Uroczyste obchody X rocznicy kanonizacji Świętej Kingi
Treść
.
Bądź uwielbiony Ojcze, Stwórco świata,
Za dar Patronki i za święte życie,
Miłość i czystość godowa Jej szata,
Twą ręką Boże, zdobiona obficie.
UROCZYSTE OBCHODY X ROCZNICY
KANONIZACJI SWEJ PATRONKI
KANONIZACJI SWEJ PATRONKI
OBCHODZIŁ GRÓD ŚWIĘTEJ KINGI
Najświętsza Trójco, niech Ci będzie chwała
Za Kingę Świętą, daną nam,
Światłością łaski Twojej zajaśniała,
Jej szczęściem jesteś Boże sam.
Słowa „Pieśni ku czci św.Kingi” autorstwa s.M.Teresy Izworskiej (ksieni starosądeckiego konwentu w czasie kanonizacji księżnej Kingi i obecnie - gdy w ustanowionym w Małopolsce Roku Świętej, uroczyście obchodzimy tak rocznicę Jej kanonizacji, jak i pobytu w Starym Sączu Ojca Świętego Jana Pawła II) - najlepiej i najprościej oddają to, co uczestnikom tych pamiętnych wydarzeń „w duszy gra”.
Przez wieki całe trwał kult Świętej Matki, lud wszelkich stanów pielgrzymował do Jej grobu, wypraszając za Jej wstawiennictwem potrzebne łaski. Przez stulecia również modlono się o kanonizację Sądeckiej Pani.
24 czerwca 1989 roku do Watykanu, do Grobów Apostolskich wyruszyła starosądecka pielgrzymka (licząca około 90 osób), pod przewodnictwem księży: Emila Matysika i Alfonsa Górowskiego. Byliśmy na prywatnej audiencji u Ojca Świętego Jana Pawła II - możliwej dzięki ks.(dzisiaj arcybiskupowi) Zygmuntowi Zimowskiemu i rozmawiając z Papieżem na Dziedzińcu św.Damazego w Pałacu Apostolskim, poinformowaliśmy Jego Świątobliwość, iż przybywamy ze Starego Sącza, i modlimy się, prosząc o kanonizację Patronki Miasta. Ojciec Święty ze zrozumieniem pokiwał głową i powiedział: „Da Bóg”. Wspomniał o swoim pobycie w naszym mieście mówiąc: „Byłem, byłem, pamiętam obchody Millenium w 1966 roku”. Byliśmy szczerze wzruszeni.
Powróćmy więc na chwilę do tamtych dni, dni przygotowań, szczególnych rekolekcji, jakie dane było nam, mieszkańcom miasteczka u podnóża Beskidu Sądeckiego, odbyć przed spodziewaną wizytą Papieża. Wcześniej jednak:
Krótki rys historyczny ostatniego etapu starań o kanonizację
Po śmierci ks.Jana Calińskiego, wicepostulatora sprawy kanonizacyjnej na terenie diecezji tarnowskiej (1970 r.), po trwających od czasu beatyfikacji księżnej ( 11 czerwca 1690) staraniach o Jej kanonizację, praca nad procesem kanonizacyjnym została zahamowana.
W 1990 r. ks.arcybiskup Jerzy Ablewicz polecił przekazanie sprawy kanonizacji Postulacji Generalnej Braci Mniejszych Konwentualnych. Postulatorem generalnym został o.Ambroży Sanna OFMConv., który wicepostulatorem procesu kanonizacyjnego w Polsce mianował o.Izydora Borkiewicza - franciszkanin z Jasła. O.dr Borkiewicz, przyjechawszy na dłuższy czas do Klasztoru Sióstr Klarysek, w czasie wielu godzin intensywnej pracy zapoznawał się ze zgromadzonymi przez Siostry materiałami a w czasie poniedziałkowych nabożeństw nowennowych modlił się wraz z wiernymi czcicielami bł.Kingi, o jej kanonizację. To dzięki jego staraniom 20 sierpnia 1993 r. powołana została diecezjalna Komisja Historyczna pod przewodnictwem ks.dra Władysława Kostrzewy - wieloletniego wikariusza biskupiego do spraw zakonnych w diecezji, w której składzie był również m.in. znany Czytelnikom ks.dr Ryszard Banach, ówczesny dyrektor Archiwum Diecezjalnego. Kapelanem Sióstr Klarysek był wówczas ks.Roman Deszcz, będący również katechetą w Technikum Leśnym.
