Od Bonifacego VIII (1300 rok) do czasów nam współczesnych
Treść
.
Od Bonifacego VIII (1300 rok)
do czasów nam współczesnych
HISTORIA ZWYCZAJNYCH I NADZWYCZAJNYCH
LAT JUBILEUSZOWYCH
To temat ważny i tym aktualniejszy, że dobiega końca rok (8.XII 2015 - 20.XI 2016.) ogłoszony przez papieża Franciszka Nadzwyczajnym Rokiem Świętym Miłosierdzia Bożego. Mamy świadomość i szczęście uczestniczenia w tym ważnym wydarzeniu, czy jednak orientujemy się we wszystkim, co taki rok niesie? Czym właściwie jest Rok Jubileuszowy obchodzony w Kościele? Jaka jego natura i korzenie? Ile już takich lat odnotowało chrześcijaństwo i którzy papieże wpisali się w dzieje, jako ich inicjatorzy i organizatorzy?
Wychodząc naprzeciw potrzebom, częściowego choćby, uzupełnienia wiedzy w tym zakresie, publikujemy informacje zaczerpnięte z materiału źródłowego Bazyliki św. Piotra w Watykanie. Dowiadujemy się z nich, że Rok Jubileuszowy zrodził się w czasach biblijnych; obchodzony przez lud Izraela co 50 lat, jako czas pojednania dla wszystkich, w którym to należało odbudować dobre relacje z Bogiem, bliźnim i całym stworzeniem; darować długi, pomagać najbiedniejszym, naprawiać relacje. Ma on także swoje korzenie w praktyce pielgrzymek do różnych miejsc świętych, w szczególności do Rzymu.
Rok Święty rozpoczyna się zawsze rytem otwarcia Bramy Świętej, a jej przekroczeniu towarzyszy prośba do Boga o łaskę przejścia przez nią z modlitwą, uzyskując przebaczenie, odpuszczenie i darowanie grzechów, czyli odnowę wewnętrzną pozwalającą rozpocząć na nowo życie według praw Ewangelii. Przez Święte Wrota Lud Boży wkracza do miejsca, gdzie jednoczy się z Bogiem. Otrzymuje również możliwość pogłębienia wiary oraz zaangażowania się na nowo w życie przez osobiste świadectwo chrześcijańskie.
W średniowieczu Kościół powrócił do tradycji obchodzenia co pół wieku lat jubileuszowych, zapoczątkował ją, u progu roku rozpoczynającego nowe stulecie, w 1300. roku papież Bonifacy VIII; decyzją kolejnych papieży odstępy czasowe skrócono do 25 lat. Ostatni regularny jubileusz obchodzono w roku 2000. Lata święte ogłaszano też ze specjalnych okazji poza wyznaczonymi okresami. Rok 1933 papież Pius XI ogłosił świętym dla przypomnienia 1900. rocznicy zbawczej śmierci Chrystusa, w roku 1983. z inicjatywy Jana Pawła II obchodzono Jubileusz z okazji 1950. rocznicy tego wydarzenia. Rok 2008 z inicjatywy papieża Benedykta XVI obchodzony był jako Rok św. Pawła w drugie millenium od narodzin. Od 1300 do 2000 roku papieże Kościoła ogłosili 26 Lat jubileuszowych. Oto chronologiczny ich wykaz, czyli:
ZWYCZAJNE JUBILEUSZE I ICH INICJATORZY
22.II - 25.XII 1300 Bonifacy VIII (przezorny, pełen nowych idei, silny charakterem papież, swoją bullą „Privilegium” wprowadził zwyczaj roku jubileuszowego, ogłosił odpust za wszystkie grzechy, a co szczególnie ważne, zwrócił uwagę wszystkich wiernych na Rzym, stolicę świata, „miejsce święte, gdzie zasiada na tronie następca wielkiego Piotra.”)
.
Bonifacy VIII
.
1350 - Klemens VI (Jubileusz został ogłoszony i celebrowany bez obecności papieża w Rzymie; siedzibę papiestwa przeniesiono do Avinionu.)
1400 - Bonifacy IX. (To czasy schizmy, wybrany poza Rzymem papież Urban VI nie cieszył się poparciem, ogłosił wprawdzie nowy Jubileusz, ale nie doczekał go. Jego następca, 36-letni, roztropny, uprzejmy Bonifacy IX, w związku z przełomem wieku, ogłosił nowy Jubileusz na 1400 rok.)
