Rozważania adwentowe
Treść
.
ROZWAŻANIA ADWENTOWE
Własne i zapożyczone od ks.J.Tischnera,
ks.Jana Twardowskiego, ks.Tomasza Jaklewicza
Adwent to droga. Właściwa droga do tego na co, na kogo się czeka. To prowadzenie, kierunek do czegoś najważniejszego. Najprostsza droga: z serca - przez miłość - do Boga to czas oczekiwania i czuwania wspomagany nadzieją, miłością i tęsknotą.
„Kto wierzy w Boga, ten nigdy nie przestaje czekać, nigdy nie mówi: nie ma przyszłości. Bóg daje przyszłość. On pokazuje drogę i idzie z nami. Adwent zaprasza do odkrycia prawdy o nas i o Bogu, tu i teraz, w konkretnej sytuacji naszego życia. Adwent to czas dochodzenia do prawdy o sobie” - ks.T.Jaklewicz
Czekamy na nowy początek, ale nie z założonymi rękami. Czekamy - przemieniając siebie ku dobru, otwierając się na innych, na ich potrzeby, na zapowiedzianą radość Dobrej Nowiny. Czekanie może być odległe w czasie, czuwanie jest tuż, tuż.
Tak pięknie pisze o nim ks.J.Twardowski:
CzuwanieW świętym czuwaniu kryje się ostrzeżeniei nadzieja.Ostrzeżenie,że możemy przegapić wielką sprawę,nadzieja, że Bóg chce się nami posługiwać.Czuwajmy nawet wtedy, gdy przedłuża sięJego nieobecność i mogłoby się wydawać,że nie przyjdzie.Kiedy myślimy o Bogu, starajmy się takzachowywać jak zakochani, którzy staleczekają na spotkanie, telefon, rozmowę,najmniejszy upominek.Kto kocha, czeka na ukochanego.Czasem oczekiwanie jest już miłością.
Czas Adwentu wg ks.J.Tischnera to czas namysłu nad nadzieją człowieka. Nadzieja czy rozpacz? Albo nadzieja, albo rozpacz. Nadzieję można wypełnić pozorami np. radością rozrywki, zapamiętaniem się w pracy, w polityce itp. Ale czy to wystarczy? Ociężałość ducha jest zbliżeniem rozpaczy, kiedy człowiekowi lepiej jest nie chcieć niż chcieć dobra, szczęścia, radości, wystarczy mu to, co ma. Wtedy ciężar osiada na duszy na trwałe. Tym, co dźwiga, podnosi i wznosi ku górze, jest miłość. To coś, co więcej czujemy, niż potrafimy wcielić w życie. Gdzie przychodzi miłość, rośnie dobro. Gdy przygotujesz miejsce, Bóg musi je wypełnić; nie może pozwolić, by rzeczy były próżne. Otwórz się na dobro! Z Tobą jest jak z szybą - wyczyścisz szybę - a światło wleci.
Życzymy światła adwentowej przemiany
w oczekiwaniu na przyjście Bożej Dzieciny