Obchody 224 rocznicy uchwalenia Konstytucji 3 Maja (1791-2015)
Treść
.
OBCHODY 224 ROCZNICY
UCHWALENIA KONSTYTUCJI 3 MAJA
UCHWALENIA KONSTYTUCJI 3 MAJA
(1791 - 2015)
Jako pierwsza w Europie, a druga, po amerykańskiej, na świecie ta ustawa zasadnicza rozsławiła Polskę i zawsze stanowić będzie punkt odniesienia i dumy Polaków. Przyczyniła się do uzdrowienia i umocnienia naszej państwowości, wyeliminowania wpływu obcych mocarstw, do podtrzymywania dążeń niepodległościowych i stworzenia sprawiedliwego społeczeństwa. Z datą jej uchwalenia wiążą się również takie wydarzenia naszej historii, jak: obrona Jasnej Góry przed Szwedami, Śluby króla Jana Kazimierza i powierzenie królestwa Matce Bożej. Kult Królowej Polski jest bardzo stary, świadczy o tym „Bogurodzica”, najstarsza polska pieśń religijna, która przez wieki pełniła rolę hymnu narodowego. To wszystko sprawia, że świętowanie trzeciomajowe ma w naszym kraju podwójnie uroczysty charakter, jako państwowe i religijne zarazem.
Program starosądeckich gminnych obchodów 224 rocznicy uchwalenia Konstytucji przewidywał prawie całodzienne uroczystości. Rozpoczął je o godz. 10 przemarsz spod kina „Sokół” na Rynek (z pocztami sztandarowymi, przy wtórze Miejskiej Orkiestry Dętej), przedstawicieli władz samorządowych, jednostek OSP, harcerzy, nauczycieli, uczniów i licznie przybyłych mieszkańców. Po wciągnięciu przez harcerzy flagi Polski na maszt i odegraniu hymnu państwowego, pochód ruszył w kierunku Klasztoru Sióstr Klarysek, na dziedzińcu którego, przy ołtarzu polowym, miał mieć miejsce centralny punkt obchodów - Msza Święta w intencji Ojczyzny. W programie dalszych uroczystości znalazły się: popołudniowe widowisko o charakterze patriotycznym; „Witaj Majowa Jutrzenko”, a wieczorem, w kościele pw. św.Elżbiety Węgierskiej, koncert chóru PETITS CHANTEURS z Francji. Relacje z przebiegu ostatnich trzech wydarzeń patriotyczno-religijnych przedstawimy nieco szerzej, (dla orientacji zainteresowanym, którym Ojczyzna - Matką, a osobiście nie mogli w tym dniu wspólnie świętować). Zaczniemy od nabożeństwa, które stało się kulminacją obchodów rocznicowych i od bardzo ważnego przesłania Biskupa Tarnowskiego skierowanego do diecezjan.
MSZA ŚWIĘTA W INTENCJI OJCZYZNY
.
.
Przez samo już usytuowanie w miejscu tak nam drogim i tak historycznym, jak Klasztor ufundowany przez św. Kingę, nabierała wymiaru wyjątkowości. Obecność wielkiej rzeszy wiernych, zaangażowanych emocjonalnie, wspaniała słoneczna pogoda, piękna oprawa liturgiczna, współtworzona przez starosądecką orkiestrę miejską i chór dziecięcy z francuskiego miasta Lambres-lez-Douai, a przede wszystkim głęboka duchowość i i akcenty patriotyczne budowane przez przewodzącego liturgii księdza Pawła Gruszkę, nadawały Mszy św. charakter wielkiego wydarzenia. Współkoncelebrowali księża: pułkownik Augustyn Dzięgiel, Dominik Furgał i Jacek Zagórowski. Głębi przeżyć dopełniły refleksje i wskazania ks. biskupa Andrzeja Jeża, adresowane do diecezjan i polecone do odczytania we wszystkich parafiach i rektoratach w niedzielę 3 maja. Byłoby wielką stratą, gdyby ten, dyktowany sercem i odpowiedzialnością, wyjątkowo mądry i pouczający List pasterski Biskupa Tarnowskiego przebrzmiał po jednorazowym odczytaniu i pozostał bez głębszego odzewu w duszach, (bo pamięć ludzka zawodna). Nie chcąc na to pozwolić, przedrukowujemy skrócone fragmenty tekstu, apelując o jego poznanie i wnikliwe przemyślenie, chociażby ze zwykłej przyzwoitości chrześcijańskiej, jeżeli już nie z poczucia obowiązku.
