Grudzień -- KALENDARIUM
Treść
.
Adwent - radosny czas oczekiwania na narodzenie Chrystusa
Słowo adwent pochodzi z języka łacińskiego „adventus”, które oznacza przyjście. Dla starożytnych Rzymian słowo to oznaczało oficjalny przyjazd cezara. Dla chrześcijan to radosny czas przygotowania na przyjście Pana. Trwa od 23 do 28 dni i obejmuje cztery kolejne niedziele przed 25 grudnia. Stanowi pierwszy okres w każdym nowym roku liturgicznym.
Każdego dnia Adwentu, poza niedzielami, odprawiane są Msze Święte wotywne o Najświętszej Maryi Pannie, zwane roratami. Nazwa roraty pochodzi od słów pieśni Rorate caeli desuper (Spuście rosę niebiosa). Mają one za zadanie przypominać Maryję, ponieważ to Ona, czekała na przyjście Jezusa. W czasie rorat przy ołtarzu znajduje się dodatkowa, ozdobna świeca - symbolizująca obecność Maryi. Eucharystia rozpoczyna się przy zgaszonych światłach; zapalają się one dopiero podczas uroczystego hymnu „Chwała na wysokości Bogu”. Jest to jeden z nielicznych przypadków w roku liturgicznym, kiedy hymn ten śpiewa się każdego dnia (chociaż wyłącznie podczas rorat).
.
.
4 grudnia - wspomnienie św. Barbary
Świętą Barbarę uważa się za jedną ze Świętych Wspomożycielek, pomocnych przy konaniu i prowadzących do Boga. Z czasem przyjęli ją za swą patronkę ludzie wykonujący niebezpieczne zawody: marynarze, artylerzyści i przede wszystkim - górnicy.
Według legendy, święta Barbara urodziła się na terenie obecnej Turcji w III wieku naszej ery. Była córką bogatego kupca - poganina. Barbara jednak potajemnie uczestniczyła w spotkaniach niewielkiej grupki chrześcijan. W związku z tym, ojciec wybudował warowną wieżę, w której uwięził córkę.
Barbarę nawrócił jeden z jej nauczycieli. W tajemnicy przed rodzicami przyjęła chrzest, wyrzekając się dotychczasowych bogów i bogactw ojca. Postanowiła ponadto poświęcić się Chrystusowi, żyjąc w dozgonnej czystości. Wzbudziło to gniew jej ojca Groźby, znęcanie psychiczne oraz dotkliwe kary na nic się zdały. Po pewnym czasie Barbara wydana została władzom i skazana na śmierć przez ścięcie mieczem.
Według tradycji, poniosła śmierć męczeńską z rąk swojego ojca w roku 306. Legenda głosi, że męczeństwu towarzyszyły cuda. Natomiast ojciec po zabiciu córki został porażony piorunem.
6 grudnia - wspomnienie Świętego Mikołaja
Mikołaj urodził się w Patras w Grecji. Był biskupem Miry (Azja Mniejsza) na początku IV wieku. W działalności pasterskiej odznaczał się wrażliwością na ludzką biedę i nieszczęście. Swoją pomoc ofiarował dyskretnie lub anonimowo. Uczestniczył w soborze powszechnym w Nicei (325).
Postać Świętego, mimo braku wiadomości o jego życiu, jest jedną z najbardziej barwnych w hagiografii. Był tematem wielu legend. Jego relikwie od roku 1087 znajdują się w Bari. W XIII wieku pojawił się zwyczaj rozdawania w szkołach pod patronatem św.Mikołaja stypendiów i zapomóg. Przekształcił się później w zwyczaj ofiarowania prezentów, zwłaszcza dzieciom.
W ikonografii św. Mikołaj przedstawiany jest w stroju biskupa rytu łacińskiego lub greckiego. Jego atrybutami są m.in.: anioł, anioł z mitrą, chleb, troje dzieci lub młodzieńców w cebrzyku, trzy jabłka, trzy złote kule na księdze lub w dłoni (posag, jaki według legendy podarował biednym pannom), pastorał, księga, kotwica, sakiewka z pieniędzmi, trzy sakiewki, okręt, worek prezentów.
Oprac. Kinga Bednarczyk