1423 - Marcin V (Po okresie schizmy, gdy Kościół miał 3 papieży, Sobór w Konstancji wybrał kard. Ottona Colonnę - Marcina V, wielkiego reformatora. Rozpoczął okres rozkwitu Rzymu, zreformował Kurię, wprowadził dyscyplinę moralną kleru, odnowił zakony, bazylikę, sprowadził artystów, Rzym ogłosił siedzibą papiestwa, ogłosił nowy Jubileusz…)
1450 - Mikołaj V (posiadał wybitne dary umysłu i serca, skromny, dobroduszny, człowiek kultury i pokoju, nauki i sztuki. Delikatnej budowy i słabego zdrowia podkreślał rolę łaski miłosierdzia Bożego, był wzorem dla wszystkich. Ogłosił Rok Jubileuszowy, który nazwano Złotym, ogromne rzesze wiernych przybywały do Rzymu, w tym wielu królów i książąt, wśród nich i święci: Katarzyna z Bolonii i Rita z Cascii.)
1475 - Sykstus IV. (Po przedwczesnej - w 53 roku życia - śmierci Pawła II, wybrano franciszkanina z Savony, znamienitego teologa o głębokiej wiedzy, człowieka kultury, odnowiciela miasta; m.in. wybudował Kaplicę Sykstyńską. Po raz pierwszy nowy rok jubileuszowy nazwano Rokiem Świętym i odtąd postanowiono celebrować go co 25 lat. Niestety, wylew Tybru i epidemie ograniczyły ilość uczestników.)
1500 - Aleksander VI (w trudnych, ostatnich latach średniowiecza, nie bardzo sobie radził; ogłosił jednak Rok Święty, kilka bulli dotyczących go, ustanowił ceremoniał do dziś stosowany; ujawnił ducha pobożności i odnowy.)
1525 - Klemens VII (pontyfikat ciężkich i nieszczęśliwych wydarzeń dla Kościola: ruch reformatorski, luteranizm, kalwinizm, spory religijne, oderwanie się krajów niemieckich od Rzymu. Ogłosił Rok Święty, ale niska była frekwencja wiernych.)
1550 - Juliusz III. (Dziesiąty z kolei Jubileusz ogłosił papież Paweł III, ale niespodziewanie zmarł i dopiero jego następca, tuż po koronacji otworzył Rok Święty. Pełna przepychu ceremonia zwiastowała czas odrodzenia katolickiego; czas Ignacego Loyoli i Arcybractwa Trójcy św.)
1575 - Grzegorz XIII (czwarty z kolei Jubileusz obchodzony w XVI w. był jednym z najlepiej celebrowanych, stał się przeogromną manifestacją wiary i pobożności. Pałace i kościoły otrzymały nowy blask; wzrasta kopuła Michała Anioła nad bazyliką św.Piotra. Papież daje wzór wiary i pokuty, wydaje dwie bulle, ogłaszając Rok Święty.)
1600 - Klemens VIII (bullą ogłasza, po 7 latach pontyfikatu, Rok Święty przełomu wieków. Daje przykład pobożności, mimo chorób cichy, inteligentny, skromny człowiek poświęca się bez granic miłosierdziu wyświadczanemu pielgrzymom. Pokrywa koszty ich pobytu, gości na swój koszt biskupów i kapłanów, sprawia, że ogromne tłumy ludzi wzięły udział w celebracji Roku.
1625 - Urban VIII (napływ ludzi do Rzymu ogromny, klimat baroku każe bardziej widowiskowo niż pobożnie uczestniczyć; świątynie przypominają teatry o charakterze niereligijnym, ceremonie są bardzo rozbudowane. Jednak pobożność cudzoziemców zaskakuje podobnie jak przykład papieża, który pieszo idzie usługiwać pielgrzymom w szpitalu, w konfesjonale i rozdziela wielkie jałmużny.)
1650 - Innocenty X. (Bullą ogłasza Rok Święty dużo czasu poświęcając na wyjątkowo uroczystą celebrację, pełną przepychu i barokowych naleciałości. Ulegając wpływom rodzinnych manipulacji i ambicji, traci w oczach wiernych i podważa swój autorytet.