3 marca 1995 r. potwierdzono przyjęcie przekazanych z diecezji akt, przez Kongregację do Spraw Świętych. 3 lipca 1998 r. ogłoszony został dekret o heroiczności cnót, a 12 lutego 1999 orzeczenie o cudownym uzdrowieniu za wstawiennictwem bł.Kingi.
Wiara czyni cuda
Czciciele Błogosławionej marzyli i wierzyli, iż kanonizacji dokona Jan Paweł II podczas kolejnej pielgrzymki do Ojczyzny, tutaj w Starym Sączu. Gdy ujrzeliśmy w telewizji mapę z pierwszą wersją papieskiej trasy i nie było na niej Starego Sącza, doznaliśmy uczucia smutku. Jednak o wyborze miejsca kanonizacji zdecydował sam Ojciec Święty. To On chciał być z nami, w miejscu, gdzie żyła, pracowała i dochodziła do świętości węgierska Księżna, której kult trwał i rozwijał się, od Jej śmierci 24 lipca 1292 r., czyli przez 707 lat, do czasu kanonizacji, i trwa nadal rozkwitając mocą oraz rozszerzając terytorium swego oddziaływania.
Po podaniu daty - 16 czerwca 1999 r. - w Starym Sączu przygotowania duchowe i te materialne ruszyły z niespotykaną dotąd energią. Miasto wypiękniało, a celem spacerów, stał się budowany na przyklasztornych polach, papieski ołtarz.
Radość z oczekiwania na przyjazd najdostojniejszego w dziejach miasta Gościa, zmącona została wiadomością o chorobie Papieża, który poprzedniego dnia nie uczestniczył w uroczystościach w ukochanym Krakowie. Również nieustannie siąpiący deszcz nie nastrajał optymistycznie. Jednak już od wczesnych godzin popołudniowych, na miejscu oczekiwanej papieskiej celebry zaczęły gromadzić się w swoich sektorach nieprzeliczalne tłumy ludzi.
Oczekiwanie wypełniały modlitwy i śpiew. Nadzieja brała górę nad zwątpieniem. Domy otwarte dla przybywających pielgrzymów, tak jak plac przy ołtarzu papieskim, tętniły modlitwą i westchnieniami: „Kingo spraw, aby Jan Paweł II wyzdrowiał i mógł przybyć do nas - tak wyczekiwany; Sądecka Pani - wstaw się za nami, wysłuchaj próśb wiernego Ci ludu”: „Jak przed wiekami spójrz Kingo Święta, na polską ziemię, na klasztor Twój. Niech nas umacnia Twoja zachęta, przy swoim ludzie na straży stój. (...) Pamiętaj o nas przy Bożym tronie, wspierając trudu ziemskiego czas. Patronko nasza, wyciągnij dłonie, jak dobra matka przygarnij nas”.
Wychodząc z mieszkań na plac kanonizacyjny - nad ranem i we wczesnych godzinach rannych - niesamowite zaskoczenie. Na wszystkich głównych ulicach miasta nieprzebrana rzesza ludzi, ludzka lawa. Łzy wzruszenia cisnęły się do oczu, a milczące usta wędrowców poruszały się w niemej modlitwie. Obraz ten zachował się w pamięci mieszkańców.
