Przejdź do treści
Z Grodu Kingi
Przejdź do stopki

Uroczystość zesłania Ducha Świętego

Treść


.
CZY SŁYSZYCIE JAK WIEJE WIATR?
UROCZYSTOŚĆ ZESŁANIA DUCHA ŚWIĘTEGO
.
Duch Święty zwany jest Pocieszycielem. Jednak oryginalne znaczenie słowa Paraklet - to ten, który umacnia, staje w obronie, wstawia się za nami.
Uczniowie Jezusa, którzy otrzymali Ducha Świętego, zostali umocnieni, Jego działanie i moc pojawiły się natychmiast. Przedtem uczniowie trwali na modlitwie, ale zmiana, jakiej dokonał w nich Duch Święty, była wielka - stali się Apostołami i rozpoczęli głoszenie Ewangelii. Takie działanie Ducha objawia się nieustannie w Kościele. Duch Święty buduje Kościół, a w pierwszych wiekach chrześcijaństwa Ojcowie Kościoła wskazywali właśnie na Kościół - wspólnotę wierzących - jako na najważniejszy znak działania Ducha.
Zesłanie Ducha Świętego było zapowiedziane już w Starym Testamencie. Pod wieżą Babel Bóg pomieszał języki i ludzie stracili zdolność porozumienia. Opowieść ta pokazuje, jak ambicja, pycha, chęć wywyższenia się - czego symbolem jest budowa wieży sięgającej nieba - prowadzi do podziałów. Pomieszanie języków to symbol niemożności porozumienia, braku wspólnoty, podziału, jaki między ludzi wprowadza grzech. Podczas pierwszej mowy św. Piotra dzieje się coś przeciwnego. Oto wszyscy zgromadzeni słyszą go przemawiającego w ich własnym języku. Dar języków jest przywróceniem jedności, jaka została zerwana przez ludzki grzech. W ten sposób Bóg działa i zapowiada, na czym ma polegać działanie Ducha. Duch będzie budował Kościół, który rozrośnie się po całej ziemi. Ten Kościół będzie spojony miłością. Będzie on zupełnie inną budowlą niż wieża Babel.
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego jest odnowieniem wiary w to, że żaden człowiek nie jest sam na drodze życia. Moc Ducha to moc przezwyciężania grzechu, nie tylko swojego, ale także moc obrony przed złem cudzego grzechu. Dar Ducha jest darem dla całego Kościoła.
Działanie Ducha Świętego jest tajemnicze - “szum jego słyszysz, lecz nie wiesz skąd przychodzi i dokąd podąża”. W Piśmie Świętym Duch jest określany przez różne, pozornie przeciwstawne, symbole. Na uczniów Jezusa zstąpił w postaci płomyków ognia, a wcześniej Jezus mówił o wylaniu Ducha, o strumieniach wody żywej. Jest ogień i woda. Jest także tchnienie wiatru i gołębica. Wszystkie symbole łączy jedno: wskazują na ruch, żaden nie jest czymś stałym, uchwytnym. Tak właśnie działa Duch Święty w Kościele i w każdym z wierzących - ochrzczonym i bierzmowanym. Symbolem Ducha Świętego, najczęściej spotykanym jest gołębica. Taki bowiem symbol wybrał sobie sam Duch Święty, kiedy pojawił się nad Chrystusem w rzece Jordan.
Liturgiczny obchód uroczystości Zesłania Ducha Świętego obchodzony jest w Kościele siedem tygodni po Wielkanocy i nosi nazwę Zielonych Świąt. Odpowiada żydowskiemu Świętu Tygodni, Szawuoth, Pięćdziesiątnica).
Nazwa ta pochodzi od pięćdziesiątego dnia po święcie Paschy, kiedy to obchodzono w Starym Testamencie święto dziękczynienia za żniwa (Pięćdziesiątnica). Wspominano wtedy również ogłoszenie Dziesięciu Przykazań, które dokonało się na górze Synaj pięćdziesiątego dnia po wyjściu z Egiptu. W tym dniu zstąpił na Apostołów Duch Święty w postaci ognia i wichru. Jest On pierwszą i najwyższą Miłością, jest źródłem wszelkiej miłości w stworzeniach. Duchowi Świętemu przypisujemy doprowadzenie dzieł Bożych do doskonałości, a zwłaszcza uświęcenie dusz.
W dzień Zesłania Ducha Świętego Kościół Chrystusowy rozpoczął swoją działalność. Apostołowie umocnieni darami Ducha Świętego odważnie zaczęli głosić dobrą nowinę o Chrystusie Odkupicielu. Duch Święty uczynił ich słowa skutecznymi i doprowadził około trzech tysięcy ludzi do chrztu świętego. W ten sposób powstała pierwsza gmina chrześcijańska, która z czasem rozwinęła się w Kościół katolicki, czyli powszechny. Duch Święty jest jakby duszą Kościoła. Mimo wielu ludzkich słabości i grzechów jego członków, ciągle Go ożywia, strzeże przed błędami i prowadzi drogą światłości. (opr. na podst. “Nieuchwytny Duch mocy” - ks.Stanisław Słomka)

Kościół klasztorny Msza św. o godz 11.00 odprawiana przez ks.Marka Tabora.
To właśnie w tak uroczystym dniu do pełnienia służby przy ołtarzu zostali przyjęci następujący chłopcy: Michał Jop, Łukasz Kopeć, Piotr Kopeć, Artur Orłowski, Jakub Tischner i Piotr Tischner.
Wzruszenie ogarnęło nie tylko rodziców kandydatów na ministrantów, gdy w uroczystej procesji zostali wprowadzeni do kościoła i składali przysięgę: “Przyrzekam całym swoim życiem wiernie służyć Bogu. chcę być gorliwym ministrantem przy ołtarzu, wzorowym uczniem w szkole, posłusznym synem, kochającym bratem w gronie rodziny oraz dobrym kolegą w pracy i zabawie.
Panie Jezu! Wierzymy głęboko, że jesteś obecny w Najświętszym Sakramencie Ołtarza. Chcemy otoczyć Cię pokorną czcią i gorącą miłością. Dlatego dziś ofiarujemy się na wierną służbę ołtarza. Królowo Aniołów, Królowo Ojczyzny naszej, wstaw się za nami, abyśmy odtąd radośnie Jezusowi służyli. Święty Dominiku Savio, patronie ministrantów, módl się za nami”.
My też polecamy ich w modlitwach, aby wytrwali w swoich postanowieniach.
Szczęść Boże!
Jolanta Czech
306420