1675 - Klemens X. (wybrany papieżem w wieku 80 lat, mimo podeszłego wieku bardzo zaangażował się w przygotowania i celebrację nowego Roku Świętego ogłoszonego bullą. Zapraszał wiernych z dużą skutecznością odzewu, odnawiał i upiększał Rzym; Wystrój bazyliki powierzył artystom, dzięki którym miasto osiągnęło szczyty swej monumentalnej wspaniałości; należeli do nich: Bernini, Carlo Fontana, Francesco Borromini. Warto też wspomnieć, że Klemens X wspierał hetmana Jana Sobieskiego w walce z Turkami.)
1700 - Innocenty XII, Klemens XI. (Innocenty XII mimo bardzo podeszłego wieku, (miał 86 lat w chwili wyboru) i złego stanu zdrowia, bardzo się udzielał, ogłosił Rok Święty, wspomagał biednych, uduchowiał; zmarł jednak przed końcem Jubileuszu i konklawe wybrało Klemensa XI , który dokończył dzieła.)
1725 - Benedykt XIII. (dominikanin, kard. Vincezo Maria Orsini, prawy i święty człowiek, surowy dla siebie i dla innych; pełnił dzieła miłosierdzia, ogłosił Rok Święty bullą i zaprosił do celebrowania w duchu pokuty i modlitwy. Zakazał na ten rok wszystkich świeckich zabaw, balów i karnawału; nawiedzał bazyliki, więzienia, umywał nogi biednym. Synod biskupi na Lateranie ustalił normy życia religijnego i kościelnego. Przybylo do Rzymu 370 niewolników wykupionych w Tunezji…)
1750 - Benedykt XIV (Prawie przez 10 lat pontyfikatu w duchu surowej pobożności czynił przygotowania do Jubileuszu. Wydał wiele dokumentów o sposobie celebracji; zalecał, by wszystko, co zbyt teatralne usunąć z liturgii, przywrócić godność rytom liturgicznym i śpiewowi kościelnemu. Spowiedź, pokutę, rekolekcje, oczyszczenie obyczajowe i moralne uczynił warunkami przebaczenia za grzechy. Zarządził katechezę i rekolekcje w 14 kościołach miasta, wybrał najlepszych katechistów, ze słynnym bratem Leonardo da Porto Maurizio na czele; sam papież również bardzo się udzielał. Uważa się, że Rok Święty 1750 był wspaniale celebrowany i obchodzony, dając dobre świadectwo tym, którzy przybyli do Rzymu.)
1775 - Klemens XIV - Pius VI. (Przy organizowaniu dziewiętnastego Roku Świętego pracowali dwaj papieże Klemens XIV, franciszkanin, ojciec ubogich, kochający pokój. W 1774 r. bullą ogłosił ten Jubileusz, nie otworzył go jednak wskutek przedwczesnej śmierci. Nie dana mu była ta radość, na dodatek doznał bólu z powodu rozwiązania Towarzystwa Jezusowego, zniesienia jezuitów. Po 137 dniach konklawe wybrano Piusa VI, który bardzo szybko opublikował bullę Klemensa XIV i ogłosił Rok Święty. Ogromna ilość pielgrzymów przybyła do miasta, był to ostatni Jubileusz wieku, przed zbliżającą się rewolucją francuską i rozruchami w Italii.)
1825 - Leon XII (Ze względu na niepewną sytuację Europy i Kościoła, związaną z wojnami, Pius VII nie mógł celebrować Roku Świętego 1800. Również w 1825 wydawało się to niemożliwe, jednak, pełen optymizmu i hartu ducha papież Leon XII ogłosił bullą Jubileusz. Niestety, liczba przybyłych pielgrzymów nie była tak duża jak oczekiwano.)
1875 - Pius IX. (Podczas prawie 32 lat pełnienia pontyfikatu mógłby dwa razy celebrować Jubileusz, w 1850. I w 1875 roku, ale niestety nie ogłosił żadnego z nich. W związku z proklamacją Republiki Rzymskiej w 1848 roku musiał opuścić Rzym, nie mógł celebrować, udzielił jedynie odpustu jubileuszowego przed uroczystością ss. Piotra i Pawła. Jubileusz 1875 uważano jednak za prawdziwy, choć nie miał on tradycyjnie uroczystego przebiegu. Uwięziony w Watykanie papież Pius IX wykazał się dużą odwagą ogłaszając i promulgując na cały rok 1875. powszechny i najwyższy Jubileusz, rozszerzając go na cały świat. Wierni z wielu krajów dzięki temu przybywali w zorganizowanych pielgrzymkach, wykazując solidarność z papieżem.)
