Kalendarium - wrzesień
Treść
.
1 września - wspomnienie bł.Bronisławy
Błogosławiona Bronisława urodziła się ok. 1200 r. w Kamieniu Śląskim, w sławnej rodzinie Odrowążów (jej kuzynami byli św.Jacek i bł.Czesław, a stryj Iwo został biskupem krakowskim).
Młodo, bo w wieku 16 lat Bronisława wstąpiła do klasztoru norbertanek w Krakowie. Niebawem została przełożoną, która z wielkim zaangażowaniem w czasie zarazy służyła chorym, rozdawała leki i ubrania, karmiła głodnych. Były to burzliwe lata w polskiej historii, Bronisława wraz z siostrami musiała kilkakrotnie opuszczać klasztor i chronić się w podkrakowskich lasach podczas najazdów tatarskich. Kiedy zmarł jej kuzyn, święty Jacek, Bronisława miała widzenie jego duszy, wstępującej do nieba. W ikonografii bł. Bronisława przedstawiana jest, jako mniszka w białym habicie norbertańskim, często w pozycji klęczącej, w kontemplacji nad Męką Chrystusa. Jej atrybutem jest lilia.
8 września - Narodzenie NPM
Pismo Święte nigdzie nie wspomina o narodzinach Maryi, tradycja jednak przekazuje, że Jej rodzicami byli św. Anna i św. Joachim, pobożni Żydzi. Długo nie mogli mieć dziecka, aż wreszcie, pokładając w Bogu całą nadzieję, urodziła im się córka, Maryja. Pierwsze wzmianki o liturgicznym obchodzeniu narodzin NMP pochodzą z VI w, ale święto przyjmowało się w Kościele bardzo wolno, między innymi dlatego, że wszelakie informacje o narodzinach Maryi pochodziły z apokryfów. W Polsce to święto ma także nazwę Matki Bożej Siewnej – wedle Tracji w tym czasie zaczynała się na wsi orka i jesienny siew, a Maryja miała błogosławić rzucane w ziemię ziarno.
28 września - wspomnienie św.Wacława
Wacław był synem księcia Czech, państwa, które w X w. miało jeszcze wielu pogańskich przedstawicieli. W duchu chrześcijańskim wychowała go babcia, św. Ludmiła, która była wdową po pierwszym chrześcijańskim władcy Czech. Kiedy ok. 925 r. Wacław rozpoczął swoje rządy, natychmiast zajął się chrystianizacją państwa. Był tak zajętym i zapracowanym człowiekiem, że jak głoszą legendy, nocami odwiedzał kościoły, bo w czasie dnia nie miał czasu na modlitwę. Opiekował się ubogimi i chorymi, przenosząc ich na plecach, jeśli była taka potrzeba. W tym czasie w państwie dochodziło do wielu zbrojnych starć i wedle podań w czasie jednej z potyczek przy Wacławie miał się zjawić orszak aniołów, co przeraziło przeciwników i odżegnało walkę. Rządy i polityka Wacława przyniosły mu wielu wrogów. Jego rodzony brat Bolesław, za namową czeskiej elity zaprosił Wacława do udziału w konsekracji świątyni w jego zamku w Bolesławcu. Tam Wacław zginął męczeńską śmiercią, a według podań mord miał miejsce w kościele. Szybko został uznany za świętego i głównego patrona kraju. W ikonografii św. Wacław przedstawiony jest w zbroi, w stroju królewskim, z aniołem, który podaje mu włócznię i sztyletem, narzędziem jego śmierci.
Izabela Skrzypiec-Dagnan