Wreszcie dotarliśmy na miejsce. Dalej czas oczekiwania, modlitwy i niepewności, aż tu wspaniała wiadomość. Papież poczuł się lepiej i ze względu na warunki atmosferyczne, jedzie do nas samochodem. Ulga, radość i dziękczynienie. Gdy Jan Paweł II pojawił się w papamobilu przed ołtarzem - deszcz przestał padać.
Eucharystia, rozmodlenie i papieska homilia, odczytana przez kard.Franciszka Macharskiego, rozpoczynająca się słowami: „Święci nie przemijają. Święci żyją świętymi i pragną świętości Umiłowani Bracia i Siostry! Prawie dokładnie trzydzieści trzy lata temu wypowiedziałem te słowa w Starym Sączu, podczas uroczystości millenijnych. Wypowiedziałem je nawiązując do szczególnej okoliczności. Oto, mimo niepogody, przybyli do tego miasta mieszkańcy Ziemi Sądeckiej i okolic, i całe to wielkie zgromadzenie Ludu Bożego pod przewodnictwem księdza Prymasa Stefana Wyszyńskiego i biskupa tarnowskiego Jerzego Ablewicza prosiło Boga o kanonizację bł.Kingi. Jakże więc nie powtórzyć tych słów w dniu, w którym z Bożej Opatrzności dane mi jest dopełnić tej kanonizacji...
Minęło dziesięć lat
A wszystko czytelne, zapamiętane, jakby to było wczoraj. I atmosfera podobna, i aura... Coś w tym jest, że w czasie uroczystości związanych z osobą św.Kingi pada deszcz. I podświadomie myślimy, czy ludzie przyjdą, czy będą się czuć na siłach; czy podejmą ten trud kilkugodzinnego trwania w oczekiwaniu na Eucharystię, uczestniczenia w modlitwie i powrotu do swych miejscowości, i rodzinnych domów? Czciciele Świętej Matki Kingi, to lud twardy i zahartowany.
Już wcześniej ks.bp Wiktor Skworc zaprosił diecezjan na tradycyjną już Diecezjalną Pielgrzymkę Rodzin i do wspólnej dziękczynnej modlitwy z okazji jubileuszu dziesięciolecia pobytu Jana Pawła II w Starym Sączu. Na uroczystości te przybyli również samorządowcy, którym patronuje św.Kinga.
„Niech nasze spotkanie przy ołtarzu papieskim będzie wyrazem wdzięczności Bogu za kanonizację Matki Kingi oraz za obecność na naszej ziemi Ojca Świętego Jana Pawła Wielkiego i znakiem podejmowania jego wezwania do świętości. Będzie też naszym modlitewnym wołaniem o Jego rychłą kanonizację!” - napisał w swym zaproszeniu ks.Biskup.
.
.
.
W niedzielę 21 czerwca, mimo padającego deszczu przy Papieskim Ołtarzu na starosądeckich błoniach przed godz. 11.00 zgromadził się wielotysięczny tłum pielgrzymów. Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił abp.Piero Marini, mistrz papieskich ceremonii liturgicznych za pontyfikatu Jana Pawła II. W koncelebrze uczestniczyli księża biskupi: ordynariusz Wiktor Skworc, Władysław Bobowski, Wiesław Lachowicz i o.Waldemar Barszcz, który był również tłumaczem wygłaszanej w języku włoskim homilii.
Zabrzmiały słowa Arcybiskupa:
„Przede wszystkim musimy zauważyć, że człowiek bardzo potrzebuje pomocy Bożej łaski również po to, by być wartościowym i twórczym członkiem rodziny ludzkiej. Św. Kinga przypomina, że nie da się pojąć życia społecznego bez Chrystusa i Jego orędzia miłości”- mówił Kaznodzieja.
