Przejdź do treści
Z Grodu Kingi
Przejdź do stopki

Sanktuaria maryjne

Treść


.
Góra Karmel “Gwiazda Morza”
.
     Karmel to łańcuch górski w Galilei, który ciągnie się z  północnego zachodu na wschód na długości ok. 25 km, szerokości do 8 km i na wysoko 546 m n.p.m. Karmel znaczy po hebrajsku „winnica Boża" lub „ogród Boży". Nazwa uzasadniona ze względu na niezwykłą urodzajność tych wzgórz oraz różnorodność drzew i kwiecia. Kult Boga istniał tu od niepamiętnych czasów. Najbardziej znanym bohaterem Karmelu był prorok Eliasz, obrońca wiary w prawdziwego Boga, żyjący w IX w. przed Chrystusem. Tradycja głosi, że mieszkał w grocie, nad którą dziś wznosi się bazylika NMP Gwiazdy Morza. Kult Maryi w tym miejscu nie jest przypadkowy. Jego korzenie sięgają wydarzeń opisywanych w I Księdze Królewskiej. To tu, na Karmelu, po 2 latach suszy, gdy głód dręczył ludzi, Eliasz modlił się o deszcz, patrząc w kierunku morza. Na prośbę proroka Bóg sprawił, że biały obłok uniósł się znad morza, a potem zamie­nił się w obfitą chmurę niosącą deszcz spragnionej ziemi. Tradycja chrześcijańska widzi w tym życiodajnym obłoku zapowiedz Maryi, która miała dać światu „deszcz sprawiedliwości", źródło życia, Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
     W czasach po narodzeniu Chrystusa Pana Karmel stał się miejscem kontemplacji i modlitwy dla pierwszych pustelników i mnichów chrześcijaństwa. Oni kładli duchowe fundamenty pod Zakon Karmelitański, założony tutaj przez św. Brokarda na pocz. XIII wieku. Pierwszymi karmelitami byli rycerze krzyżowi, którzy zdołali ocalić swoje życie z pogromu.
     W połowie tego wieku - według niektórych autorów - przebywał na Karmelu również angielski mnich św. Szymon Stock, zamieszkując jako pustelnik jedną ze skalnych grot na zboczu góry. Po powrocie do ojczyzny, podczas niezwykłego widzenia, otrzymał z rąk Najświętszej Maryi Panny szkaplerz, który miał się stać odtąd szczególnym znamieniem zakonu karmelitańskiego i być dla tych, co go noszą, „znakiem zbawienia, ochroną w niebezpieczeństwach, rękojmią pokoju i wieczystej opieki".
            Stąd szkaplerz Najświętszej Maryi Panny stał się częścią stroju członków wielu zakonów jako znak zawierzenia Matce Bożej, ich życiowej decyzji o poświęceniu się całkowitym Panu Bogu. Również wierni świeccy, pragnący dać wyraz swojej wierności chrześcijańskiemu powołaniu i zapewnić sobie opiekę Maryi, noszą szkaplerz otrzymany z zakonu karmelitańskiego lub zastępujący go medalik z wizerunkiem Serca Pana Jezusa i Matki Najświętszej.
.
.
     Matka Boża Szkaplerzna jest więc Panią Karmelu, patronką sanktuarium od wieków istniejącego na tej górze. Szczególnym znakiem Jej obecności w świątyni na Karmelu jest piękna statua umieszczona nad Grotą Eliasza. Przedstawia ona Matkę Bożą siedzącą na tronie, z Dzieciątkiem Jezus na kolanach, w prawej ręce trzymają­cą berło, na którym zawieszony jest szkaplerz.  Pius VII poświęcił ją osobiście  a zachwycony jej pięknem zawołał: „Piękna! Artysta nie mógł wyrzeźbić tego oblicza bez natchnienia z nieba". 4 marca 1823  r. statua Matki Najświętszej z góry Karmel została ukoronowana przez biskupa Hajfy.
     Klasztor na Karmelu nosi nazwę „Stella Maris" - Gwiazda Morza. Jak Gwiazda Polarna, stale i nieruchomo świecąca na niebie, jest dla żeglarzy punktem orientacyjnym w czasie nocnych podróży na morzach tak latarnia kopuły bazyliki na Karmelu jest dla podróżujących ku Ziemi Świętej radosnym znakiem bliskości upragnionego portu. I lak Maryja jest dla nas gwiazdą prowadzącą do portu zbawienia.
Opracował ks.Paweł Tyrawski
na podst. „Błogosławiona przez wszystkie narody”
Ks.Kazimierza Górala
313390