Z notatnika katechety

Upalny, lipcowy dzień, tym razem wakacyjne drogi zaprowadziły mnie do sanktuarium Bożego Miłosierdzia w Łagiewnikach. Dochodziła 15.00, w kaplicy wieczystej adoracji kilkanaście osób pogrążonych w modlitwie oczekiwało na “ godzinę miłosierdzia”, gdy otworzyły się drzwi kaplicy i weszła kobieta z dorastającym, niepełnosprawnym synem, który wypowiadał głośne, niezrozumiałe słowa, przechodzące w krzyk. Podeszli blisko ołtarza, w którym był wystawiony Najświętszy Sakrament, matka uklękła, wzięła chłopca za rękę i nic nie mówiąc delikatnie i czule gładziła jego głowę. Chłopiec powoli się uciszał, a potem mocno przytulił się do matki. Z głośników rozległy się ciche słowa modlitwy “dla jego bolesnej męki”, matka wpatrywała się w złocistą monstrancję, a jej wargi szeptały słowa: “miej miłosierdzie dla nas i całego świata”. Po chwili modlitwy matka z synem w ciszy wyszli z kaplicy, a ja przez długi czas byłam jak zahipnotyzowana świadectwem niezwykłego oddziaływanie miłości matczynej w świetle Bożego miłosierdzia.

Dziś na początku nowego roku szkolnego powracam myślą do tamtego wydarzenia. Rozpoczynający się rok szkolny to czas, który z pewnością przyniesie nam wiele wydarzeń, będą nowe rozporządzenia, być może nowe i pewno coraz doskonalsze programy wychowawczo-dydaktyczne, będzie to czas, w którym różni eksperci będą uczyć, jak wychowywać, jak nauczać. Kiedy w mojej pamięci pojawia się obraz matki z synem z Łagiewnickiego sanktuarium, to wiem, że wychowywać trzeba mądrze, a nade wszystko z miłością. Mądrze to znaczy w przekonaniu o prymacie wartości duchowych nad korzyściami materialnymi. Z miłością to znaczy uczyć akceptować własne “ja” szanując jednocześnie innych, ich poglądy, ich godność i powołanie.

Rozpoczynając kolejny nowy rok szkolny, myślę o tych wszystkich, którzy pomimo licznych przeciwności podejmują się tego wielkiego zadania, jakim jest wychowanie młodego człowieka. Niech słowa wiersza anonimowego autora staną się mottem ich codzienności.

 

(ak)