1900 - Leon XIII. (Pełnił 25 - letni pontyfikat w trudnym czasie, gdy władza ziemska Kościoła praktycznie nie istniała. Jednak dzięki mądremu kierownictwu papieża, jego inteligencji i głębokiej kulturze filozoficzno - humanistycznej, prestiż Kościoła i Stolicy Apostolskiej wzrósł prawie w każdym kraju. Sędziwy papież cieszył się miłością i szacunkiem, uroczyście obchodzono jego rocznice, m.in. 1900 r. dziewięćdziesiątą rocznicę urodzin. Ogłosił bullą nowy Jubileusz na rok 1900 i wywyższył Rzym jako miasto przeznaczone do pełnienia centrum wiary chrześcijańskiej.)
1925 - Pius XI. (Prefekt bibliotek, m.in. Biblioteki Watykańskiej; nuncjusz watykański w Polsce, abp Mediolanu. W bulli zapowiadającej nowy Jubileusz na rok 1925 podkreślał ważność indywidualnego uświęcenia każdego z wiernych oraz braterstwa ludów wszystkich narodów katolickich. Kładł nacisk na wybitnie misyjny charakter i uniwersalność Kościoła. W przededniu zakończenia Jubileuszu ustanowił liturgiczne święto Chrystusa Króla, jako trwałą pamiątkę tego Roku Świętego. Do Rzymu przybył wtedy ok. 600 tysięcy pielgrzymów.) Pius XI ogłosił jeszcze jeden, tym razem nadzwyczajny Rok Święty 1933 - Jubileusz Odkupienia, jako pobożne i wdzięczne wspomnienie cudownego dzieła Odkupienia, od którego zaczęło się prawdziwe odrodzenie świata, nowa era ludzkości. W tym Roku miała miejsce m.in. kanonizacja św. Jana Bosco z udziałem ok. 300 tysięcy wiernych.
1950 - Pius XII. („Anielski wygląd i miłe rysy jego osoby jeszcze bardziej czyniły godnymi podziwu nadzwyczajną inteligencję i wspaniałą dobroć prawdziwie apostolskiego serca”. Z ochotą przebywał wśród ludzi; jego audiencje przyciągały do Rzymu pielgrzymów z całego świata. Przez swoje encykliki i przesłania nauczał sprawiedliwości społecznej i miłości braterskiej. Prowadził ludzkość do pokoju, miłosierdziem ogarniał wszystkich. 26.V 1949 bullą ogłosił Rok Święty, zapraszając do przebaczenia, do braterstwa i pokoju między narodami. Do Rzymu przybyło ponad 3 miliony pielgrzymów. Szczytem Roku było ogłoszenie na placu św. Piotra dnia 1.XI 1950 r. dogmatu: O Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.)
1975 - Paweł VI. (Już w 1973 r. zapowiedział zwołanie kolejnego Jubileuszu pragnąc pomóc człowiekowi osiągnąć wewnętrzną odnowę przez pojednanie we wspólnocie Kościoła, w społeczeństwie, w polityce i w relacjach ekumenicznych. Nowością, wprowadzoną przez papieża Pawła VI, było to, że odtąd jubileuszowe obchody rzymskie poprzedzać miały celebracje w Kościele lokalnym. Po raz pierwszy około miliard osób na wszystkich kontynentach uczestniczyło w uroczystości transmitowanej z bazyliki św.Piotra. Rok Święty ogłoszony bullą „Apostolorum limina” zgromadził również w Rzymie ogromny tłum wiernych pochodzących z wszystkich krajów świata.)
2000 - Jan Paweł II. (Dwudziesty rok pontyfikatu, 1997-98 już przebiegał pod znakiem przygotowań do Wielkiego Jubileuszu celebrującego pamiątkę przyjścia Pana Jezusa na ziemię. 29.XI 1998 została wydana bulla „Incarnationes mysterium”, „ Tajemnica wcielenia”, ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000, a 24.XII 1999 Jan Paweł II zainaugurował obchody, które poprzedził rachunek sumienia całego Kościoła i własny papieża. W trakcie obchodów miały miejsce liczne spotkania, Kościół dokonał „ oczyszczenia pamięci”. W tym czasie odbyły się również: 47. Międzynarodowy Kongres Maryjno-Mariologiczny, Światowe Dni Młodzieży oraz liczne pielgrzymki narodowe i jubileusze.)