Przez samo już usytuowanie w miejscu tak nam drogim i tak historycznym, jak Klasztor ufundowany przez św. Kingę, nabierała wymiaru wyjątkowości. Obecność wielkiej rzeszy wiernych, zaangażowanych emocjonalnie, wspaniała słoneczna pogoda, piękna oprawa liturgiczna, współtworzona przez starosądecką orkiestrę miejską i chór dziecięcy z francuskiego miasta Lambres-lez-Douai, a przede wszystkim głęboka duchowość i i akcenty patriotyczne budowane przez przewodzącego liturgii księdza Pawła Gruszkę, nadawały Mszy św. charakter wielkiego wydarzenia. Współkoncelebrowali księża: pułkownik Augustyn Dzięgiel, Dominik Furgał i Jacek Zagórowski. Głębi przeżyć dopełniły refleksje i wskazania ks. biskupa Andrzeja Jeża, adresowane do diecezjan i polecone do odczytania we wszystkich parafiach i rektoratach w niedzielę 3 maja. Byłoby wielką stratą, gdyby ten, dyktowany sercem i odpowiedzialnością, wyjątkowo mądry i pouczający List pasterski Biskupa Tarnowskiego przebrzmiał po jednorazowym odczytaniu i pozostał bez głębszego odzewu w duszach, (bo pamięć ludzka zawodna). Nie chcąc na to pozwolić, przedrukowujemy skrócone fragmenty tekstu, apelując o jego poznanie i wnikliwe przemyślenie, chociażby ze zwykłej przyzwoitości chrześcijańskiej, jeżeli już nie z poczucia obowiązku.
FRAGMENTY LISTU PASTERSKIEGO DO DIECEZJAN
Umiłowani Diecezjanie!
Historia naszej Ojczyzny obficie naznaczona jest wieloma tragicznymi wydarzeniami. (…) Trwający obecnie rok usiany jest ważnymi rocznicami narodowymi. (…) Przeżywane rocznice pomagają nam ciągle na nowo wzmacniać narodowy patriotyzm, a także odkrywać ową historyczną i pokoleniową jedność Polaków złączonych w miłości do tej jednej, jedynej ziemi, którą wspólnie nazywamy „Matką” - „naszą Ojczyzną”.
Gdy myślimy i mówimy o Polsce, jako naszej „Matce”, nasze myśli biegną także ku Tej, którą czcimy jako Królową Polski, a której uroczystość przypada w dniu 3 maja. Bogurodzica Maryja wrosła bowiem bardzo mocno w naszą historię i nasz naród, który na trwałe związał swoje dzieje z Jej przemożną macierzyńską opieką. (…) Przybywając do naszego narodu Jezus Chrystus i Jego Matka przynieśli ze sobą także piękny i budujący wzór umiłowania ziemskiej ojczyzny. Wczytując się w ewangeliczne przekazy zauważamy, że Jezus, pełniąc swoją misję, nieustannie posługiwał się kodem religijnym i kulturowym własnego narodu. (…) Ojczyzna ziemska była dla Jezusa ofiarowaną przez Boga ziemią obiecaną, z której rozpoczyna się pielgrzymka ku ojczyźnie niebieskiej.
