Sanktuaria maryjne

.

Jednym z najsławniejszych, (o ile nie najsławniejszy) to obraz Matki Bożej zatytułowany Salus Populi Romani. Pod datą 5 sierpnia w kalendarzu kościelnym znajdujemy wspomnienie Matki Bożej Śnieżnej. Skąd taki tytuł w samym środku lata?

Aby odpowiedzieć na to pytanie, cofnijmy się aż do IV wieku. Wtedy bowiem w nocy z 4 na 5 sierpnia 352 roku papież Liberiusz widział we śnie Eskwlin, jedno ze wzgórz, na których zbudowany jest Rzym, pokryty śniegiem i równocześnie usłyszał wezwanie wybudowania w tym miejscu świątyni ku czci Najświętszej Maryi Panny, następnego rana Papież udał się na wskazany dziwnym snem pagórek. Rzeczywiście, szczyt Wzgórza Eskwilińskie pokrywała rozległa połać śniegu. Zaskoczenie papieża było tym większe, że małżeństwo pobożnych patrycjuszy rzymskich, do których należał ten teren miało w nocy podobne senne widzenie.

Papież Liberiusz na śniegu, utrzymującym się pomimo palącego słońca sierpniowego, nakreślił kształt fundament pod nowy kościół. Miał on być budowlą poświęconą Matce Bożej i czwartą wielką bazyliką Rzymu, po katedrze Najświętszego Zbawiciela na Lateranie, zwanej Bazyliką św.Jana, oraz po Bazylice św. Piotra na Watykanie i św. Pawła za Murami Miasta.

Największą świętością bazyliki jest obraz Matki Bożej z Dzieciątkiem. Jezus spoczywa na lewej ręce Najświętszej Maryi Panny, a Jego prawa ręka jest lekko wzniesiona w geście błogosławieństwa. W lewej ręce trzyma On księgę; wydaje się, że patrzy na swoją matkę; wzrok Maryi skierowany jest z kolei na ludzi. Na wizerunku Salus Populi Romani prawa ręka Maryi jest przełożona nad lewą w geście delikatnego objęcia Dzieciątka. Maryja przedstawiona jest jako kobieta, która patrzy na ludzi, przyciągając ich swoim wzrokiem do postaci Jej boskiego Syna. Jej Syn, Jezus, spoczywa lekko, jakby bez ciężaru, na Jej ręce. Błogosławi On ludzi, na których patrzy Maryja; patrzy On na nią, swoją matkę.

Wiele łask jest przypisywane Najświętszej Maryi Pannie w tej ikonie. Cruz wspomina rzecz następującą: Podczas pontyfikatu św. Grzegorza Wielkiego (590-604) ludność Rzymu została zdziesiątkowana przez plagę, ginęły całe rodziny. Biskup żarliwie modlił się do Matki Boskiej. Podczas obchodów świąt Wielkiej Nocy niósł on Jej wizerunek w uroczystej procesji. Chór śpiewał radosny hymn Zmartwychwstania: “Regina coeli letare” stąd nazwa Ocalenie Rzymskiego Ludu. Pierwotnie obraz nosił nazwę MB Śnieżna.

Bazylika Eskwilińska przeżywała wiele aktów pobożności o znaczeniu światowym. W1950 r. Pius XII ogłosił dogmat o Wniebowzięciu NMP. Jan Paweł II zgodnie z życzeniem NMP w Fatimie poświecił Jej Niepokalanemu Sercu Rosję i cały świat.

Kopie tego obrazu są rozpowszechnione w całym świecie. Również i u nas w Polsce czczone są kopie tego obrazu pod nazwą Matka Boża Śnieżna, w bazylice OO. Dominikanów w Krakowie, w Gietrzwałdzie koło Olsztyna, w Zawadzie k. Dębicy.

 

Ks.Paweł Tyrawski