Październik - miesiąc różańcowy
Treść
.
Październik - miesiąc różańcowy
Miesiąc październik w krajach chrześcijańskich od wieków kojarzy się z tradycją odmawiania modlitwy różańcowej. Różaniec odmawiany jest w kościołach podczas nabożeństw, ale także w domach, całymi rodzinami. To szczególna modlitwa - towarzyszył wiernym w okresie pokoju, jak i w czasie wojen i podczas wszelkich zagrożeń (w kieszeniach poległych żołnierzy znajdywano różańce, które wysyłano do ich rodzinnych domów, jako relikwie, a więźniowie obozów koncentracyjnych robili sobie różańce z ugniecionego chleba).
Sama nazwa "różaniec" (rosarium - ogród różany) wywodzi się z okresu średniowiecza, kiedy cała przyroda była traktowana, jako odzwierciedlenie boskiej miłości, a kwiaty, szczególnie róże, uznano za uosobienie modlitw ofiarowywanych Bogu na chwałę. Odmawianie Różańca traktowano, jako dar duchowych kwiatów Matce Bożej. Tradycja zachodnia podaje legendę o cystersie, któremu Maryja objawiła, że zamiast wieńca kwiatów, składanego u stóp jej figury, może składać "wieniec róż" w formie wielokrotnej modlitwy Ave Maria.Maryja w Różańcu określana jest symbolicznie, jako Róża mistyczna i Róża duchowna.
Przez długi czas powstanie różańca kojarzono z postacią św.Dominika, który miał go otrzymać w formie sznura pereł od samej Matki Bożej podczas objawienia.
.
.
Różaniec zaczęto odmawiać w XII w., jako modlitwę, która braciom zakonnym nieumiejącym czytać zastępowała odmawianie psalmów. Dzisiejszy kształt modlitwy ustalił dominikanin Alamus a la Roche w połowie XV wieku. Różaniec składał się ze 150 "Zdrowaś Mario" ułożonych po 10 i poprzeplatanych modlitwą "Ojcze Nasz". Dzięki zakonowi dominikanów Różaniec szybko się rozpowszechnił i stał się orężem przeciwko wrogom wiary chrześcijańskiej. Kiedy Rzymowi zagrażali muzułmanie, papież Pius V wzywał gorliwie wszystkich chrześcijan do odmawiania modlitwy różańcowej. Podczas bitwy morskiej, która miała być decydująca w walce, nastąpiła po odmówieniu różańca niespodziewana zmiana pogody - wiatr uniemożliwił manewry wojskom tureckim i przyczynił się do zwycięstwa floty chrześcijańskiej. To wydarzenie zatrzymało inwazję muzułmanów na Europę, a w wybudowanej w Wenecji kaplicy dziękczynnej napisano na ścianie budynku: "Nie odwaga, nie broń, nie dowódcy, ale Maria różańcowa dała nam zwycięstwo". Pius V, świadom, komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej.
W roku 1885 papież Leon XIII polecił odmawiać Różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie "Królowo różańca świętego módl się za nami".
Celem modlitwy różańcowej jest rozważanie wydarzeń, czyli tajemnic z życia, działalności, męki i chwały Jezusa i Maryi. Tradycja odmawiania modlitwy różańcowej nieprzerwanie trwa i w dniu dzisiejszym. Jej wielkim orędownikiem był papież Jan Paweł II, który rozszerzył kształt Różańca dodając do części Radosnej, Bolesnej i Chwalebnej czwartą część zwaną Tajemnicą Światła.
W XIX w. dzięki Paulinie Jaricot powstał tzw. żywy różaniec, którego celem było modlitewne wspomaganie misji. Na różę różańcową składało się 15 osób (dziś 20), z których każda odmawiała codziennie jedną z piętnastu tajemnic różańcowych. Szybko żywy różaniec stał się bardzo popularny w całej Francji i rozprzestrzenił się na Europę.
Różaniec zaczęto odmawiać w XII w., jako modlitwę, która braciom zakonnym nieumiejącym czytać zastępowała odmawianie psalmów. Dzisiejszy kształt modlitwy ustalił dominikanin Alamus a la Roche w połowie XV wieku. Różaniec składał się ze 150 "Zdrowaś Mario" ułożonych po 10 i poprzeplatanych modlitwą "Ojcze Nasz". Dzięki zakonowi dominikanów Różaniec szybko się rozpowszechnił i stał się orężem przeciwko wrogom wiary chrześcijańskiej. Kiedy Rzymowi zagrażali muzułmanie, papież Pius V wzywał gorliwie wszystkich chrześcijan do odmawiania modlitwy różańcowej. Podczas bitwy morskiej, która miała być decydująca w walce, nastąpiła po odmówieniu różańca niespodziewana zmiana pogody - wiatr uniemożliwił manewry wojskom tureckim i przyczynił się do zwycięstwa floty chrześcijańskiej. To wydarzenie zatrzymało inwazję muzułmanów na Europę, a w wybudowanej w Wenecji kaplicy dziękczynnej napisano na ścianie budynku: "Nie odwaga, nie broń, nie dowódcy, ale Maria różańcowa dała nam zwycięstwo". Pius V, świadom, komu zawdzięcza cudowne ocalenie Europy, uczynił dzień 7 października świętem Matki Bożej Różańcowej.
W roku 1885 papież Leon XIII polecił odmawiać Różaniec przez cały październik i wprowadził do Litanii Loretańskiej wezwanie "Królowo różańca świętego módl się za nami".
Celem modlitwy różańcowej jest rozważanie wydarzeń, czyli tajemnic z życia, działalności, męki i chwały Jezusa i Maryi. Tradycja odmawiania modlitwy różańcowej nieprzerwanie trwa i w dniu dzisiejszym. Jej wielkim orędownikiem był papież Jan Paweł II, który rozszerzył kształt Różańca dodając do części Radosnej, Bolesnej i Chwalebnej czwartą część zwaną Tajemnicą Światła.
W XIX w. dzięki Paulinie Jaricot powstał tzw. żywy różaniec, którego celem było modlitewne wspomaganie misji. Na różę różańcową składało się 15 osób (dziś 20), z których każda odmawiała codziennie jedną z piętnastu tajemnic różańcowych. Szybko żywy różaniec stał się bardzo popularny w całej Francji i rozprzestrzenił się na Europę.
Izabela Skrzypiec-Dagnan