Trzej ostatni papieże ogłaszali w różnych okresach nadzwyczajne, specjalne lata poświęcone różnym dziedzinom życia duchowego i kościelnego, aż pięć takich zainicjował Jan Paweł II. Rozpoczął od roku 1983, w którym mijało 1950 lat od Odkupienia. Cały rok papież postanowił poświęcić celebracji tego wielkiego misterium, aby przeniknęło ono do głębi myśli i dzieła Kościoła. Główna myśł Jubileuszu Odkupienia została zamieniona w program na przyszłość dla całego ludu Bożego wezwaniem papieskim: „Otwórzcie zatem Chrystusowi drzwi naszych trudnych czasów, naszej pełnej kontrastów cywilizacji, pozwalając Mu wszczepić w nią Odkupienie i cywilizację miłości.”
Pozostałe nadzwyczajne Jubileusze ogłoszone przez Jana Pawła II to: Rok Maryjny (7.VI 1987 - 15.XII 1988), Rok Rodziny (26.XII 1993 - 30.XII 1994), Rok Różańca (16.X 2002 - 31.X 2003), Rok Eucharystii (17.X 2004 - 23.X 2005).
Nadzwyczajne Jubileusze zainicjowane przez papieża Benedykta XVI to: Rok św. Pawła ( 28 VI 2008 - 29 VI 2009), Rok Kapłański (19.VI 2009 - 11.VI 2010), i Rok Wiary (11.X 2012 - 24.XI 2013).
Papież Franciszek ogłosił Rok Życia Konsekrowanego (30.I 2014 - 2.II 2016 i obecnie kończący się Rok Święty Miłosierdzia Bożego.
1350 - Klemens VI (Jubileusz został ogłoszony i celebrowany bez obecności papieża w Rzymie; siedzibę papiestwa przeniesiono do Avinionu.)
1400 - Bonifacy IX. (To czasy schizmy, wybrany poza Rzymem papież Urban VI nie cieszył się poparciem, ogłosił wprawdzie nowy Jubileusz, ale nie doczekał go. Jego następca, 36-letni, roztropny, uprzejmy Bonifacy IX, w związku z przełomem wieku, ogłosił nowy Jubileusz na 1400 rok.)
1423 - Marcin V (Po okresie schizmy, gdy Kościół miał 3 papieży, Sobór w Konstancji wybrał kard. Ottona Colonnę - Marcina V, wielkiego reformatora. Rozpoczął okres rozkwitu Rzymu, zreformował Kurię, wprowadził dyscyplinę moralną kleru, odnowił zakony, bazylikę, sprowadził artystów, Rzym ogłosił siedzibą papiestwa, ogłosił nowy Jubileusz…)
1450 - Mikołaj V (posiadał wybitne dary umysłu i serca, skromny, dobroduszny, człowiek kultury i pokoju, nauki i sztuki. Delikatnej budowy i słabego zdrowia podkreślał rolę łaski miłosierdzia Bożego, był wzorem dla wszystkich. Ogłosił Rok Jubileuszowy, który nazwano Złotym, ogromne rzesze wiernych przybywały do Rzymu, w tym wielu królów i książąt, wśród nich i święci: Katarzyna z Bolonii i Rita z Cascii.)
1475 - Sykstus IV. (Po przedwczesnej - w 53 roku życia - śmierci Pawła II, wybrano franciszkanina z Savony, znamienitego teologa o głębokiej wiedzy, człowieka kultury, odnowiciela miasta; m.in. wybudował Kaplicę Sykstyńską. Po raz pierwszy nowy rok jubileuszowy nazwano Rokiem Świętym i odtąd postanowiono celebrować go co 25 lat. Niestety, wylew Tybru i epidemie ograniczyły ilość uczestników.)
1500 - Aleksander VI (w trudnych, ostatnich latach średniowiecza, nie bardzo sobie radził; ogłosił jednak Rok Święty, kilka bulli dotyczących go, ustanowił ceremoniał do dziś stosowany; ujawnił ducha pobożności i odnowy.)
1525 - Klemens VII (pontyfikat ciężkich i nieszczęśliwych wydarzeń dla Kościola: ruch reformatorski, luteranizm, kalwinizm, spory religijne, oderwanie się krajów niemieckich od Rzymu. Ogłosił Rok Święty, ale niska była frekwencja wiernych.)