„Powinniśmy raz jeszcze odczytać tę lekcję historii, która tak nierozerwalnie łączy się ze św. Kingą - patronką samorządowców, lekcję o zbawiennej konsekwencji połączenia osobistej świętości ze społecznym zaangażowaniem”. „Rodzina, jako wspólnota życia i miłości, mimo kryzysu współczesnej rodziny, wciąż pozostaje największą tęsknotą człowieka, z jego potrzebą szczęśliwego życia rodzinnego. Poprzez rodzinę toczą się bowiem dzieje człowieka, dzieje zbawienia ludzkości. Dlatego w trosce duszpasterskiej Kościoła rodzina zawsze zajmowała i wciąż zajmuje czołowe miejsce. Tempo zmian współczesności, szeroka laicyzacja społeczeństw, ukazują coraz dobitniej potrzebę troski o rodzinę, o jej zaangażowanie wychowawcze i uświęcające” - powiedział abp.Marini.
Podkreślił, że kanonizując bł.Kingę, Jan Paweł II dał do naśladowania, tak Polsce jak i całemu Kościołowi przykład świętości życia chrześcijańskiego, aktualny na wszystkie czasy. Ale również sam Papież, pozostaje dla nas ojcem, przewodnikiem i przykładem - mówił gość z Rzymu.
Opowiedział również o swoim ostatnim spotkaniu z Papieżem:
„W Kaplicy Redemptoris Mater, w Pałacu Apostolskim w Watykanie, podziwiać można piękną ikonę Zmartwychwstania. Przedstawiono na niej Chrystusa, który pochyla się nad ludzkością pogrążoną w śmierci i chwytając za dłoń Adama i Ewę usiłuje dźwignąć ich ku życiu. Ikona ta przypomina mi Sługę Bożego Jana Pawła II. Widziałem Jana Pawła II po raz ostatni na dwa dni przed śmiercią. Ojciec Święty leżał na łóżku, oddychał z wielkim trudem i nie mógł mówić. Patrząc mi w oczy, uścisnął mocno i długo moją dłoń... jakby chciał powiedzieć: dziękuję, a przede wszystkim jakby chciał zapewnić mnie o swojej bliskości na zawsze. Tak, Jan Paweł II jest blisko nas wszystkich: jego dłoń nadal ściska moją dłoń; jego dłoń stale ściska dłoń każdej i każdego z was” - wspominał abp Marini.
Na zakończenie uroczystości abp Piero Marini przekazał na ręce ks.bpa Wiktora Skworca, dla diecezji tarnowskiej pamiątkę po Janie Pawle II - mitrę, której Papież używał od 1998 do 2003 roku w Środę Popielcową.
Uroczysta Eucharystia sprawowana 21 czerwca była kulminacyjnym punktem rocznicowych obchodów.
Imprezy towarzyszące
Już wcześniej zorganizowano wiele jubileuszowych, ciekawych imprez, tak artystycznych, jak również spotkań, odczytów i konferencji.
W tym miejscu chronologicznie wymienić należy:
- wykład z pokazem multimedialnym dra Przemysława Stanko z Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, na który w czwartek 4 czerwca zaprosiło Towarzystwo Miłośników Starego Sącza (współorganizator: I Liceum Ogólnokształcące im.Marii Skłodowskiej-Curie);
- na konferencję naukową zorganizowaną w „Domu Świętej Kingi” w dniu 5 czerwca, również z okazji 800-lecia zatwierdzenia Reguły franciszkańskiej zaprosili: Ksieni Klasztoru PP.Klarysek w Starym Sączu Matka Teresa Izworska, burmistrz Miasta i Gminy Starego Sącza Marian Cycoń i Robert Ślusarek - dyrektor Muzeum Okręgowego w Nowym Sączu;
- w dniach 13 - 15 czerwca Sądeckie Centrum Pielgrzymowania im.Jana Pawła II w Starym Sączu zorganizowało V Pielgrzymkę Rowerową Śladami Wizyt Jana Pawła II na trasie Częstochowa - Paśmiechy, Ciężkowice - Stary Sącz, w której wzięło udział 44 osoby.
