Z nauki św.Pawła
Treść
.
Z nauki św.Pawła
W swoim nauczaniu św.Paweł poświęca wiele uwagi na Eucharystię. Opis ustanowienia Eucharystii znajdujemy w czterech miejscach Nowego Testamentu: w Ewangelii wg św.Mateusza (26, 26-28), w Ewangelii wg św.Marka (14, 22-25), w Ewangelii wg św.Łukasza (22,19-20) oraz najwcześniejszy - w 1 Liście do Koryntian św.Pawła: Ja bowiem otrzymałem od Pana to, co wam przekazałem, ze Pan Jezus tej nocy, kiedy został wydany, wziął chleb i dzięki uczyniwszy połamał i rzekł: To jest Ciało moje za was wydane. Czyńcie to na moją pamiątkę! Podobnie, skończywszy wieczerzę, wziął kielich, mówiąc: Ten kielich jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej. Czyńcie to, ile razy pić będziecie, na moją pamiątkę! Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie (1 Kor 11, 23-26).
Święty Paweł w swoim nauczaniu ukazuje Eucharystię jako Ucztę Miłości - zaznacza, że najpoważniejszym grzechem przeciw miłości jest brak jedności przy eucharystycznym stole. Nie wolno dopuścić do tego, aby przy sprawowaniu Eucharystii zaistniał jakikolwiek podział, ponieważ to zgromadzenie jest znakiem jedności całego Kościoła. Zachowanie Koryntian do tego stopnia oburzyło Apostoła, że w bardzo ostrych słowach stwierdza, iż to, co spożywali, w rzeczywistości nie było już Eucharystią: Tak więc, gdy się zbieracie, nie ma u was spożywania Wieczerzy Pańskiej. Każdy bowiem już wcześniej zabiera się do własnego jedzenia, i tak się zdarza że jeden jest głodny, podczas gdy drugi nietrzeźwy (1 Kor 11, 20-21).
.
.
.
Eucharystia jest sakramentem jedności, sakramentem, który daje życie, a ci, którzy w niej uczestniczą muszą stanowić jedność. Eucharystia bowiem nie przyniesie oczekiwanych owoców, jeżeli jej uczestnicy nie są ze sobą rzeczywiście pogodzeni, bo wtedy nie mogą spożywać ze stołu eucharystycznego, nie mogą żyć Eucharystią. A Kościół żyje Eucharystią - przypomniał nam o tym Sługa Boży Jan Paweł II w swojej Encyklice Ecclesia de Eucharistia: Kościół żyje Eucharystią, żyje pełnią tego Sakramentu (...) który jest najwyższym sakramentem jedności Ludu Bożego, jej stosownym znakiem i cudowną przyczyną. Sprawując Ofiarę eucharystyczną, Kościół zanosi błaganie do Boga Ojca miłosierdzia, aby udzielił swoim synom pełni Ducha Świętego, tak by stali się w Chrystusie jednym ciałem i jednym duchem (EE 1, 43).
W sakramencie Eucharystii zawarta jest cała tajemnica naszego zjednoczenia z Chrystusem. Chrystus bowiem jest nie tylko pośrednikiem naszym u Boga, ale chce być towarzyszem naszego życia. Każda Komunia Święta i Msza św. uobecniają Mękę, śmierć i Zmartwychwstanie Chrystusa:
Ilekroć bowiem spożywacie ten chleb albo pijecie kielich, śmierć Pańską głosicie, aż przyjdzie (1 Kor 11, 26) - przypomina nam św. Paweł. Sakrament ten wzmacnia także naszą osobistą więź z Chrystusem. Eucharystia jest kontynuacją Wcielenia Słowa Bożego, które Ciałem się stało i zamieszkało wśród nas (J 1, 14). Jest przejawem ścisłej współpracy człowieka z Chrystusem, Bogiem i Odkupicielem. Jest wreszcie źródłem jego świętości i skutecznym znakiem, czyli sakramentem naszego zjednoczenia z Chrystusem, a przez Niego z Trójcą Świętą. Pokarm eucharystyczny zapewnia nam zmartwychwstanie do życia wiecznego.
Święty Paweł jednocześnie przypomina nam, że w Eucharystii spożywamy prawdziwe Ciało, pijemy prawdziwą Krew Chrystusa i jeśli ktoś nie jest do tego przygotowany, jeśli jest w stanie grzechu, to w ten sposób ściąga na siebie potępienie. Czyli: jeżeli nie żyje miłością, nie żyje w jedności, gorszy innych - potępienie dla siebie spożywa.
Dlatego też kto spożywa chleb lub pije kielich Pański niegodnie, winny będzie Ciała i Krwi Pańskiej. Niech przeto człowiek baczy na siebie samego, spożywając ten chleb i pijąc z tego kielicha. Kto bowiem spożywa i pije nie zważając na Ciało Pańskie, wyrok sobie spożywa i pije (1 Kor 11,27-29).
Wsłuchując się w słowa Apostoła Narodów o Eucharystii, w jego pouczenia i nagany, każdy z nas powinien zastanowić się, jakie jest jego uczestnictwo w Mszy św. Jak przeżywam moje spotkanie z Chrystusem w Eucharystii? Czy idąc do kościoła na Mszę św. staram się pogodzić z tymi, których może obraziłem? Czy potrafię pierwszy wyciągnąć rękę do zgody?
Przygotowując się do Mszy św., miejmy zawsze na uwadze słowa Chrystusa: Jeśli więc przyniesiesz dar swój przed ołtarz i tam wspomnisz, że brat twój ma coś przeciw tobie, zostaw tam dar swój przez ołtarzem, a najpierw idź i pojednaj się z bratem swoim. Potem przyjdź i dar swój ofiaruj! (Mt 5, 23-24).
Opracował ks.Paweł Tyrawski
na podst. „Krocząc za św.Pawłem” Jacka Pawłowicza