1550 - Juliusz III. (Dziesiąty z kolei Jubileusz ogłosił papież Paweł III, ale niespodziewanie zmarł i dopiero jego następca, tuż po koronacji otworzył Rok Święty. Pełna przepychu ceremonia zwiastowała czas odrodzenia katolickiego; czas Ignacego Loyoli i Arcybractwa Trójcy św.)
1575 - Grzegorz XIII (czwarty z kolei Jubileusz obchodzony w XVI w. był jednym z najlepiej celebrowanych, stał się przeogromną manifestacją wiary i pobożności. Pałace i kościoły otrzymały nowy blask; wzrasta kopuła Michała Anioła nad bazyliką św.Piotra. Papież daje wzór wiary i pokuty, wydaje dwie bulle, ogłaszając Rok Święty.)
1600 - Klemens VIII (bullą ogłasza, po 7 latach pontyfikatu, Rok Święty przełomu wieków. Daje przykład pobożności, mimo chorób cichy, inteligentny, skromny człowiek poświęca się bez granic miłosierdziu wyświadczanemu pielgrzymom. Pokrywa koszty ich pobytu, gości na swój koszt biskupów i kapłanów, sprawia, że ogromne tłumy ludzi wzięły udział w celebracji Roku.
1625 - Urban VIII (napływ ludzi do Rzymu ogromny, klimat baroku każe bardziej widowiskowo niż pobożnie uczestniczyć; świątynie przypominają teatry o charakterze niereligijnym, ceremonie są bardzo rozbudowane. Jednak pobożność cudzoziemców zaskakuje podobnie jak przykład papieża, który pieszo idzie usługiwać pielgrzymom w szpitalu, w konfesjonale i rozdziela wielkie jałmużny.)
1650 - Innocenty X. (Bullą ogłasza Rok Święty dużo czasu poświęcając na wyjątkowo uroczystą celebrację, pełną przepychu i barokowych naleciałości. Ulegając wpływom rodzinnych manipulacji i ambicji, traci w oczach wiernych i podważa swój autorytet.
1675 - Klemens X. (wybrany papieżem w wieku 80 lat, mimo podeszłego wieku bardzo zaangażował się w przygotowania i celebrację nowego Roku Świętego ogłoszonego bullą. Zapraszał wiernych z dużą skutecznością odzewu, odnawiał i upiększał Rzym; Wystrój bazyliki powierzył artystom, dzięki którym miasto osiągnęło szczyty swej monumentalnej wspaniałości; należeli do nich: Bernini, Carlo Fontana, Francesco Borromini. Warto też wspomnieć, że Klemens X wspierał hetmana Jana Sobieskiego w walce z Turkami.)
1700 - Innocenty XII, Klemens XI. (Innocenty XII mimo bardzo podeszłego wieku, (miał 86 lat w chwili wyboru) i złego stanu zdrowia, bardzo się udzielał, ogłosił Rok Święty, wspomagał biednych, uduchowiał; zmarł jednak przed końcem Jubileuszu i konklawe wybrało Klemensa XI , który dokończył dzieła.)
1725 - Benedykt XIII. (dominikanin, kard. Vincezo Maria Orsini, prawy i święty człowiek, surowy dla siebie i dla innych; pełnił dzieła miłosierdzia, ogłosił Rok Święty bullą i zaprosił do celebrowania w duchu pokuty i modlitwy. Zakazał na ten rok wszystkich świeckich zabaw, balów i karnawału; nawiedzał bazyliki, więzienia, umywał nogi biednym. Synod biskupi na Lateranie ustalił normy życia religijnego i kościelnego. Przybylo do Rzymu 370 niewolników wykupionych w Tunezji…)
1750 - Benedykt XIV (Prawie przez 10 lat pontyfikatu w duchu surowej pobożności czynił przygotowania do Jubileuszu. Wydał wiele dokumentów o sposobie celebracji; zalecał, by wszystko, co zbyt teatralne usunąć z liturgii, przywrócić godność rytom liturgicznym i śpiewowi kościelnemu. Spowiedź, pokutę, rekolekcje, oczyszczenie obyczajowe i moralne uczynił warunkami przebaczenia za grzechy. Zarządził katechezę i rekolekcje w 14 kościołach miasta, wybrał najlepszych katechistów, ze słynnym bratem Leonardo da Porto Maurizio na czele; sam papież również bardzo się udzielał. Uważa się, że Rok Święty 1750 był wspaniale celebrowany i obchodzony, dając dobre świadectwo tym, którzy przybyli do Rzymu.)
