Wielki Post
Treść
.
Wielki Post
Panie, czymże ja jestem przed Twoim obliczem? Prochem i niczem.
(Adam Mickiewicz, „Dziady” cz. III)
Powyższe słowa wieszcza wyrażają najgłębszą prawdę o człowieku - bez względu na tytuły czy godności, każdy z nas w którymś momencie stanie się prochem i połączy z ziemią, z której został utworzony. O kruchości naszego ludzkiego życia przypominamy sobie w Środę Popielcową. Słowami: „pamiętaj, że prochem jesteś i w proch się obrócisz" wkraczamy w okres Wielkiego Postu, który jest czasem odnowy ducha i nawrócenia przygotowującym nas do głębokiego przeżycia Świąt Wielkanocnych.
Od ciemnej grudki prochu; która smoli ręce,
z namaszczeniem rzuconej w Popielcową Środę,
cichutka radość wzbiera.
O rzuć prochu więcej, na warkocz, na czuprynę, w książeczki, na brodę...
Bo przecież od tej grudki - wiosna w drzwiach kościoła, (...)
będzie więcej spowiedzi i dobrych uczynków,
wiele rzeczy skradzionych powróci w czas krótki
a wszystko się rozpocznie po prostu od Środy,
i właśnie od popiołu...
od smolącej grudki
(Jan Twardowski)
Codzienne troski i kłopoty nie sprzyjają chrześcijańskiemu powołaniu do świętości. Wielki Post jest więc okazją, abyśmy podjęli przemyślenia nad męką i śmiercią Jezusa, który dla człowieka się narodził i dla niego poniósł śmierć na krzyżu. Refleksjom takim sprzyjają nabożeństwa Drogi krzyżowej i Gorzkich żali. Dzięki nim możemy się zatrzymać i zastanowić nad sensem życia. Przeżywanie drogi z Chrystusem daje możliwość realistycznego spojrzenia na rzeczywistość, na przyjrzenie się cierpieniu, traktowanemu nie jako kara za grzechy, ale doświadczenie, które może zdziałać więcej dobrego niż ulotne chwile szczęścia. Wielkopostne nabożeństwa skłaniają też do refleksji nad śmiercią, która nie jest kresem życia, ale bramą otwierającą drogę do wieczności.
.
.
.
W Wielkim Poście szczególnie często czcimy krzyż Chrystusa, widząc w nim znak miłości i nadziei. „Każdego dnia niosąc krzyż z wiarą przepełnioną miłością, poznajemy oprócz jego ciężaru i surowości także jego moc, która odnawia i pociesza. Podobnie jak Jezus, otrzymujemy owo wewnętrzne światło, zwłaszcza podczas modlitwy” (Jan Paweł II).
W krzyżu jest życia moc święta,
W krzyżu ostoja w czasie burz,
W krzyżu jest droga wytknięta
Do wiecznych wiodąca nas zórz.
(…)
I tam znajduje pokarm żywy,
Co moc jej daje w czasie burz,
Tam czerpie szczęścia zdrój prawdziwy,
On ją do wiecznych wiedzie zórz.
(św.Teresa od Jezusa)
Wielki Post to czas pokuty, która ma doprowadzić do wewnętrznej odnowy i utrwalić istniejące w nas dobro. Zadaniem postu jest pomoc w porzuceniu grzechu, a podjęcie pokuty to wyraz pracy nad sobą. Czterdzieści dni poprzedzających Wielkanoc to również czas większego rozmodlenia, uważniejszego słuchania słowa Bożego i pojednania z Bogiem i ludźmi. To wspaniały okres, aby przemyśleć swoje postępowanie i zastanowić się nad życiem. Niech więc tegoroczny Wielki Post będzie poszukiwaniem radości i pokonywaniem tego, co nas dzieli w rodzinie, w pracy i w Kościele.
Kinga Bednarczyk