W sobotę 13 czerwca odbyło się widowisko plenerowe „Kanonizacja bł.Kingi 16 czerwca 1999 roku w Starym Sączu”, którego bohaterami głównymi byli św. Kinga i Jan Paweł II. Akcji rozgrywała się na Trakcie Św. Kingi (wzdłuż murów obronnych klasztoru), przy Bramie Seklerskiej na Placu Św. Kingi oraz na dziedzińcu klasztoru. Obie postaci, zaprojektowane i wykonane przez autora całej scenografii Franciszka Palkę, poruszały się na szczudłach. W przemarszu towarzyszyli im inni szczudlarze - wszyscy w baśniowych maskach oraz zgromadzeni widzowie. Artyści i uczestnicząca w spektaklu starosądecka młodzież, przedstawiali sceny z życia Świętej i fragmenty legend z Nią związanych. Przedstawienie zrealizował Teatr „NORMA” z Krakowa, na zlecenie Centrum Kultury i Sztuki im. Ady Sari w Starym Sączu. Autorem scenariusza i reżyserem przedstawienia był Jerzy Hojda
14 czerwca w niedzielę, na scenie przy Ołtarzu Papieskim, odbył się jeden z czterech zorganizowanych w regionie z okazji „Święta Małopolski” i X rocznicy wizyty Jana Pawła II i kanonizacji bł.Kingi, koncertów jubileuszowych (Kraków, Młoszowa, Tarnów, Stary Sącz). Organizatorem koncertów było Małopolskie Centrum Kultury Sokół w Nowym Sączu. Małgorzata Broda z Instytutu Europa Karpat - prowadząca koncerty, była również autorką scenariusza i reżyserką. Partnerami organizatora koncertów były miasta, w których odbywały się występy. W programach jubileuszowych koncertów zaproponowano występy znakomitych twórców z różnorodnych obszarów kulturowych Małopolski. Do Starego Sącza zaproszeni zostali: kapela góralska „Świst”, łemkowski zespół folkowy „Serencza”, zespół muzyki żydowskiej „Di Galitzyaner Klezmorim” oraz Grzegorz Turnau z Piwnicy pod Baranami.
We wtorek 16 czerwca Powiatowa i Miejsko-Gminna Biblioteka Publiczna w Starym Sączu, Młodzieżowy Zespół Ewangelizacyjny „Pokolenie JPII” i Gminne Przedszkole w Starym Sączu zorganizowały w Domu Parafialnym spektakl poświecony pamięci Jana Pawła II pt.: „Nie lękajcie się być świętymi”
21 czerwca w ramach Diecezjalnego Festynu Rodzinny odbył się koncert Antoniny Krzysztoń oraz występy m.in.: zespołu regionalnego Lachy, chóru chłopięcego z Bazyliki Matki Boskiej Bolesnej w Limanowej i dziecięcego zespołu regionalnego Mała Helenka.
Wszystko w celu ...uświetnienia i uświęcenia. „Bracia i Siostry, nie lękajcie się chcieć świętości! Nie lękajcie się być świętymi! Uczyńcie kończący się wiek i nowe tysiąclecie erą ludzi świętych!” - mówił Jan Paweł II w swojej starosądeckiej homilii.
Uroczystości, obchody wydarzeń i jubileuszy z nimi związanych, służą odświeżaniu pamięci, przypomnieniu, przybliżeniu młodszym pokoleniom, służą pogłębieniu duchowości, wiary, nadziei i miłości.
Kolejne zwrotki pieśni przytoczonej na wstępie, niech będą hymnem wdzięczności za dar Świętej Kingi i sługi Bożego Jana Pawła II, za ich obecność wśród wielu pokoleń Starosądeczan:
„Bądź uwielbiony Panie Jezu Chryste,
Ty człowiekowi serce swoje dałeś,
Raczyłeś zawrzeć przymierze wieczyste
I do szczególnej miłości wezwałeś.
Bądź uwielbiony Duchu Święty Boże,
Za twoje dary i moc uświęcenia,
Że ludzkie serce rozśpiewać się może
Jak sanktuarium, hołdem uwielbienia.
Jolanta Czech