1775 - Klemens XIV - Pius VI. (Przy organizowaniu dziewiętnastego Roku Świętego pracowali dwaj papieże Klemens XIV, franciszkanin, ojciec ubogich, kochający pokój. W 1774 r. bullą ogłosił ten Jubileusz, nie otworzył go jednak wskutek przedwczesnej śmierci. Nie dana mu była ta radość, na dodatek doznał bólu z powodu rozwiązania Towarzystwa Jezusowego, zniesienia jezuitów. Po 137 dniach konklawe wybrano Piusa VI, który bardzo szybko opublikował bullę Klemensa XIV i ogłosił Rok Święty. Ogromna ilość pielgrzymów przybyła do miasta, był to ostatni Jubileusz wieku, przed zbliżającą się rewolucją francuską i rozruchami w Italii.)
1825 - Leon XII (Ze względu na niepewną sytuację Europy i Kościoła, związaną z wojnami, Pius VII nie mógł celebrować Roku Świętego 1800. Również w 1825 wydawało się to niemożliwe, jednak, pełen optymizmu i hartu ducha papież Leon XII ogłosił bullą Jubileusz. Niestety, liczba przybyłych pielgrzymów nie była tak duża jak oczekiwano.)
1875 - Pius IX. (Podczas prawie 32 lat pełnienia pontyfikatu mógłby dwa razy celebrować Jubileusz, w 1850. I w 1875 roku, ale niestety nie ogłosił żadnego z nich. W związku z proklamacją Republiki Rzymskiej w 1848 roku musiał opuścić Rzym, nie mógł celebrować, udzielił jedynie odpustu jubileuszowego przed uroczystością ss. Piotra i Pawła. Jubileusz 1875 uważano jednak za prawdziwy, choć nie miał on tradycyjnie uroczystego przebiegu. Uwięziony w Watykanie papież Pius IX wykazał się dużą odwagą ogłaszając i promulgując na cały rok 1875. powszechny i najwyższy Jubileusz, rozszerzając go na cały świat. Wierni z wielu krajów dzięki temu przybywali w zorganizowanych pielgrzymkach, wykazując solidarność z papieżem.)
1900 - Leon XIII. (Pełnił 25 - letni pontyfikat w trudnym czasie, gdy władza ziemska Kościoła praktycznie nie istniała. Jednak dzięki mądremu kierownictwu papieża, jego inteligencji i głębokiej kulturze filozoficzno - humanistycznej, prestiż Kościoła i Stolicy Apostolskiej wzrósł prawie w każdym kraju. Sędziwy papież cieszył się miłością i szacunkiem, uroczyście obchodzono jego rocznice, m.in. 1900 r. dziewięćdziesiątą rocznicę urodzin. Ogłosił bullą nowy Jubileusz na rok 1900 i wywyższył Rzym jako miasto przeznaczone do pełnienia centrum wiary chrześcijańskiej.)
1925 - Pius XI. (Prefekt bibliotek, m.in. Biblioteki Watykańskiej; nuncjusz watykański w Polsce, abp Mediolanu. W bulli zapowiadającej nowy Jubileusz na rok 1925 podkreślał ważność indywidualnego uświęcenia każdego z wiernych oraz braterstwa ludów wszystkich narodów katolickich. Kładł nacisk na wybitnie misyjny charakter i uniwersalność Kościoła. W przededniu zakończenia Jubileuszu ustanowił liturgiczne święto Chrystusa Króla, jako trwałą pamiątkę tego Roku Świętego. Do Rzymu przybył wtedy ok. 600 tysięcy pielgrzymów.) Pius XI ogłosił jeszcze jeden, tym razem nadzwyczajny Rok Święty 1933 - Jubileusz Odkupienia, jako pobożne i wdzięczne wspomnienie cudownego dzieła Odkupienia, od którego zaczęło się prawdziwe odrodzenie świata, nowa era ludzkości. W tym Roku miała miejsce m.in. kanonizacja św. Jana Bosco z udziałem ok. 300 tysięcy wiernych.