Idąc za przykładem Jezusa i Bogarodzicy Maryi Kościół zawsze podkreślał głębokie przywiązanie do ziemskiej ojczyzny, okazywał i uczył okazywać szacunek wobec tego, co stanowi narodowe dobro i co jest wyrazem tożsamości danego narodu. Niosąc orędzie Ewangelii Kościół wniósł w życie państwa polskiego najwznioślejszą etykę i zasady moralne, dając w ten sposób solidne podstawy do tworzenia prawa, które będzie uznawało i szanowało godność każdej osoby ludzkiej. (…) Kościół ustawicznie podkreślał potrzebę czynnego zaangażowania się wszystkich obywateli w różne sfery życia swojego narodu, któremu każdy może owocnie służyć na miarę otrzymanych od Boga talentów i posiadanych możliwości.(…)
Odczuwamy głęboką potrzebę wyznawania oraz okazywania czci i miłości wobec Ojczyzny, której wolność tak drogo została okupiona. Każde życie ludzkie jest bezcenne, a Polska to suma niepoliczonej rzeszy jej synów i córek, którzy oddali jej swe życie zarówno poprzez służbę, pracę, twórczy wysiłek, jak i ofiarę z życia. Jako wspólnota jednego narodu mamy obowiązek kultywować pamięć i szacunek wobec tych, którzy postawili na szali swoje życie walcząc w obronie Polski. Być może pośród nich są także nasi krewni, bliscy i znajomi, których zdjęcia lub pozostałe po nich pamiątki przechowujemy jako cenną relikwię.(…)
Przypadająca za kilka dni 70. rocznica zakończenia II wojny światowej będzie mocnym impulsem dla naszej pamięci zbiorowej. Gorąco zachęcam, aby z tej okazji w parafiach naszej diecezji odbyły się Msze święte i nabożeństwa w intencji Ojczyzny. Niech również na stałe , podczas każdej Mszy świętej, będzie dodawane w Modlitwie wiernych wezwanie za ojczyznę, która w obecnym stanie potrzebuje duchowej i moralnej odnowy.
Zachęcam, aby podczas obchodów uroczystości rocznicowych wydobyć lub przypomnieć postaci lokalnych bohaterów i patriotów, ludzi heroicznie kochających Boga i ojczyznę. Warto zaznaczyć ich osoby i dokonania tablicami pamiątkowymi lub publikacjami. Odkrywanie lokalnej historii jest bowiem ważnym ogniwem budowania własnej tożsamości i poczucia więzi z konkretną wspólnotą. Pewnego rodzaju historyczną rehabilitacją winno być także dostrzeżenie i przypomnienie losu „Żołnierzy wyklętych”, z których krwi wyrosła wolność naszego narodu.(…)
Prośmy Ducha Świętego, aby światłem swej mądrości wskazywał właściwą drogę wszystkim naszym rodakom, a zwłaszcza tym, którzy niosą na swych barkach odpowiedzialność za losy naszej Ojczyzny. Jest to odpowiedzialność przed Bogiem, przed narodem i jego historią oraz przed własnym sumieniem, które u kresu życia wyjawi, co wyrosło z jego ziarna i czym napełnił się jego kłos.
Ojczyzna to nasza wspólna Matka. A matkę zwykło się całować w dłoń i otaczać najwyższym szacunkiem. Niech zatem nasza Matka - Polska, otrzymuje od każdego i każdej z nas pocałunek głębokiego szacunku; niech jej dzieje będą zapisane w naszej pamięci i zakorzenione w sercach, a jej przyszłość niech pozostaje nieustannie przedmiotem naszej szczerej troski. Prosimy o to przez przyczynę Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Ks.Andrzej Jeż. Biskup Tarnowski.
„WITAJ MAJOWA JUTRZENKO”
To tytuł widowiska przygotowanego przez Powiatową i Miejsko-Gminną Bibliotekę im.Wiktora Bazielicha w Starym Sączu, Stowarzyszenie na Rzecz Osób Niepełnosprawnych Gniazdo, Bractwo Rycerskie Kasztelanii Sandeckiej, Placówkę Opiekuńczo-Wychowawczą Wsparcia Dziennego oraz Centrum Kultury i Sztuki im.Ady Sari w Starym Sączu. Pod honorowym patronatem burmistrza Jacka Lelka, w sali kina „Sokół” można było doświadczyć rozmaitych wrażeń i bogactwa repertuaru obejmującego śpiewy patriotyczne, lekcję historii, inscenizowane czytanie, pokazy rycerskie i polonez kończący występy.
.
.
.
