Śpiewajcie i radujcie się! Dzieciątko się narodziło w Betlejem
Treść
.
Śpiewajcie i radujcie się! Dzieciątko się narodziło w Betlejem
UŚWIĘCONA TO PRZEZ BOGA NOC
„Patrzcie, jak pierzchają cienie
Przyszło Boże Narodzenie…
Tu, gdzie na sianku spoczywa Dziecina
Wszystko się kończy i wszystko zaczyna.
Wigilia to wieczór, gdy jaśniej lśni rodzinna gwiazdka
Kiedy życzenia składamy bliskim przez biel opłatka…
Wszystko się ku nam przybliży i w zachwyceniu ukaże
Dawno zgubione radości, imiona drogie i twarze… (K.Wawrzyczek)
Narodziła nam się dobroć, ufne miłowanie
Nad stajenką światła obłok, spada z serca kamień (K.Szemiotek)
A mały Chrystus smutny w drzwi patrzy i czeka
By pośród czekających zobaczyć człowieka (J.Libert)
To nic, że śniegi wokół i chłodno w Betlejem
Bo kiedy przy opłotkach zastyga łza gorzka
Wnet nam gwiazda zaświeci, kolęda ogrzeje
I przygarnie do serca święta Matka Boska (K.Wawrzyczek).”
Utarło się już w zwyczaju, że wyczekujemy na święto Bożego Narodzenia jak na żadne inne w roku; może dlatego, że to najbardziej rodzinne ze świąt i szczególnie sercom bliskie? Z tęsknotą wspominamy wigilie naszego dzieciństwa, radośnie przeżywane w gronie rodzinnym, z mamą, ojcem, rodzeństwem i bliskimi. Mamy w pamięci niepowtarzalną atmosferę domu, tamtą krzątaninę przedświąteczną, wypatrywanie pierwszej gwiazdy, podniosły nastrój wieczoru, łamanie się opłatkiem i życzenia, spożywanie tradycyjnych potraw, śpiewanie kolęd i Pasterkę. Mijają lata, a w nas to wszystko trwa, nawet zapach igliwia i blask rozświetlonej choinki, a przede wszystkim pamięć czasu, w którym wszyscy starali się być lepsi, uśmiechali się, wybaczali, okazywali sobie wzajemną czułość i serdeczność.
.
.
.
To nie była tylko zdawkowa dobroć i uprzejmość, ani sentymentalno - romantyczne uniesienia. Nie była też jedynie tradycja kultywowana przez pokolenia przodków. Na głębię przeżyć, wpływała autentyczna pobożność i radość z odkrywania tej wielkiej tajemnicy, że sam Bóg przyszedł na nasz świat, nie zostawił nas samych, stał się człowiekiem, by rozjaśnić ciemności, otwierać serca, czynić wszystko lepsze i bardziej ludzkie, a przede wszystkim - na nowo rodzić się w nas. Snujemy miłe wspomnienia, ale na szczęście w polskiej mentalności, w przeżywaniu i świętowaniu Bożego Narodzenia nic się nie zmienia; tak było, jest i będzie. Uczestniczymy w nabożeństwach, radośnie przeżywamy Święta, kultywujemy tradycje, kochamy kolędy, staramy się żyć lepiej, otwierać swe serca dla Boga i ludzi. Cieszymy się obietnicą „nowego”, wzrastamy w wierze, nadziei i miłości.
Wysławiając Boże Narodzenie pozwólmy przemówić poezji; niech to będzie zarazem świąteczna uczta duchowa dla nas. (O autorze wierszy i poetyckiej inspiracji - wzmianka pod koniec.)
„Czemu sercom tak dobrze? Czy ta noc grudniowa
Tak nam rozjaśnia myśli, każe róść nadziei
Że spoglądamy w okna, wzruszeni, bez słowa
I jak na gościa czekamy na gwiazdę z Betlejem?
Ona wschodzi na niebie fioletowo modrym
Jasna jak uśmiech dziecka, cicha jak szept matki
I czujemy, jak w sercach zapala nam dobroć
Gdy idziemy łamać się wigilijnym opłatkiem…
Niechaj sercom tej nocy opłatek bieleje
Co z życzliwości wyrósł i z mozolnej pracy
Niech wszystkie drogi nasze zejdą się w Betlejem
Byśmy Jemu i sobie mogli w oczy patrzeć.
Wśród naszych ścieżek krętych, co do nikąd wiodą
Niech zakwitnie kolęda i białe Betlejem
A w nim ukryta w sianie maleńka dłoń Boga
Będzie gwiazdą przewodnią i znakiem nadziei...
Popatrz, jak gwiazdy wieszczą, że tak blisko jest Miłość
I światła znowu tyle dla mędrców i pasterzy
Tylko w stajence chłodno, serce w żłobie się skryło
Tak trudno je odnaleźć. Jeszcze trudniej uwierzyć.
Kiedy rodzi się Miłość, serce żarem płonie
Gdy ziemski padół płacze i tęskni za Niebem
Wyciągajmy do ludzi z życzeniami dłonie
A kolędą z Betlejem dzielmy się jak chlebem.”
Wszystkie cytowane teksty i fragmenty wierszy pochodzą z tomiku poezji ks.Kazimierza Wawrzyczki, zatytułowanego: „Nowe ślady na piasku”. (wyd. Księży Sercanów 2008). Niech życzeniom: „Wesołych Świąt Bożego Narodzenia” towarzyszy i to końcowe przesłanie poety:
W ten wieczór, gdy z kolędą spotkamy Anioła
Kiedy sercom zaświeci radość, jak świt srebrny
Życzmy sobie, abyśmy umieli na nowo pokochać
I byśmy tej Miłości zawsze byli wierni!
Zofia Gierczyk