Zamyślenia nad Biblią
Treść
.
Psalm 8
Pan Jezus zachęca: “Wszystko, o co prosicie w modlitwie, stanie się wam, tylko wierzcie, że otrzymacie” (Mk 11,24). “O cokolwiek prosić Mnie będziecie w imię moje, Ja to spełnię” (J 14,14). “Proście, a będzie wam dane... Jeśli wy, choć źli jesteście, umiecie dawać dobre dary swoim dzieciom, to o ileż bardziej Ojciec wasz, który jest w niebie, da to, co dobre, tym, którzy Go proszą”. Ale jak się modlić? Sam Bóg daje nam do dyspozycji boskie modlitwy pochodzące od Ducha Świętego, nieskończenie doskonałe, miłe, na wszystkie okoliczności naszego życia i wszelkie stany naszych dusz!... Jesteśmy tak oschli, tak zimni, i tak bardzo pogrążeni w ciemnościach; tak niemi wobec Boga! Co za szczęście wiedzieć zawsze, jak mówić o Bogu, mówić poprawnie, w sposób doskonały, mówić o Bogu tak, jak się Jemu na pewno podoba!
Psalm 8.O Panie, nasz Boże, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!Tyś swój majestat wyniósł nad niebiosa.Sprawiłeś, że [nawet] usta dzieci i niemowląt oddają Ci chwałę,na przekór Twym przeciwnikom, aby poskromić nieprzyjaciela i wroga.Gdy patrzę na Twe niebo, dzieło Twych palców, księżyc i gwiazdy, któreś Ty utwierdził: czym jest człowiek, że o nim pamiętasz, i czym - syn człowieczy, że się nim zajmujesz?Uczyniłeś go niewiele mniejszym od istot niebieskich chwałą i czcią go uwieńczyłeś.Obdarzyłeś go władzą nad dziełami rąk Twoich; złożyłeś wszystko pod jego stopy:owce i bydło wszelakie, a nadto i polne stada,ptactwo powietrzne oraz ryby morskie, wszystko, co szlaki mórz przemierza.O Panie, nasz Panie, jak przedziwne Twe imię po wszystkiej ziemi!
Tu mamy psalm zachwytu i uwielbienia, wdzięczności, psalm, który odmawia się, wielbiąc Boga na widok rozgwieżdżonego nieba i przechodząc od tej kontemplacji do kontemplacji dobrodziejstw, którymi ten wielki Bóg raczył napełnić słabe stworzenie: Boże, kim Ty jesteś i ja kim jestem? To była modlitwa świętej Teresy, zawołanie świętej Colette. To w dwóch słowach owa podwójna prawda, która powinna często, wręcz zawsze stanowić temat naszych modlitw: prawda o dobrodziejstwach Boga wyświadczonych naszej duszy i prawda o naszych niewdzięcznościach... “Panie, Panie nasz, jakże dziwne jest imię Twoje po wszystkiej ziemi! Albowiem wyniesiona jest nad niebiosa wielmożność Twoja! Z ust niemowlątek i ssących uczyniłeś doskonałą chwałę przeciw nieprzyjaciołom Twoim... Albowiem spoglądam na niebiosa Twoje, dzieła palców Twoich, księżyc i gwiazdy, któreś Ty założył..." - Podziwiajmy piękno przyrody, wszystkie rzeczy piękne i dobre, gdyż są one dziełem Boga.
Powtarzajmy chętnie ten psalm, który tak dobrze wyraża uczucia, jakie powinny nieustannie napełniać nasze serca... i w modlitwie wyrażajmy je Bogu: mówmy Mu często, mówmy Mu każdego dnia: Kim jest człowiek, że o nim pamiętasz, Ty i ja! Kim Ty jesteś i ja kim jestem? Jaka jest Twoja wielkość i jaka moja małość? Jakie są Twoje dobrodziejstwa, jaka moja niewdzięczność? - A poznawszy tę podwójną prawdę, zaintonujmy pieśń wdzięczności i chwały.
Opracował ks.Paweł Tyrawski
w oparciu o Medytacje bł.Karola de Foucaulda