W roli prowadzących wystąpiły pomysłodawczynie programu, dyrektor biblioteki Maria Sosin i prezes Stowarzyszenia „Gniazdo” Zofia Wcisło. Najświetniejsze momenty naszej historii, sukcesy szczególne polskiego oręża przybliżyła Monika Jackowicz-Nowak. Zainaugurował program zespół wokalny uczennic Zespołu Szkół w Barcicach, pod kierunkiem Marka Kanika. Wielu uczestników wtórowało pieśniom, powtarzając na przykład słowa hymnu kadetów Ignacego Krasickiego, zapamiętane przed laty w szkole:
„Święta miłości kochanej Ojczyzny
Czują cię tylko umysły poczciwe
Dla ciebie zjadłe smakują trucizny
Dla ciebie więzy, pęta nie zelżywe
Kształcisz kalectwo przez haniebne blizny
Gnieździsz w umyśle rozkoszy prawdziwe
Byle cie można wspomóc, byle wspierać
Nie żal żyć w nędzy, nie żal i umierać.”
Dreszczyk emocji i prawdziwego wzruszenia wprowadziło inscenizowane czytanie tekstów Henryka Sienkiewicza, szczególnie „Potopu” ze słynną obroną Jasnej Góry, w wyjątkowo trafnej obsadzie aktorskiej. Tutaj w role wcieliły się najważniejsze osobistości starosądeckiego życia: księdza Kordeckiego bardzo sugestywnie odtwarzał ksiądz proboszcz Marek Tabor, Kmicica-Babinicza zaś burmistrz Jacek Lelek. Efektownie również zaprezentował się na scenie marszałek Małachowski, odczytujący preambułę Konstytucji 3 Maja (w tej roli Wojciech Lasek, nie do rozpoznania).
.
.
.
Barwnie i żywiołowo zaprezentowali się członkowie starosądeckiego Bractwa Rycerskiego, podejmując się próby rekonstrukcji etapów bitwy pod Grunwaldem, tryumfu polsko-litewskiego oręża. Przejmująco zabrzmiała „ Bogurodzica”, dramatyzm wydarzeń akcentował mocnym komentarzem Ernest Jaworski. Na koniec zaś, w tryumfalnym pochodzie radości trzeciomajowej, zawładnęli sceną podopieczni „Gniazda” i uczestniczki zajęć Placówki Wsparcia Dziennego. Elegancją strojów zachwycili widownię, a odtańczonym polonezem podkreślili wagę wydarzeń i polskość świętowania patriotycznego. Było uroczyście i pięknie, mogło być fantastycznie, gdyby jeszcze dopisała publiczność i doceniła wysiłek wykonawców Zabrakło wielu z nas również na koncercie dzieci francuskich, opinia zawarta w słowach: „to jest właśnie Stary Sącz” niech pozostanie bez komentarza i da nam coś do przemyślenia.
CHÓR PETITS CHANTEURS W STARYM SĄCZU.
Ostatnim punktem obchodów rocznicowych był gościnny występ dzieci francuskich w kościele pw. św.Elżbiety Węgierskiej, o godz.19. Przybyli z zaprzyjaźnionego ze Starym Sączem miasta Lambres lez Douai we Francji. W opinii księdza proboszcza Marka Tabora dali przepiękny koncert religijny, blisko 1,5 godzinny. Zachwycili profesjonalizmem wykonania, bogactwem przekrojowego repertuaru, od baroku aż po współczesność. Wszystkie utwory wykonywali z pamięci, wykazując ogromne zaangażowanie i zdyscyplinowanie. Pokazali się z najlepszej strony, emanując radością śpiewania i umiłowania muzyki. W swobodnej rozmowie dzielili się wrażeniami i zachwytem Polską. Chcieliby tu jeszcze przyjechać, o tym, że są popularni świadczy zaproszenie chóru do Watykanu w czasie świąt Bożego Narodzenia.
Każde wydarzenie, każde spotkanie czegoś uczy i daje do myślenia. To na przykład zastanawia porównaniem korzystnym dla Francji. W opiniach naszych uchodzi ona za prawie ateistyczny obecnie kraj Zachodu, tymczasem w miasteczku mniejszym niż nasze, istnieje i działa tak wspaniały, ponad 30 osobowy chór dziecięcy, zafascynowany muzyką religijną i uprawiający ją z pasją i oddaniem. Kiepską frekwencją nie zawiedliśmy czasem ich mniemania o polskiej religijności?
Zofia Gierczyk