O kobietach kilka refleksji
Treść
.
O kobietach kilka refleksji
Kobiety zajmują szczególne miejsce we współczesnym świecie. Są matkami i żonami, córkami i siostrami, a każda z tych ról jest równie ważna. Kobiety są powołane do szerzenia pokoju. Stojąc na straży człowieczeństwa, muszą być silne duchem moralności, który pozwala im prowadzić walkę ze złem. Stojąc na straży życia, strzegą i bronią ogniska domowego. Kobiety są „zaproszeniem do szczęścia” (Charles Baudelaire).
Biblia przypomina, że Bóg stworzył człowieka jako mężczyznę i kobietę. Oboje są sobie wzajemnie potrzebni, oboje zostali powołani do świętości. W Starym Testamencie kobiety spełniały się przede wszystkim w roli żony i matki. Wykonywały codzienne prace domowe, były wsparciem dla mężczyzn, ale mogły też pełnić ważne funkcje społeczne (Debora). W Nowym Testamencie kobiety miały znaczący wpływ na historię Zbawienia. Maryja stała się matką Syna Bożego, Elżbieta została matką Jana Chrzciciela. Kobiety w Ewangelii troszczyły się o życie codzienne (Marta), poświęcały życie Bogu (Prorokini Anna), świadczyły też o zmartwychwstaniu Chrystusa (Magdalena).
Współczesne kobiety nie różnią się wiele od kobiet biblijnych. Są powołane do bycia matkami, są wsparciem dla męża, wykonują różne prace domowe, a przy tym wiele z nich pracuje zawodowo. Jednak współczesne kobiety nie są już tak podporządkowana mężczyźnie, jak ich poprzedniczki i odgrywają coraz ważniejszą rolę w życiu religijnym i społecznym. Mają też zdecydowanie większy wpływ na relacje w rodzinie.
(…) Lecz chcę zapytać, tak dla przypomnienia,
czy o kobietach ktoś zwykle pamięta?
Że ostatnie spać idą, a pierwsze się budzą,
że wciąż pracują od świta do zmroku,
że nieustannie dla swoich się trudzą,
a zauważane są raz w roku.
(Janina Gałczyńska)
Posłannictwo kobiety zajmuje szczególne miejsce w nauczaniu Jana Pawła II. Dlatego na zakończenie przytoczę cytat z „Listu do kobiet” z 29 czerwca 1995 roku.
(…) Dziękujemy ci, kobieto-matko, która w swym łonie nosisz istotę ludzką w radości i trudzie jedynego doświadczenia, które sprawia, że stajesz się Bożym uśmiechem dla przychodzącego na świat dziecka, przewodniczką dla jego pierwszych kroków, oparciem w okresie dorastania i punktem odniesienia na dalszej drodze życia.
Dziękujemy ci, kobieto-małżonko, która nierozerwalnie łączysz swój los z losem męża, aby poprzez wzajemne obdarowywanie się służyć komunii i życiu.
Dziękujemy ci, kobieto-córko i kobieto-siostro, która wnosisz w dom rodzinny, a następnie w całe życie społeczne bogactwo twej wrażliwości, intuicji, ofiarności i stałości.
Dziękujemy ci, kobieto pracująca zawodowo, zaangażowana we wszystkich dziedzinach życia społecznego, gospodarczego, kulturalnego, artystycznego, politycznego, za niezastąpiony wkład, jaki wnosisz w kształtowanie kultury zdolnej połączyć rozum i uczucie, w życie zawsze otwarte na zmysł „tajemnicy”, w budowanie bardziej ludzkich struktur ekonomicznych i politycznych.
Dziękujemy ci, kobieto konsekrowana, która na wzór największej z kobiet, Matki Chrystusa Słowa Wcielonego, otwierasz się ulegle i wiernie na miłość Bożą, pomagając Kościołowi i całej ludzkości dawać Bogu „oblubieńczą” odpowiedź, wyrażającą się w przedziwnej komunii, w jakiej Bóg pragnie pozostawać ze swoim stworzeniem.
Dziękujemy ci, kobieto, za to, że jesteś kobietą! Zdolnością postrzegania cechującą twą kobiecość wzbogacasz właściwe zrozumienie świata i dajesz wkład w pełną prawdę o związkach między ludźmi (…).
Kinga Bednarczyk