1950 - Pius XII. („Anielski wygląd i miłe rysy jego osoby jeszcze bardziej czyniły godnymi podziwu nadzwyczajną inteligencję i wspaniałą dobroć prawdziwie apostolskiego serca”. Z ochotą przebywał wśród ludzi; jego audiencje przyciągały do Rzymu pielgrzymów z całego świata. Przez swoje encykliki i przesłania nauczał sprawiedliwości społecznej i miłości braterskiej. Prowadził ludzkość do pokoju, miłosierdziem ogarniał wszystkich. 26.V 1949 bullą ogłosił Rok Święty, zapraszając do przebaczenia, do braterstwa i pokoju między narodami. Do Rzymu przybyło ponad 3 miliony pielgrzymów. Szczytem Roku było ogłoszenie na placu św. Piotra dnia 1.XI 1950 r. dogmatu: O Wniebowzięciu Najświętszej Maryi Panny.)
1975 - Paweł VI. (Już w 1973 r. zapowiedział zwołanie kolejnego Jubileuszu pragnąc pomóc człowiekowi osiągnąć wewnętrzną odnowę przez pojednanie we wspólnocie Kościoła, w społeczeństwie, w polityce i w relacjach ekumenicznych. Nowością, wprowadzoną przez papieża Pawła VI, było to, że odtąd jubileuszowe obchody rzymskie poprzedzać miały celebracje w Kościele lokalnym. Po raz pierwszy około miliard osób na wszystkich kontynentach uczestniczyło w uroczystości transmitowanej z bazyliki św.Piotra. Rok Święty ogłoszony bullą „Apostolorum limina” zgromadził również w Rzymie ogromny tłum wiernych pochodzących z wszystkich krajów świata.)
2000 - Jan Paweł II. (Dwudziesty rok pontyfikatu, 1997-98 już przebiegał pod znakiem przygotowań do Wielkiego Jubileuszu celebrującego pamiątkę przyjścia Pana Jezusa na ziemię. 29.XI 1998 została wydana bulla „Incarnationes mysterium”, „ Tajemnica wcielenia”, ogłaszająca Wielki Jubileusz Roku 2000, a 24.XII 1999 Jan Paweł II zainaugurował obchody, które poprzedził rachunek sumienia całego Kościoła i własny papieża. W trakcie obchodów miały miejsce liczne spotkania, Kościół dokonał „ oczyszczenia pamięci”. W tym czasie odbyły się również: 47. Międzynarodowy Kongres Maryjno-Mariologiczny, Światowe Dni Młodzieży oraz liczne pielgrzymki narodowe i jubileusze.)
Trzej ostatni papieże ogłaszali w różnych okresach nadzwyczajne, specjalne lata poświęcone różnym dziedzinom życia duchowego i kościelnego, aż pięć takich zainicjował Jan Paweł II. Rozpoczął od roku 1983, w którym mijało 1950 lat od Odkupienia. Cały rok papież postanowił poświęcić celebracji tego wielkiego misterium, aby przeniknęło ono do głębi myśli i dzieła Kościoła. Główna myśł Jubileuszu Odkupienia została zamieniona w program na przyszłość dla całego ludu Bożego wezwaniem papieskim: „Otwórzcie zatem Chrystusowi drzwi naszych trudnych czasów, naszej pełnej kontrastów cywilizacji, pozwalając Mu wszczepić w nią Odkupienie i cywilizację miłości.”
Pozostałe nadzwyczajne Jubileusze ogłoszone przez Jana Pawła II to: Rok Maryjny (7.VI 1987 - 15.XII 1988), Rok Rodziny (26.XII 1993 - 30.XII 1994), Rok Różańca (16.X 2002 - 31.X 2003), Rok Eucharystii (17.X 2004 - 23.X 2005).
Nadzwyczajne Jubileusze zainicjowane przez papieża Benedykta XVI to: Rok św. Pawła ( 28 VI 2008 - 29 VI 2009), Rok Kapłański (19.VI 2009 - 11.VI 2010), i Rok Wiary (11.X 2012 - 24.XI 2013).
Papież Franciszek ogłosił Rok Życia Konsekrowanego (30.I 2014 - 2.II 2016 i obecnie kończący się Rok Święty Miłosierdzia Bożego.
Oprac. Zofia Gierczyk
Źródło: Kardynał Virgilio Noe, Brama Święta, ATS Italia Editrice, Vaticana