Kalendarium - luty
Treść
.
2 lutego - Ofiarowanie Pańskie i Święto Matki Bożej Gromnicznej
Święto Matki Boskiej Gromnicznej obchodzone jest nie tylko w Kościele katolickim, ale również w Kościołach prawosławnym i ewangelickim. W czterdziestym dniu po Bożym Narodzeniu, 2 lutego Kościół katolicki i ewangelicki czczą przyniesienie Jezusa do świątyni oraz spotkanie z Symeonem i Anną. U prawosławnych to święto przypada dopiero 15 lutego (stosują kalendarz juliański) i nazywa się Spotkaniem Pańskim. We wszystkich trzech chrześcijańskich Kościołach wierni w to święto przychodzą do świątyń z gromnicami, a od średniowiecza uroczystość w Polsce nazywa się Matki Boskiej Gromnicznej.
O Panno prześliczna
Gromniczna
po ogień Twój święcony
wiszący nad woskiem gromnic
przez las kolący i wyjące wilki
idę bez wszelkiej obrony:
nie módl się ani przyczyniaj, ale tylko
wspomnij.
Ty, coś rodziła Dziecię bez ognia i dachu,
a przez ucieczkę uszła od zamachu,
i potem całe życie wyczekała w lęku
na Syna mękę...
Ty, coś chodziła między śmiertelnemi
najbliższa ziemi i najdalsza ziemi
- mnie, płomienia szukającą w bladych świecach,
od napadu zbójeckiego nie chroń,
ale mi gromnice dalekie jutrznię wyraźną rozniecaj
nad mgłą szronu, nad zawianą między chałupami sanną.
...I nie módl się, Najświętsza Panno,
gniazdo szczęśliwego, krótkiego konania,
dla mnie o obronę ni pociechę,
nie módl się, zorzo łask, nie osłaniaj,
tylko - wspomnij.
(Kazimiera Iłłakowiczówna: Na Gromniczną)
11 lutego - Światowy Dzień Chorego
To święto obchodzone corocznie, zostało ustanowione przez papieża Jana Pawła II 13 maja 1992 roku w liście do przewodniczącego Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia - kard. Fiorenza Angeliniego. Miało to miejsce w 75. rocznicę objawień fatimskich i w 11. rocznicę zamachu na życie papieża. W orędziu na tegoroczny, 21. Światowy Dzień Chorego papież Benedykt XVI podkreśla, że w postawie otwarcia na potrzebujących opieki, każdy chrześcijanin ma naśladować Miłosiernego Samarytanina z ewangelicznej przypowieści.
Dlaczego jestem inny? Może powiesz mi mamo!
Dlaczego boję się, że umrę i nie obudzę się rano?
Czy byłem tak niegrzeczny, że Bóg mi karę zadał?
A może wylosował, gdy choroby rozdawał?
Mamo ty płaczesz? Nie płacz. Choć czasem dziwnie wyglądam.
Dziękuję, że jesteś przy mnie, wspierasz, choć nigdy tego nie żądam.
I tatuś z tobą płakał, to było wczoraj w nocy.
Ja wtedy jeszcze nie spałem, w ciemności patrzyły me oczy.
Gdy umrę mamo droga, nie będziesz płakać - prawda?
Tak jest mi przeznaczone i kiedyś skończy się ta droga.
Lecz módl się o mnie, proszę, gdy Bóg mnie stąd zabierze.
To dzięki Wam, kochani, tak bardzo w Niego wierzę.
I kolegom dziękujcie, że tyle dla mnie znosili,
I zawsze pomagali i byli dla mnie mili.
Och! Kocham was, najdrożsi i myślę o was zawsze.
spotkamy się tam kiedyś, czekam na was „na górze”
(Testament chorego chłopca)
13 lutego - Środa Popielcowa
Od posypania głów popiołem rozpoczyna się w Kościele katolickim wyjątkowy czas Wielkiego Postu. Te czterdzieści dni, które nawiązują do 40 dni postu Pana Jezusa na pustyni, ma przygotować wiernych do najważniejszych w całym roku liturgicznym Świąt Wielkanocnych. Środa Popielcowa wprowadza w świątyniach nastrój powagi. Organy grają jedynie pokutne pieśni, na ołtarzach nie ma kwiatów, a kolor szat liturgicznych jest fioletowy. Przez sześć tygodni Kościół wzywa wiernych do postu, wyrzeczeń, żarliwej modlitwy, do czynienia dzieł miłosierdzia. Proponuje też człowiekowi, by wyciszył się dla otoczenia, a otworzył na Boga. W ciągu czterdziestu dni Wielkiego Postu wierzący powstrzymują się od organizowania hucznych zabaw i słuchania głośnej muzyki. Uczestniczą za to w nabożeństwach Drogi krzyżowej i Gorzkich żali.
.
.
.
Od ciemnej grudki prochu, która smoli ręce, z namaszczeniem rzuconej w Popielcową Środę, cichutka radość wzbiera.
O rzuć prochu więcej, na warkocz, na czuprynę, w książeczki, na brodę... Bo przecież od tej grudki - wiosna w drzwiach kościoła, (...) będzie więcej spowiedzi i dobrych uczynków,
Wiele rzeczy skradzionych powróci w czas krótki a wszystko się rozpocznie po prostu od Środy, i właśnie od popiołu... od smolącej grudki (ks.Jan Twardowski Popielec)
Oprac. Kinga Bednarczyk