyrzekł rozważyć je. W 1942 roku papież Pius XII poświęcił Kościół i świat Niepokalanemu Sercu NMP, a w 1952 - poświęcił narody Rosji. Poświęcenia te nie odbyły się wspólnie z biskupami świata. Dopiero w 1984 roku Jan Paweł II, w jedności z biskupami, poświęcił świat i Rosję Niepokalanemu Sercu NMP. Siedem lat później, w 1991 roku, upadł komunizm w Rosji i rozpadł się Związek Sowiecki. Zadziwiający jest fakt, że decyzja rozwiązania ZSSR podjęta była przez przywódców państw wchodzących w skład tego kraju, 8 grudnia, a oficjalne podpisanie dokumentu w tej sprawie nastąpiło 25 grudnia.
W 1992 roku, po 75 latach, które upłynęły od rewolucji bolszewickiej w Rosji, przybyła do tego kraju figura Matki Bożej Fatimskiej. Trasa nawiedzenia wiodła z Kaliningradu nad Bałtykiem po Władywostok nad Oceanem Spokojnym, znad Morza Białego do Morza Azowskiego, od Uralu po Pamir. Figurę Niepokalanej wyniesiono na Plac Czerwony w Moskwie.
Przeszła szlakiem gułagów, nawiedzając największe kołymskie łagry świata, z miastami portowymi Nachodka i Magadan. Nawiedziła Las Katyński i wielkie pobojowisko pod niegdysiejszym Stalingradem. Na trasie nawiedzenia były odprawiane Msze św. w odzyskanych lub nowo zbudowanych kościołach: w Sankt Petersburgu, w katedrze w Nowosybirsku, w kościele Marianów w Karagandzie.
Było to wielkie wydarzenie religijne na posowieckim Wschodzie. Wskazywało na spełniające się proroctwo z orędzia fatimskiego o nawróceniu Rosji.
W orędziu z Fatimy Matka Boża objawia się, jako obecna po macierzyńsku w życiu Kościoła i w życiu poszczególnych ludzi wierzących. Jej obecność, to także czynne działanie na rzecz podstawowych praw człowieka, jakimi są wolność, pokój, sprawiedliwość i miłość.
Zapowiedziała swój wspaniały tryumf: „Na koniec moje Niepokalane Serce zatryumfuje”. Dlatego posłanie z Fatimy jest obietnicą zrealizowania tej wizji. Jawi się ono, jako najbardziej doniosłe wydarzenie XX wieku, mające decydujący wpływ na losy współczesnego świata.
s.Gordiana